'
Βγαίνοντας στα νερά του Ατλαντικού ωκεανού, έχοντας αφήσει πίσω μας την Μεσόγειο θάλασσα και τα στενά του Γιβραλτάρ, ο ουρανός και θάλασσα άρχισαν να δείχνουν άσχημες διαθέσεις. Μαύρισε ο ουρανός της περιοχής, το βαρόμετρο πήρε τον κατήφορο και το πλοίο να αρμενίζει σ’ ένα ψηλό και κοφτό αποθάλασσο προερχόμενο απ’ τα βορειοδυτικά και κάποια φυσήματα του ανέμου να γίνονται σπηλιάδες βίαιες και θύελλα μεγάλης έντασης αργότερα και η θάλασσα, πάντα υπάκουη στον άνεμο, άρχισε να σηκώνει κύματα μεγάλα κι αφρισμένα, ολόρθα και θεόρατα.
Προσπερνώντας το νοτιοδυτικό άκρο της Ιβηρικής χερσονήσου και το ακρωτήριο του Άγιου Βικεντίου από τα δεξιά μας συνεχίζουμε διαγώνια βόρεια πορεία για τον λιμένα προορισμού στις Κάτω χώρες, με το πλοίο να σκαμπανεβάζει όλο και πιο ζωηρά στα αφρισμένα κύματα κόντρα στην ορμή της θάλασσας και του αντιμάμαλου που δημιουργείτε από τις απόκρημνες και δύσβατες ακτές του ακρωτηρίου.
Σκούρα μουντά σύννεφα παντού γύρω μας, ο άνεμος του ανοιχτού ωκεανού να βρυχάται, και η βροχή που άρχισε σφυροκοπούσε τα φινιστρίνια του πλοίου άγρια και ενοχλητικά και ο αχός της βροχής να γίνεται ένα με το παφλασμό των κυμάτων της θάλασσα και τα κύματα κουβαλώντας τον ήχο του ωκεανού επιτίθενται βίαια στην ακτή εξακολουθώντας υπομονετικά να σμιλεύουν τα βράχια της χιλιάδες χρόνια τώρα.
Η ώρα ήταν πλέον περασμένη ενώ εγώ καθόμουν στο γραφείο μου τυλιγμένος με τα δικά μου μαύρα σύννεφα και απορροφημένος στις σκέψεις με τα τελευταία γεγονότα που με γέμιζαν λύπη και σκηνές από ένα επίπεδο συναισθηματικών αποχρώσεων που έθεταν σε δοκιμασία την λογική μου, μέχρι που το ουρλιαχτό της θύελλας ένοιωθα να ενώνεται με τις οργισμένες σκέψεις μου.
Ψάχνω βαθιά στη μνήμη να ανακαλύψω και να σηματοδοτήσω το σημείο απ’ όπου άρχισαν οι πραγματικά άβολα καινούργιες εμπειρίες, και πως μπορεί ξαφνικά και τελεσίδικα να μετατραπούν οι γνώριμες εργασιακές συνθήκες στο πλοίο την σημερινή μας εποχή σε μια άλλη στάση που καθόλου δεν λαμβάνει υπόψη την ιδιαιτερότητα και την σκληρή πραγματικότητα της επιβίωσης στο δύσκολο περιβάλλον εργασίας που καλούμαστε να ανταποκριθούμε.
«Τι ευτελισμός και αυτός.»
Αναμφισβήτητα ήταν ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός.
«Το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει.»
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι αληθινή, κι’ αυτό που με θλίβει είναι το ότι δεν είναι η μοναδική, ανάλογα περιστατικά θ’ έχουν πολλοί να καταμαρτυρήσουν.
Δεν μπορούσα να φανταστώ όταν ξεκίνησα για το τελευταίο μου μπάρκο πόσο εύκολο είναι να βρεθώ ενώπιον μιας πρωτοφανούς κατάστασης που θέτει εν κινδύνων την ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος που χρόνια τώρα υπηρετώ, και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζομαι ως εργαζόμενος υπό δικαστική επιτήρηση.
Με αντικειμενικούς όρους η ενασχόληση και οι αναφορές στην τελευταία μου εργασιακή περιπέτεια παρουσιάζουν κατά την ταπεινή μου άποψη τις αναδυόμενες συνθήκες με τα μοναδικά χαρακτηριστικά που σκιαγραφούν και διαμορφώνουν κατά κάποιο τρόπο την προκαθορισμένη πορεία και το κοινότυπο μέλλον που αφορά το επάγγελμα των μηχανικών στα πλοία εάν δεν υπάρξει μια ουσιαστική αλλαγή με διάρκεια και αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια που μας έρχονται.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι όλοι οι παράγοντες οι σχετικοί με το ναυτικό επάγγελμα ευαγγελίζονται συνεχώς και παθιασμένα κίνητρα για την ύπαρξη μιας άρτιας εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των ναυτικών, και αντί να του εξασφαλίζουν εκπαίδευση και επιμόρφωση αντικρίζω μια φρενίτιδα, μια κατά μέτωπο επίθεση να προσθέτουν βάρη στον άμοιρο επαγγελματία με λειτουργικές ασχολίες και ευθύνες που ουδεμία σχέση έχουν με τις δυνατότητες του και το αντικείμενο που καλείται να λειτουργήσει.
Και το αποκορύφωμα έχουν εισαχθεί νόμοι που προβλέπουν ποινικοποίηση στο επάγγελμα, οι επικεφαλής πλοίαρχοι και μηχανικοί των επιστασιών αντί να είναι υπερήφανοι για τις υπηρεσίες που προσφέρουν έγιναν φοβισμένοι υπάλληλοι, εγκλωβισμένοι και ανήμποροι να αντιδράσουν στην εκμετάλλευση και στις ορέξεις του κάθε μανδαρίνου των πολυεθνικών εταιρειών, των αρχόντων στους κατά τόπους λιμένες, και όχι μόνο.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε μια κρίσιμη καμπή, εισερχόμαστε σε μια εποχή που η κοινωνία βρίσκεται σε μια διαδικασία συνεχούς αλλαγής. Πουθενά αλλού απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει επιχειρηθεί παρόμοιας κλίμακας ποινικοποίηση του εργασιακού χώρου. Τα στελέχη στα πλοία σήμερα αντιμετωπίζονται από μια πλειάδα μηχανισμών ως στελέχη που δραστηριοποιούνται στις παρυφές της παρανομίας.
Και οι λόγοι ανησυχίας δεν τελειώνουν εδώ, γεγονός που σημαίνει ότι θα υπάρξει αρνητικός αντίκτυπος στην προσέλευση νέων στελεχών. Είναι μια από τις βασικές αιτίες που το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο και η επάνδρωση της Ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας με Έλληνες είναι ένα εξαιρετικά απειλούμενο είδος υπό αυτές τις συνθήκες.
Όλα ξεκίνησαν από την στιγμή που η αξιότιμος σύνδεσμος του γραφείου με το πλοίο, μια ευγενική γυναικεία φιγούρα με φωτεινό βλέμμα και συμπαθητικό χαμόγελο μου παρέδωσε ανά χείρας το εγχειρίδιο με το δικόγραφο νούμερο xxx που περιέγραφε την απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου της πολιτείας του xxxxxxxxxx των Ηνωμένων Πολιτειών για να ενημερωθώ για τον σκοπό της απόφασης πριν αναχωρήσω από την πατρίδα για την παραλαβή επιστασίας μηχανοστασίου σε πλοίο της εταιρείας.
Ακόμη μια απόφαση των αθεράπευτα δικολάβων Αμερικανών σκέφτηκα και του έριξα μια ανάγνωση. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν ήταν μια συνηθισμένη απόφαση αλλά έχουν επιβάλλει κάποιους πολύ σκληρούς όρους για τα δεδομένα του παγκόσμιου εμπορίου και τις μεταφορές προϊόντων ώστε τα πλοία της εταιρείας των πληρωμάτων της συμπεριλαμβανόμενων να είναι υπό συνεχή επιτήρηση και να έχουν την δυνατότητα μόνο μετά από νέα απόφαση που θα εκδώσει ο δικαστής να μπορούν να προσεγγίζουν λιμένες των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν εγκρίνει ότι πληρούν τα στοιχεία εκείνα που αυθαίρετα κατά την πολύ ταπεινή μου άποψη ορίζει ο δικαστής τους.
Αναρωτιέμαι μονάχα κατά πόσο η ειλημμένη δικαστική απόφαση είναι βασισμένη στην «καραμέλα» του, πως η Αμερική θα σώσει τον κόσμο. [Χόλιγουντ]
Φθάνοντας στο πλοίο και στην παραλαβή επιστασίας μηχανοστασίου με ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν ήμουν προετοιμασμένος, και ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι λειτουργικές διαδικασίες και επεμβάσεις στην αποτελεσματική και σωστή διαχείριση της επιστασίας μου διασφαλίζονται με “Gestapo crabs”. Τι προοπτική κ’ αυτή.
Η σύγκρουση ανάμεσα στη υπερηφάνεια μου και στην ανάγκη να εργαστώ γιατί είχα ανάγκη τα χρήματα της εργασίας, έφερε νικητή αυτήν την ανάγκη αν και κάτι τέτοιο μου προκαλούσε οίκτο για τον ίδιο μου τον εαυτό. Αυτό-ταπείνωση.
Αυτή η εσωτερική αντιπαράθεση είναι βίωμα που ποτέ δεν είναι ευχάριστο, χωρίς να μπορείς ν’ απαντήσεις στην ερώτηση τι φταίει, απλώς η τελευταία εσωτερική μου σύγκρουση άφησε απόνερα.
Τις ήμερες εκείνες έχουμε αφήσει πίσω μας μια τραυματική εμπειρία από πραγματικά γεγονότα που συνήθως βλέπουμε από τον καναπέ στις βραδινές ειδήσεις των οκτώ με τους Σομαλούς πειρατές που λυμαίνονται ασύδοτα τον Ινδικό ωκεανό.
Μόλις είκοσι μίλια μπροστά μας σημειώθηκε πειρατική επίθεση σε προπορευόμενο χημικών φορτίων πλοίο και σε διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρεις ώρες αργότερα από την στιγμή που έχει αποχωρήσει από το convoi (τη νηοπομπή) μας το κινέζικο πολεμικό πλοίο συνοδείας και ταξιδεύουμε πλέον στην ασφαλή περιοχή υποτίθεται της Ερυθράς θάλασσας.
Στο κανάλι του Σουέζ επιβιβάσθει διαπιστευμένος επιθεωρητής για τον έλεγχο της συμμόρφωσης του πλοίου σύμφωνα με τις αποφάσεις του δικαστηρίου
Με το ψυχρό του βλέμμα, με επιμέλεια και λεπτομέρεια μικροβιολόγου εξετάζει τα ντοκουμέντα σελίδα- σελίδα και έχει ήδη βγάλει το αποτέλεσμα με την τελική ετυμηγορία.
Ήταν φανερό γι’ αυτόν ότι ο Πρώτος μηχανικός των πλοίων σύμφωνα με τις νέες θεωρήσεις και δεδομένα είναι ένας κατά συρροή εγκληματίας και απλά πρέπει οι αρχές του κάθε τόπου να προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν τα ευρήματα που το αποδεικνύουν αυτό και να τον στέλνουν φυλακή.
«Όλοι αυτοί οι επιθεωρητές στα λιμάνια βασίζονται στην παρατήρηση των μικρο λεπτομερειών των καταγραφών.» Μου εξηγούσε.
Μου θύμισε τη διανοητική διεργασία στο παιγνίδι του καλού και του κακού που παιζόταν συνήθως στις ανακρίσεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων.
«Η λάμπα του ανακριτή μας λείπει..» Μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου.
Δεν κατάλαβε αλλά μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν είμαι συνεργάσιμος στον βαθμό που επιθυμεί.
Η μελέτη των πειστηρίων του εγκλήματος συνέχισε να τον απορροφά, προσπαθώντας να βρει τα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να καταδείξει τα λάθη μου ώστε να μπορεί οπωσδήποτε να τεκμηριώσει με επιτυχία τον εγκληματικό νου του πρώτου μηχανικού.
Η επομένη μέρα πλαισιωνόταν από επιθεωρήσεις στα εγκατεστημένα μηχανήματα και κατ’ επέκταση στην ομαλή, σωστή, και ασφαλή λειτουργικότητα και απόδοση των συστημάτων όπως ορίζονται από τους κατασκευαστές και ο δικαστής έχει αποφασίσει. Η διαχείριση της επιθεώρησης έγινε με τυπικό ρυθμό και χωρίς παρενέργειες και αστερίσκους αν και εξοργιστικά λεπτομερής τουλάχιστον ήταν μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι διεθνείς κανονισμοί, για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος.
Το ενδεχόμενο και οι πιθανότητες να εμφανιστεί λειτουργικό πρόβλημα στα μηχανήματα μας αλαζονικά τολμώ να το πω θα ήταν ουρανοκατέβατο.
Σημείωση:
Στο τελευταίο μας ταξίδι υπήρξε μια εβδομάδα από άποψη διαβίωσης εφιαλτική για το πλήρωμα, το πλοίο είχε βρεθεί στο έλεος των ανέμων από τις φοβερές θύελλες, του εποχιακού μουσώνα του Ινδικού ωκεανού. Αυτή η παράμετρος στις συνθήκες εργασίας έχει παραμεληθεί τελείως. Σήμερα οι νομοθέτες πλαισιωμένοι από μια νέα πάστα στελεχών γραφείου αγνοεί παντελώς τις πραγματικές συνθήκες εργασίας σε περιβάλλον πλοίου. Όλες τους οι αποφάσεις και οι σχεδιασμοί αποφασίζονται με γνώμονα τις συνθήκες που επικρατούν στα γραφεία τους. Το ερώτημα που τίθεται άφορα την δυνατότητα του πως διασφαλίζονται ίδιες εργασιακές συνθήκες και στο πλοίο. Δυνητικά τέτοια δυνατότητα δεν υφίσταται. Αυτό σημαίνει ότι κάπου κάνουν κάποιο λάθος στο σχεδιασμό τους. Είναι σίγουρο ότι ο σύγχρονος σχεδιασμός διαφέρει από το παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη που να αντιμετωπίζει τις ιδιαιτερότητες που ενέχουν οι συνθήκες εργασίας στα πλοία.
Τα αποτελέσματα της αμφίδρομης συνεργασίας πρέπει να είναι αλληλοσυνδεόμενα και όχι ανταγωνιστικά, είναι προφανές τα θέματα τα κοινά που τους αφορούν είναι απείρως περισσότερα και σημαντικότερα από τα θέματα τα οποία μπορεί και να διαφωνούμε.
Η αυλαία της επιθεώρησης έλαβε αίσιο τέλος και ο επιθεωρητής αναχώρησε από το πλοίο.
Λαμβάνοντας υπόψη την σκληρή πραγματικότητα θα ήθελα να πω προτάσσοντας την επαγγελματική μου συνείδηση ότι σέβομαι και εκτιμώ την εταιρεία που μου πρόσφερε εργασία όταν την χρειαζόμουν, και κατανοώ πλήρως όλες τις άοκνες προσπάθειες και τους αγώνες των ανθρώπων της με το πολύ υψηλό προσωπικό τίμημα απλώς γιατί έτυχε να βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα, και το μεγάλο λειτουργικό κόστος που υφίσταται, για την προτεραιότητα που δίνει στην αναβάθμιση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών με ασφάλεια στην προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, και ταυτόχρονα νοιώθω με σεβασμό αλληλέγγυος σ’ αυτόν τον αγώνα τους μέσα από τις μικρές μου δυνατότητες, αλλά με εξεγείρει η συνειδητή τάση των νομοθετών που με οποία ευκολία με αντιμετωπίζουν σαν εργαζόμενο υπό δικαστική επιτήρηση και μετατοπίζουν την προτεραιότητα με τις ευθύνες τόσο στο πλοίο όσο και στους απλούς εργαζόμενους, χωρίς ούτε ένα στοιχειώδες δίχτυ προστασίας τόσο του ίδιου του πλοίου όσο και των πληρωμάτων τους από τις αυθαιρεσίες που ασκούν οι τοπικές αρχές σε πλείστους λιμένες.
Σαν στρείδια έχουν κολλήσει επάνω τους οι κακές παλιές συνήθειες ν’ αποκομίσουν τόσον ίδιο όφελος όσο και προγραμματιζόμενο από τις κεντρικές εξουσίες με ακραία και εξωφρενικά προσχήματα περί προστασίας περιβάλλοντος. Σε λίγο θα δούμε ακραίες καταστάσεις, τα πρόστιμα να λογαριάζονται στα έσοδα του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού πολιτειών, ακόμη και ανεπτυγμένων χωρών.
Διασχίζεις τα δάση με τις καμινάδες της βιομηχανίας και των διυλιστηρίων και εάν για κάποια λειτουργική αιτία αμυδρά καπνίσει η καπνοδόχος της ηλεκτρομηχανής του πλοίου έχουν έτοιμη την επιταγή με την εξωδικαστική συνεννόηση για ενίσχυση του προεκλογικού αγώνα του κυβερνήτη στο Μαϊάμι π.χ., ενώ στις χώρες της Μαύρης θάλασσας και τις νότιας νοτιοανατολικής Μεσογείου θάλασσας έχει ταρίφα παντός καιρού ο κάθε τοπικός φύλαρχος του λιμένα με τους παρατρεχάμενους που ξεχύνονται με ιδιοτελή κίνητρα και παράλογες αξιώσεις στα κατά-πλέοντα πλοία σαν πεινασμένο σμάρι από μύγες, εκβιάζοντας πιθανά οφέλη καθ’ υπέρβαση θεσμοθετημένων κανόνων.
Άραγε που οδηγεί αυτός ο παροξυσμός; Δεν πρέπει να μένουμε προβληματισμένοι από αυτήν την στάση που δεν προσφέρει κανένα αποτέλεσμα;
Με τρομάζουν όλα αυτά τα εξοργιστικά “Gestapo crabs”, που πρέπει να παραδώσουμε στην επομένη γενιά.
Αναβιώνουν κοινωνίες Οργουελικές.
Και κατ’ επέκταση το διεθνές ναυτικό δίκαιο έχει αντικατασταθεί, από άκρατη ποινικοποίηση του πλοίου και του ναυτικού επαγγέλματος [ρίχνουν όλη την ευθύνη επάνω του], χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και αυτός ο παράγοντας δεν συμμετέχει ενεργά στην διαιώνιση του προβλήματος της μόλυνσης του πλανήτη.
Δεν απαιτώ ανευθυνότητα και απουσία λογοδοσίας στα δύσκολα, αλλά αν ρωτήσεις σήμερα ποιος ευθύνεται για όλα αυτά κανείς δεν θα σηκώσει το χέρι του. Όλοι θα δείχνουν ο ένας τον άλλο.
Προκειμένου να είναι αποτελεσματικά αποδοτικό εκτός από δίκαιο οιονδήποτε σύγχρονο νομοθέτημα θα πρέπει να διασφαλίζει τους μηχανισμούς εκείνους, (λαμβάνοντας υπόψη στο σχεδιασμό του τη σκληρή πραγματικότητα διαβίωσης και επιβίωσης του εργαζόμενου), βάσει των οποίων τα στελέχη των πλοίων θ’ έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις αλλαγές που συντελούνται.
Ένα πολύ ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι στο σύνολο τους τόσο οι λιμένες όσο και τα πλοία έχουν τραγικά ανεπαρκή και ξεπερασμένο εξοπλισμό και εγκαταστάσεις για την υποδοχή καταλοίπων και για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, οι επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα χρόνια τώρα είναι ελάχιστες.
Είναι χαρακτηριστικό δε ότι και οι επενδύσεις στη ναυτιλιακή βιομηχανία σε νέες γενιές καυσίμων υλικών και φιλικές προς το περιβάλλον μηχανές με περιορισμένη κατανάλωση ενέργειας παραμένει ακόμη πηγή έμπνευσης στα όνειρα των ρομαντικών και αυτό προκαλεί την μεγαλύτερη ανησυχία.
Πρέπει να αναζητήσουμε νέα τεχνολογικά εργαλεία προσβλέποντας με προσδοκία στο μέλλον και αναγνωρίζοντας ότι η παραδοσιακή βιομηχανική επανάσταση όπως μέχρι σήμερα την γνωρίζουμε φαντάζει παρωχημένη και πολύ πιθανόν να έχει κλείσει τον κύκλο της από τεχνολογικής άποψης.
Οι επενδύσεις για υλοποίηση προγραμμάτων που αφορούν την εξεύρεση νέων πηγών καθαρότερης ενέργειας που θα εξασφαλίζουν το ενεργειακό μας μέλλον για αρκετές γενιές πρέπει απαραίτητα να ενισχυθούν και να τύχουν βαρύνουσας σημασίας.
Εν κατακλείδι το φιλικό προς το περιβάλλον ενεργειακό ζήτημα πρέπει να βρίσκεται μόνιμα πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα τόσο κάθε χώρας μεμονωμένα όσο και του οργανισμού ηνωμένων εθνών συνολικά.
Και τέλος οι παγιωμένοι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι κατά κύριο λόγο εισπρακτικοί μηχανισμοί στο σύνολο τους. Ειδικά η ευαισθησία τους σταματά στην είσπραξη των προστίμων, αυτό όμως είναι μια επικίνδυνη και χρεοκοπημένη ευαισθησία, αυτό είναι παντελής έλλειψη ευαισθησίας.
Οι δυνατότητες να αναδεικνύει με τόλμη τις ανεξάντλητες επαγγελματικές του ικανότητες ο Έλληνας ναυτικός καθοδηγούμενος από το αρχέγονο μοναδικό πλεονέκτημα που δίνει αποτελέσματα, το «know how» πέντε χιλιάδων ετών είναι ένα κεφάλαιο ανεκτίμητο για την σημερινή πατρίδα μας, απλώς στοργικά χρειάζεται να τον αγκαλιάσουν και έμπρακτα να τον στηρίξουν επενδύοντας με προοπτική στην συνεχή και με ποιότητα βιώσιμη ύπαρξη του όλοι οι συμμετέχοντες παράγοντες προκειμένου να αποτρέψουν τον αργό θάνατο του.
Σαν χώρα δεν διαθέτουμε την οικονομική πολυτέλεια να αγνοήσουμε την ναυτιλιακή βιομηχανία μας, πρέπει να κατανοήσουμε ότι αν θέλουμε να συνεχιστεί απρόσκοπτα να εισρέει το ναυτιλιακό συνάλλαγμα χρειαζόμαστε αντίστοιχα εισροή νέων στελεχών που θα ανανεώνουν το υπάρχον που αποσύρεται από το χώρο.
Αυτό σημαίνει ότι το βασικό συστατικό της επιτυχίας συνίσταται στην ικανότητα μας να καταλάβουμε και να ταυτιστούμε με τις ελπίδες και τους αγώνες των ναυτικών μας ώστε να αισθάνονται ασφαλείς στην καθημερινότητα τους.
Όχι άλλους ξύλινους λόγους χιλιοειπωμένους χρόνια τώρα, όπως.
«Την θεσμοθέτηση συγκεκριμένων κινήτρων για την προσέλκυση νέων στο επάγγελμα μεταξύ των οποίων και την αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης»
Τώρα εμένα γιατί αυτά τα στομφώδη λόγια μου ηχούν κενά, χωρίς ειλικρίνεια, σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, και μου θυμίζουν τις ανοιξιάτικες ανθισμένες με μοβ ανθούς περικοκλάδες που φυτρώνουν και αναρριχώνται ανάμεσα στα μνήματα εκεί στο μακρινό και γραφικό νεκροταφείο του χωριού μου, κάτω από τον ίσκιο του μεγάλου γέρικου πλάτανου.
Πολλά χρόνια τώρα προσπαθώ με προσήλωση να αφομοιώσω την συμβουλή του σοφού παππού μου αλλά δυσκολεύομαι αφάνταστα να τα καταφέρω να μην μιλώ.
«Το μυστικό της μελετημένης και αποτελεσματικής δουλειάς οφείλεται σε ανθρώπους παρατηρητικούς με επινοητικότητα και ευελιξία που στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν», με συμβούλευε στα παιδικά μου χρόνια.
Και ταυτόχρονα συμπλήρωνε.
« Οτιδήποτε κάνουν οι άνθρωποι ελλοχεύει κινδύνους, και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούν ότι όλα στην φύση είναι θέμα ισορροπίας όταν έλθει η ώρα να αποφασίσουν τι είναι το πιο σημαντικό και έχει μεγαλύτερη αξία για αυτούς.»
......Κλείνοντας τις σκέψεις μου αναφέρω μια μοναδική συνάντηση, ένα συμβάν που συνέβηκε ταυτόχρονα αυτές τις ημέρες, απ’ αυτά που ομορφαίνουν την ζωή μας και λειαίνουν τις αιχμηρές μας σκέψεις.
Στη έξοδο από την Μεσόγειο στον Ατλαντικό ωκεανό βρισκόμαστε σε παράλληλη πορεία με φορτηγό πλοίο γενικών φορτίων που συν-ταξιδεύαμε στην ιδία συνοδεία ασφαλούς πλου του ινδικού ωκεανού. Ο πλοίαρχος του πλοίου είναι από το νησί της Κάρπαθου στην καταγωγή του και με ανεπανάληπτο χιούμορ που το διασκόρπιζε στα ερτζιανά κύματα κατά την διάρκεια του πλου υπό συνοδεία δημιουργώντας μια συντροφική ατμόσφαιρα αλληλεγγύης μεταξύ των πληρωμάτων από τις διάφορες εθνικότητες στα πλοία. Επρόκειτο για ένα ευφυέστατο άτομο. Οι δεξιότητα της ημερήσιας λεκτικής επικοινωνίας του με τα γύρω πλοία ήταν μια πραγματική εκφραστική απόλαυση.
Ξημερώματα σήμερα τον ακούσαμε στα VHF, απευθύνεται σε προπορευόμενο κινέζικο πλοίο και να τον ρωτά τον λιμένα προορισμού του.
Ο Κινέζος του απάντα ότι δεν κατάλαβε ακριβώς τι τον ρωτά.
«Αμ βεβαία, όπως αντιλαμβάνομαι τα δικά σου εγγλέζικα Οξφορδιανά τα δικά μου Καρπάθιαν πώς να με καταλάβεις.»
Τελικά με τα πολλά συν εννοήθηκε με τον Κινέζο ο οποίος τον πληροφορεί ότι ο λιμένας προορισμού του είναι αυτός της Νέας Ορλεάνης.
«Υπέροχα καλέ μου φίλε αυτός είναι και ο δικός μας προορισμός.»
Και απτόητος συνεχίζει...
“Please adjust your speed so we can go together, because I fear the ocean.”
«Παρακαλώ ρύθμισε την ταχύτητα σου να πάμε μαζί γιατί φοβάμαι τον ωκεανό.»
Έχασε τη λαλιά του ο κινέζος και όταν την βρήκε πρέπει να του είπε τουλάχιστον δέκα φορές.
“Please adjust your speed so we can go together, because I fear the ocean.”
«Παρακαλώ ρύθμισε την ταχύτητα σου να πάμε μαζί γιατί φοβάμαι τον ωκεανό.»
Έχασε τη λαλιά του ο κινέζος και όταν την βρήκε πρέπει να του είπε τουλάχιστον δέκα φορές.
“Yes Captain!, ΟΚ Captain! ”.
....... Καλό σου ταξίδι καπετάνιο, και χρειάζεται την αισθητική ποιότητα και τα πολύτιμα πλεονεκτήματα σου η σημερινή μας έρημη και μελαγχολική ναυτιλία, με το φλεγματικό σου χιούμορ να μας συναρπάζει και να μας θυμίζει την αντάξια συνέχεια στην εγκαταλειμμένη Αριστοφάνεια κληρονομιά των λησμονημένων προγόνων μας.
Υ.Γ. «Ένα οδοιπορικό στη σκέψη ποτέ δεν τελειώνει πραγματικά, απλά εγκαταλείπεται.»
....... Καλό σου ταξίδι καπετάνιο, και χρειάζεται την αισθητική ποιότητα και τα πολύτιμα πλεονεκτήματα σου η σημερινή μας έρημη και μελαγχολική ναυτιλία, με το φλεγματικό σου χιούμορ να μας συναρπάζει και να μας θυμίζει την αντάξια συνέχεια στην εγκαταλειμμένη Αριστοφάνεια κληρονομιά των λησμονημένων προγόνων μας.
Υ.Γ. «Ένα οδοιπορικό στη σκέψη ποτέ δεν τελειώνει πραγματικά, απλά εγκαταλείπεται.»
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου