ADS

click to open

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Erotiki Mythoplassia I: (Part.. 2)

......Ήταν μια Δευτέρα τέλη Αυγούστου.
Αργά βράδυ η Ανδρομάχη κρατούσε μια διαφημιστική brochure, που αφορούσε εκδρομικό πρόγραμμα τριήμερης εκδρομής! Η brochure συνοδευόταν με σελίδα πληροφοριών, της  νεωκόρισσας  του Ορθόδοξου Ιερού Ναού της ενορίας που ήταν επιφορτισμένη με την ευθύνη διοργάνωσης της εκδρομής.
«Αγαπητοί μου ενορίτισσες/ες η εκκλησία μας θα κάνει τριήμερη εκδρομή Θεσσαλονίκη-Καβάλα - Παναγία Σουμελά.
Το πρόγραμμα είναι: Παρασκευή: Αθήνα- Θεσσαλονίκη.
Αναχώρηση νωρίς το πρωί για Θεσσαλονίκη.
Άφιξη στο πολυτελές ξενοδοχείο μας, Ελεύθερος χρόνος. Διανυκτέρευση.
Σάββατο: Θεσσαλονίκη -Σπήλαιο Αλιστράτης -Μονή Εικοσιφοίνισσας- Καβάλα- Θεσσαλονίκη.
Επιστροφή στην Θεσσαλονίκη, στο ξενοδοχείο. Διανυκτέρευση.
Κυριακή: Θεσσαλονίκη-Παναγία Σουμελά -Αθήνα.
Μετά το πρωινό μας γεύμα, το πρόγραμμα έχει αναχώρηση για το Μοναστήρι  της Παναγίας Σουμελά, όπου θα προσκυνήσουμε και θα παρακολουθήσουμε την τελετή.
Κατά το τέλος της, θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.»
Η Ανδρομάχη ήταν από τις πρώτες ενορίτισσες που δήλωσε συμμετοχή. Ταυτόχρονα έψαχνε και την φίλη της την Ναυσικά να πάνε παρέα ώστε να την έχει συγκάτοικο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου διαμονής τους.
Είχε περάσει κάμποσος καιρός από την τελευταία φορά που είχε επαφή με τη φιλενάδα της τη Ναυσικά και την αναζήτησε. Η Ναυσικά είχε ταξιδέψει στο νησί από όπου κατάγονταν οι συχωρεμένοι γονείς της με προορισμό να τακτοποιήσει κάποιες κληρονομικές εκκρεμότητες και όταν έφυγε από την Αθήνα, η επικοινωνία τους ελαχιστοποιήθηκε. Είχαν καιρό να μιλήσουν και χάρηκε πολύ όταν άκουσε τη φωνή της.
«Έλα βρε κοριτσάκι μου! Πού χάθηκες εσύ;»
«Ανδρομάχη μου, κοπέλα μου όμορφη! Τρέχω και δε φτάνω με τα κληρονομικά! Πολύ η κούραση. Πραγματικά νιώθω ότι φτάνω στα όρια μου! Δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν έτσι το να αποκτήσεις ένα αμπελοχώραφο. Εσύ πώς είσαι; Τα νέα σου…»
Πέντε λεπτά αργότερα οι δύο φίλες είχαν εξαντλήσει τα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και «κοινωνικής κριτικής» Η Ναυσικά ήξερε όπως κάθε φορά που μιλούσε με τη φίλη της, ότι η συζήτηση θα έφτανε στη βαρετή σεξουαλική ζωή της Ανδρομάχης με τον Αλκιβιάδη.
Χρόνια φίλες πια, διάβαζε στα μάτια της «σχολαστικής» όπως την αποκαλούσαν, (προφανώς εθεωρείτο τελειομανής και διατηρούσε τα πάντα γύρω της σε τάξη) τι την απασχολούσε πραγματικά. Ο Αλκιβιάδης ήταν πολύ καλό παιδί και «προικισμένο», αλλά σύμφωνα με την Ανδρομάχη ήταν τυπικό δείγμα αρσενικού όπως και οι περισσότεροι υπόλοιποι άντρες που θεωρούν το σεξ διαδικασία αντρικής ευχαρίστησης, με αποτέλεσμα να τον σχολιάζει και να τον κατακρίνει συνέχεια μέχρι που έχει αρχίσει και ο ίδιος να πιστεύει τις κριτικές της.
«Θα τα πούμε από κοντά; Μην κανονίσεις τίποτα. Έχω κλείσει ήδη θέσεις για μια τριήμερη εκδρομή. Σε χρειάζομαι! Θυμήσου απ το σχολείο ακόμα, την υπόσχεση που δώσαμε η μια στην άλλη στην εφηβεία μας. Ένας ύπνος μας χώριζε, που λέει ο λόγος, κι αυτό όχι πάντα. Που θα πει ότι μυστικά αναμεταξύ μας ποτέ μας δεν είχαμε.
Αν βρεθείς ποτέ σε δυσκολία ή νιώσεις με οποιονδήποτε άλλον τρόπο την ανάγκη ν' ανοίξεις την καρδιά σου σε κάποιον, θυμήσου ότι έχεις μια φίλη που θα σε νιώσει όποιο και αν είναι το ζήτημα που σε απασχολεί.»
Η Ναυσικά τα 'χάσε με την σχεδόν θερμή παράκληση της φίλης ότι την χρειάζεται. 
«Ελπίζω να καταφέρω να έρθω, αν και υπάρχει πιθανότητα να είμαι εκτός πόλης. Θα το επιβεβαιώσω και θα σου πω. Χάρηκα πάρα πολύ που με πήρες!» 
«Προσπάθησε το ρε συ. Στηρίζομαι επάνω σου. Έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε. Σε περιμένω πως και πως.»
«Ωχ! Σκούρα τα πράγματα. Τι μπορώ να κάνω;»
«Θα σου εξηγήσω».
«Με κάνεις ν’ ανησυχώ. Τι συμβαίνει;»
«Να μην ανησυχείς! Θα τα πούμε πρόσωπο με πρόσωπο όταν θα έρθεις.» 
«Η Ανδρομάχη με περιμένει πώς και πώς», αυτή η φράση ήχησε κάπως παράξενα στη Ναυσικά και νιώθει προβληματισμένη, αφού η φίλη της είχε ακουστεί ανήσυχη στο τηλέφωνο, χωρίς να της δώσει λεπτομέρειες.
«Κάτι προβληματίζει την φιλενάδα μου. » Σκέφτηκε. Μα δεν πήγαινε ο μυαλό της κάπου. «Ελπίζω να μην την απασχολεί κάποιο πρόβλημα υγείας.»
Η Ναυσικά τελικά τα κατάφερε να είναι στο ραντεβού στην ώρα της και η Ανδρομάχη για άλλη μια φορά ήταν πολύ χαρούμενη με τη φιλενάδα της.
Παρασκευή και ο Αλκιβιάδης μεταφέρει τις δυο γυναίκες με το αυτοκίνητο τους ξημερώματα στον τόπο συγκέντρωσης και αναχώρησης των εκδρομέων στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού της ενορίας. Οι δυο γυναίκες παρέμειναν και περίμεναν στο αυτοκίνητο μέχρι να συγκεντρωθεί όλο το γκρουπ των εκδρομέων. Ο Αλκιβιάδης κατέβηκε από το αυτοκίνητο να ξεμουδιάσει στην πρωινή δροσιά και άφησε τις δυο γυναίκες να τα πούνε με την ησυχία τους. 
«Όταν με πήρες και μιλήσαμε στο τηλέφωνο, σε άκουσα πολύ αγχωμένη. Κάτι έχει πάθει η κάτι της κάνανε.» Είπα.  «Έχει συμβεί κάτι στο σπίτι; στα παιδιά;.»
«Δόξα τω Θεώ είμαστε όλοι καλά.»
«Με τον Αλκιβιάδη πως πάει, άλλαξε τίποτα;» Τη ρώτησε στα ίσια η Ναυσικά για να αποφύγει περιττές στιγμές αμηχανίας τώρα που συναντήθηκαν.
«Τι να αλλάξει μωρέ! Αυτό είναι το θέμα που με απασχολεί έντονα τα τελευταία.  Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Έχω κάνει τα πάντα! Έχει μια γυναίκα που για πάρτη της τραβάνε μαλακία όλα τα αρσενικά της γειτονιάς και όχι μόνο και αυτός με πηδάει σαν να είμαστε παντρεμένοι τριάντα χρόνια!  Άσε που τελευταία τον έχει απασχολήσει η νόσος των πουλερικών και φοβάται μη του ψοφήσει το πουλί που του' δώσε η φύση! Δεν τον αντέχω άλλο. Στα υπόλοιπα είμαστε μια χαρά, με προσέχει, με αγαπάει, μου δίνει τα πάντα εκτός..».
«Εκτός από το μόνο πράγμα στη ζωή που προσφέρει ευτυχία και δεν χρειάζεται να το αγοράσεις ε;» την πρόλαβε η Ναυσικά πριν ολοκληρώσει τη πρότασή της.
«Ακριβώς! Λες και μπατάλεψα και «δεν τον εμπνέω»! Αλλά και πάλι σιγά τον ποιητή! Που του χρειάζεται κι έμπνευση! Δεν εμπνέεται ο κύριος, αλλά εμπνέονται όλοι οι κολλητοί του, που δεν είναι και τίποτα τυχαίοι.. Δηλαδή πώς οι κολλητοί του εμπνέονται και κόβουν φλέβες για την πάρτη μου και δεν εμπνέεται ο κύριος Αλκιβιάδης; Ε; Όχι, να μου πεις. Υπάρχει ή δεν υπάρχει πρόβλημα; Τι κρίμα, είκοσι και πόντοι και να μη ξέρει τι να τους κάνει γαμώτο μου!
Το χειρότερο συμβαίνει βέβαια, όταν η ωραία του κοιμωμένη ξυπνήσει. Μια που μπαίνει, μια που βγαίνει. Ο γυναικολόγος μου, περισσότερο ενδιαφέρον βρίσκει εκεί μέσα. Λες και φταίει ότι το έχει μπουχτίσει. Απορώ πώς έγινε έτσι. Απ΄ τη μεγάλη προσφορά τα πρώτα μας χρόνια, χόρτασε και έπεσε στη μελάτη αδιαφορία.»
Η Ναυσικά επειδή αλλιώς τον φαντάζεται τον Αλκιβιάδη προσπαθεί να βρει ισορροπία στα παράπονα της φιλενάδας της. «Άλλαξε συζήτηση καλύτερα σε παρακαλώ, αυτό δεν αλλάζει έτσι και αλλιώς. Στο κάτω-κάτω αν ήλπιζα ότι θα άλλαζε δεν θα ήμουν και εδώ σήμερα! Αγάπη μου σκέψου και 'μένα και την κακή μου τύχη που η συλλογή μου από αποτυχημένες σχέσεις όσο πάει κι αυξάνεται. Τους περισσότερους – αν όχι όλους – τους χαρακτηρίζει η μαλακία τους και θα ευχόμουν να μην τους γνώριζα ποτέ;» 
«Ρε φιλενάδα έχεις σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο ότι ελκύεις τους λάθος άντρες; Ότι έχεις το μαλακομαγνήτη που λέμε;»
«Γιατί τίποτα δε μου πάει καλά εμένα με τις σχέσεις μου; Έχω πέντε χρόνια να δω άσπρη μέρα στα ερωτικά μου. Ο ένας γκόμενος μετά τον άλλο και πάλι είμαι μόνη μου. Τι είναι αυτό το πράγμα; Ποια κατάρα με δέρνει;»
«Ο ένας γκόμενος μετά τον άλλο; Δηλαδή; Εσύ πότε ξεκουράζεσαι Ναυσικά μου;»
Η Ναυσικα χαμογέλασε νευρικά. «Η αλήθεια είναι πως αρχικά δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον, κάνουν κάποια βήματα και σχεδόν πάντα μετά το πρώτο φιλί, μετά την πρώτη αίσθηση σωματικής επαφής εξαφανίζονται. Γίνονται κοινώς «Λούης!
«Μ΄ αυτόν το τελευταίο το συνάδελφο στο υπουργείο που μου γνώρισες, που χάθηκε;»
«Καλό παιδί, μορφωμένος, εμφανίσιμος.»
«Και τι έγινε μ’αυτόν;»
«Να σου πω δεν πολυκατάλαβα. Τα είχαμε δυο μήνες και ξαφνικά σταμάτησε να επικοινωνεί μαζί μου. Όλο δικαιολογίες μου έβρισκε, μια η μάνα του ήταν άρρωστη και δεν μπορούσε να έρθει να με δει, μια είχε μίτινγκ ως αργά και δεν πρόλαβε να μου τηλεφωνήσει, ξέρεις τα γνωστά.»
«Και, τελικά αποφάσισε να διακόψετε;»
«Ποιος αυτός; Εγώ το αποφάσισα. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Να κάθομαι να περιμένω τον κάθε βλάκα να αποφασίσει αν του κάνω ή όχι. Να πάει να γαμηθεί ο μαλάκας…»
«Τελικά ρε Ναυσικά διέκοψες εσύ τη σχέση. Και ποιο είναι το παράπονό σου τώρα;» 
«Το παράπονό μου είναι γιατί να έχω τη μια σχέση μετά την άλλη και να μη στεριώνω με κανένα. Γιατί να μη με βλέπει κανείς σοβαρά και να αποκτήσω κι εγώ κάτι σοβαρό. Καλύτερες είναι οι άλλες που το πετυχαίνουν;»
«Αφού, γλυκιά μου φιλενάδα, εσύ του έδωσες τα παπούτσια στο χέρι.»
«Μα, αυτός αποτραβήχτηκε.»
«Για να σκεφτεί ίσως, ή πραγματικά είχε δουλειές και ένιωθε πως σ’αυτό το σημείο της σχέσης σας εσύ θα μπορούσες να τον κατανοήσεις.».
«Δε μου αρέσει καθόλου που τον δικαιολογείς. Τέλος πάντων, αυτά είναι τα δικά μου και μη χειρότερα αλλά ξέχνα τα για την ώρα τα λέμε αργότερα. Πες μου εσύ! Στο τηλέφωνο μου είπες ότι μ' έχεις  ανάγκη έτσι δεν είναι; Γι αυτό δεν είμαι εδώ; Πες μου λοιπόν τα δικά σου. Κάτι έχει αλλάξει επάνω σου, σαν να λάμπεις. Είναι αυτό που υποψιάζομαι;»
«Είμαι γεμάτη γλύκα που σε βλέπω μετά από καιρό και χαρούμενη και γελαστή!»
«Άσε τα σάπια, μωρέ! Μεταξύ μας είμαστε! Το ξέρω καλά, από τα σχολικά μας χρόνια πως κάθε φορά που με γαλιφιές με καλοπιάνεις, και με γλυκόφιλα με πλησιάζεις, κάτι θες, κάτι γυρεύεις.» 
«Φιλενάδα με προσβάλλεις.»
«Είσαι μια μουσίτσα εσύ! Λέγε βρε μαλαγάνα, μίλα, πες μου τι θες! Ανησυχώ! Εσύ κάτι μαγειρεύεις! Λέγε... πες τα όλα.»
«Εγώ...» ξεκίνησε διστακτικά η Ανδρομάχη. «Εγώ κάτι βρήκα, η μάλλον, για την ακρίβεια δω και τρεις μήνες έχω βρει ότι ήθελα πάντα! Θα ήθελα πολύ να μου τα έδινε όλα αυτά ο Αλκιβιάδης ώστε να μη χρειαζόταν να τα αναζητήσω αλλού. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω για να ελαφρύνω την συνείδησή μου και να αισθανθώ λιγότερο «ένοχη» και «ελαφριά.» της απάντησε τελικά κοιτώντας την χαμογελαστή. 
Η Ναυσικά κοίταξε την φίλη της κατάματα περιμένοντας ανυπόμονα την συνέχεια.
«Χα χα χα! Το φαντάστηκα, σουπιά! Πες τα όλα…»
«Είναι πολλά μαζεμένα! Θες να τ’ ακούσεις όλα;»
«Και να μη θέλω, θα τα πεις εσύ! Γι αυτό δε με κάλεσες; Αρχίνα επιτέλους!»
«Θα σου πω! Εμείς τα λέμε όλα μεταξύ μας… Ψέματα; »
«Έλα ρε! Λοιπόν!... Πες μου, θα σκάσω από τη περιέργεια… Πως, που, πότε, ποιος. Και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά! Για να μιλάς εσύ έτσι για άντρα πρέπει να είναι κάτι πολύ σπέσιαλ. Θέλω να μάθω λεπτομέρειες. Που το κάνατε; Πηδάει καλά, τα δίνει όλα στο κρεβάτι; Πόσο τον έχει, τι δουλειά κάνει, τι αυτοκίνητο έχει. Είναι αναγνωρίσιμος; Πότε θα τον γνωρίσω. Τι...» Οι ερωτήσεις της Ναυσικάς έπεφταν σε τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό, που η Ανδρομάχη αναγκάστηκε να της κλείσει το στόμα με το χέρι της. 
«Σιγά βρε φιλενάδα, μία μία τις ερωτήσεις.»
 Η τελευταία ερώτηση της Ναυσικάς, χάθηκε μέσα στην ντελικάτη παλάμη της φίλης και ψυχολόγου της. «Τον ξέρω;»
Η Ανδρομάχη  ξέσπασε σε γέλια. «Ναι...Μπορείς να το πεις και έτσι! Πολύ καλά μάλιστα! Θα τον δεις όπου να' ναι και επειδή το μυαλό σου κόβει σαν ξουράφι πιστεύω θα μου πεις έτσι και αλλιώς πως είναι ο φίλος μου. Έρχεται σε λίγο, θα είναι μαζί μας στην εκδρομή.» Συμπλήρωσε και ήπιε μια γουλιά από τον πρωινό καφέ της.
«Αμάν!  Τι;  Γιατί, τι δουλειά κάνει και έρχεται μαζί μας;» Απόρησε η Ναυσικά.
«Θα δεις!» Της λέει η Ανδρομάχη και δεν είπε τίποτα άλλο αφήνοντας μια αίσθηση μυστηρίου. 
Ένα αυτοκίνητο στάθμευσε δίπλα τους και από τη θέση του συνοδηγού κατέβηκε ο ιερέας.  Οι δυο φιλενάδες αντιλαμβανόμενες την παρουσία του ιερέα διέκοψαν απότομα τη συζήτηση και εξήλθαν από το αυτοκίνητο, την ίδια στιγμή το αυτοκίνητο που έφερε τον ιερέα αναχώρησε. 
«Καλημέρα σας κυρίες μου!» τους είπε χαρούμενα. «Χαιρετίζω την παρέα με τα ποιο όμορφα κορίτσια της ενορίας μας.! Γιατί έτσι μονάχες!»
«Καλημέρα στον αξιαγάπητο αιδεσιμότατο μας.» η Ναυσικά.
Η Ανδρομάχη βαίνοντας από το αυτοκίνητο με την ασφάλεια που της παρέχει η απόσταση από τα βλέμματα της υπόλοιπης ομάδας του λέει καλημέρα μ' ένα βλέμμα συνοδευόμενο μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο υπονοούμενα που σημαίνει ότι μ΄ αυτόν που έχει απέναντι της, έχει πολλάκις αμαρτήσει μαζί του. Πιο ξεκάθαρα δε γίνεται, το βλέμμα της, το λέει ξεκάθαρα! «Ανυπομονώ να βρεθώ στην ηδονική αγκαλιά σου.» Η ερωτική περιπέτεια ανάμεσά τους, έχει ήδη πάρει την ανιούσα κι είναι πλέον ξεκάθαρη! Το πονηρό χαμόγελο και το βλέμμα του ιερέα είναι πολλά υποσχόμενο, πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει; Το μήνυμα εστάλη. Ο ιερέας καθώς την κοιτάει, της υπόσχεται μια ακόμη όμορφη περιπέτεια και είναι διατεθειμένος να της προσφέρει αυτές τις βαθύτερες απολαύσεις και στο κρεβάτι. Παρά την ιερατική του ενασχόληση οι σεξουαλικές ορμές κι επιθυμίες του αντί να περιορίζονται συνεχώς αυξάνουν λες και κάποιες έχουν μείνει στη ζωή απωθημένες κι ανικανοποίητες! Κι ήρθε αυτός ο ζωντανός θηλυκός πειρασμός να βάλει φωτιά στις αισθήσεις του! Κάθε καλημέρα της συνοδευόμενη μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο υπονοούμενα τον αναστατώνει σύγκορμα και κάνει την καρδιά του να χτυπά με λαχτάρα και πόθο.
Το όλο θέαμα των δυο εραστών έκανε την Ναυσικά να γουρλώσει τα μάτια της και βήχει έκπληκτη, πνιγμένη από τον καφέ που έπινε.
«Ω Θεέ μου...» Η Ναυσικά έκπληκτη γύρισε και κοίταξε την χαμογελαστή Ανδρομάχη απορημένη.
«Ρε συ ο παππάς είναι ο γκόμενος;» Της είπε χαμηλόφωνα.
«Σςςς... Ηρέμησε! Πάμε τώρα στο υπόλοιπο γκρουπ» Της απάντησε και εκείνη χαμηλώνοντας την φωνή της. «Θα τα πούμε στο δρόμο με την ησυχία μας.»
Η Ναυσικά  κόντευε να τρελαθεί με την πρωτόγνωρη αντίδραση της Ανδρομάχης που ήξερε. Γι αυτό η φίλη της είχε αφήσει επίτηδες αδιευκρίνιστη την σχέση της στο τηλέφωνο.
Τελικά η Ναυσικά επ' αυτού δεν χρειάστηκε περαιτέρω εξηγήσεις. Κατάλαβε ότι η φιλενάδα της ξεπερνώντας τις αναστολές της είχε πάρει τη πολύ δύσκολη απόφαση για πρώτη φορά να προχωρήσει σεξουαλικά με κάποιον άλλο άντρα πέρα από τον Αλκιβιάδη της. Ήταν σίγουρα πολύ δύσκολη η απόφαση να καταλήξει με τον ιερέα στο κρεβάτι όμως από τη στιγμή που το έκανε και πέρασε ένα όριο πλέον δεν τη βλέπει να έχει τύψεις. Απεναντίας καταλαβαίνει ότι η Ανδρομάχη, έχει βρει νέο πρωταγωνιστή στο κρεβάτι που τη συγκινεί πνευματικά και σωματικά και αφήνεται στη καύλα και το πάθος να τη παρασύρει, και η ατίθαση Ανδρομάχη ζει μια ξέφρενη περιπέτεια με το ρασοφόρο γαμιά της και η σεξουαλική της ζωή έχει πάρει άγρια τον ανήφορο με τη σεξουαλικότητα της σε απίστευτα ύψη καθώς διψούσε για έρωτα, για επιβεβαίωση, για τρυφερότητα. 
«Άλλη μια παντρεμένη γυναίκα που έχει δημιουργήσει εξωσυζυγική σχέση. Το κέρατο πάει σύννεφο στην ενορία μας!» Σκέφτηκε.
«Τι βλέπω! Και ο ιερέας μαζί σας; Ποιος τη χάρη σας ευλογημένες.» Λέει με στόμφο ο Αλκιβιάδης που τους πλησίασε.
«Θα έρθει μέχρι Θεσσαλονίκη μαζί μας, στη συνέχεια θα αναχωρήσει για Άγιο Όρος.» Τον πληροφορεί η Ναυσικά που είχε μάθει πλέον τα καυτά νέα από την Ανδρομάχη.
«Και τι μαθαίνω! Σύντομα μας αφήνει οριστικά ο αξιολάτρευτος ρασοφόρος μας! Πάει πατριαρχείο λένε;» Τις ρωτάει πάλι ο Αλκιβιάδης.
«Έτσι ακούγεται.» Άκουσε θλιμμένα την Ανδρομάχη του να επιβεβαιώνει την ερώτηση του.
«Δηλαδη θα τον δούμε σύντομα και Έξαρχο;» Πετάει την ατάκα του ο Αλκιβιαδης.
Ο ιερέας χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει.
Κατά την διάρκεια προετοιμασίας αναχώρησης του εκδρομικού γκρουπ ο Αλκιβιάδης είχε μια εγκάρδια επαφή και συνομιλία στο πόδι με τον ιερέα.
Αμφότεροι απολάμβαναν δημιουργικά τις συζητήσεις μεταξύ τους που έχουν γεννήσει στέρεες και γόνιμες ανταλλαγές σκέψης και αποτελούν το κίνητρο της διατήρησης του εξαιρετικά φιλικού τους δεσμού, σαν δυο σύγχρονοι άνδρες μακριά από προκαταλήψεις.
Ο ιερέας σήμερα του εξέφρασε τη βαθιά του λύπη και την απογοήτευση που και αυτός δεν λαμβάνει μέρος στη προσκυνηματική εκδρομή τους. Του λέει πως θα ήταν ωραία ιδέα να αφήσει για λίγο πίσω του τις επαγγελματικές και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις και να κάνουν ένα ταξίδι μόνο οι δυο τους στο Άγιον όρος.
«Φίλε μου το γεγονός και μόνο να προγραμματίσουμε μαζί μια προσκυνηματική εκδρομή είναι κάτι που θα με χαροποιήσει ιδιαίτερα. Η αξία της φιλίας σου μου είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη και απολαυστική και δεν σου κρύβω ότι αναζητώ τις αιτίες να έχουμε συχνότερη επαφή οι δυο μας. Γι αυτό επιμένω! Μόνο οι δυο μας, να αποφασίσουμε να γνωρίσουμε και να ζήσουμε για λίγο την ομορφιά και την ασκητική ζωή του αγίου όρους! Μας φαντάζομαι οι δυο μας σ΄ ένα απομονωμένο κελί μοναχισμού να  εξομολογηθούμε τις πιο βαθιές, τις πιο εσωτερικές, τις πιο απόκρυφες μας σκέψεις και επιθυμίες.!». Συμπλήρωσε. 
Ο Αλκιβιάδης χαμογέλασε εγκάρδια! Τα ακούει όλα χωρίς να μιλήσει. Απλώς νιώθει κάτι καινούργιο να πλανάται στην ωραία φιλική τους σχέση, ήρεμος και σιωπηλός. Νιώθει ότι ο ιερεας προσπαθει να τον παρασύρει σε κάτι που ακριβώς δεν το προσδιορίζει. Όταν αποφάσισε να μιλήσει ευχαρίστησε θερμά τον ιερέα μ΄ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα θερμά καλά του λόγια, και ανταποδίδοντας τις φιλοφρονήσεις δεν παρέλειψε να τον συγχαρεί για την διαφαινόμενη μετακίνηση του στο πατριαρχείο. 
Ταυτόχρονα τα λόγια του ιερέα με το αμφίσημο νόημα τους προβληματίζουν τις σκέψεις του! «Τώρα με βάζει σε δίλημμα ο ρασοφόρος. Το θέμα της φιλίας όπως το θέτει έχει πολλές απαντήσεις, που κινούν τη σκέψη μου και με προβληματίζουν. Με θέλει σαν φίλο του για όλες τις ώρες, που δεν ξέρει πώς να τις γεμίσει η με θελει σε συχνότερη επαφή για να βλέπει την Ανδρομάχη μου. Υποτίθεται βέβαια ότι πρέπει να σέβεται τη φιλία μας και αυτό είναι αμοιβαίο. Όμως στη ζωή είναι αλήθεια ότι γενικά ο φίλος σου ποτέ δεν βγάζει από το μυαλό του μια σχέση ερωτική με τη γυναίκα σου, όταν ιδιαίτερα η γυναίκα τον ξεσηκώνει ερωτικά – αλήθεια κι αυτό! Έτσι λοιπόν, ο κολλητός μου ρασοφόρος δεν αποκλείεται καθόλου να έχει ερωτικές φαντασιώσεις και όχι μόνο, μαζί της!»
Βέβαια όλα αυτά ήταν μια φευγαλέα σκέψη που απλά επιδερμικά τον απασχόλησε. «Ας μην περιμένω λοιπόν μια απάντηση στο ζητούμενο θέμα, γιατί η φιλία μας όπως την εκφράζει ο ιερεας µε πηγαίο και αυθόρμητο τρόπο μου δημιουργεί πολλές σκέψεις και συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να εκφραστούν ανάλογα.» Εύλογα λοιπόν απαλλαγμένος από  παγίδες και διλήμματα, την ώρα της αναχώρησης έσπευσε να του ζητήσει του ιερέα στο όνομα της ειλικρινής και γόνιμης φιλίας που με τον χρόνο σφυρηλατήθηκε ανάμεσα τους! «Φρόντισε να μου την προσέχεις σαν τα μάτια σου! Είμαι σίγουρος ότι την αφήνω με εμπιστοσύνη σε πολύ καλά χέρια ώστε να την κάνουν να νιώθει ασφάλεια και σιγουριά,  η διάθεσή της να ανεβαίνει και να νιώθει μοναδική, ώστε να μην αισθάνεται ότι της λείπει η παρουσία μου..»
Του ιερέα τα μάτια παιχνιδιάρικα πρόσθεταν κρυφά υπονοούμενα ….«του φίλου»… κολλημένα πάνω της, ενώ η έκφραση στο πρόσωπο του μαρτυρούσε την απόλυτη ικανοποίηση, γι' αυτό που έβλεπε.
«Μείνε ήσυχος. Το μυστικό να κάνεις μια γυναίκα χαρούμενη δεν είναι καν, μυστικό, αλλά κοινή λογική....με τρεις λέξεις… πάθος... φροντίδα.... και επικοινωνία.
Ναι συμφωνώ! δεν έχεις άδικο το έχω ξανακούσει, αλλά έλα που ο γέροντας παππούς μου εκεί στην εφηβεία μου με συμβούλευε.
«Οι γυναίκες θέλουν από τον άνδρα τρία πράγματα: Γλυκόλογα, αφοσίωση και λεφτά. Αν δεν μπορείς πραγματικά να τους τα προσφέρεις, δεν πειράζει, φρόντισε μόνο να εξαφανιστείς πριν το πάρουν μυρωδιά...»
Η Ανδρομάχη ντυμένη και περιποιημένη στην πέννα ήταν χάρμα οφθαλμών. Σκέτη καύλα για εκκλησιαστική εκδρομή. Θέλετε τα πόδια, το βαθύ ντεκολτέ, η ωραία μέση….. τα οπίσθια κόλαση… Αγαπά μεν το απλό και φυσικό look, αλλά που και που έχει την ευκαιρία να ντύνεται εξαιρετικά κομψά. Τα ρούχα της τη κολακεύουν και ταιριάζουν στο σώμα της.
Όταν ο Αλκιβιάδης με έκπληξη παρατήρησε ότι τελευταία ξέφυγε από το συνηθισμένο συντηρητικό, ντύσιμο αυτή του απάντησε. Οι αλλαγές μου φτιάχνουν τη διάθεση και τη ψυχολογία.
.......Ο έρωτας γεννιέται σε ντυμένα σώματα και γερνάει σε γυμνές ανακαλύψεις, λέει ο ποιητής.......
Παρατήρηση δεύτερη: Η Ανδρομάχη τελευταία έχει αυξήσει το χρόνο που περιποιείται την εμφάνιση της. Να και οι καθαριστικές κρέμες να και ενυδατικές, να και περιποίηση προσώπου, νυχιών και φροντίζει και το καθημερινό της μακιγιάζ, απλό μεν, αλλά προσθέτει στα φυσικά της χαρίσματα.
Από κοντά και η Ναυσικά. Αυτή τη γυναίκα η κάθε μέρα που περνά την ζωογονεί, της δίνει αισθησιακή αφθονία, ομορφιά, σεξουαλικότητα. Λαμποκοπούσε.
Την ώρα που τις αποχαιρετά η Ναυσικά μένει για λίγο πίσω, «καρφώνει» πάνω του τα μενεξελιά της μάτια με σημάδια που ξεπερνούν αυτό που λέμε «αθώο φλερτ».
Κάπου κρυμμένος μέσα της ο Αλκιβιάδης εξακολουθεί να υπάρχει και η ελπίδα να κυριαρχεί ότι θα υπάρξει και αμοιβαίο ερωτικό ενδιαφέρον .
Τον αποχαιρετά μα το χαμόγελο της αρχικά δεν ήταν δυνατόν να δραπετεύσει από τα κλεισμένα χείλη της, μέχρι παρεξηγήσεως. Η πικρία και ο θυμός μένει ακόμη καταπιεσμένος να φωλιάζει μέσα της.
«Μπαμπέσικο κάθαρμα, εμείς οι δυο! έχουμε πολλά να πούμε.» Του είπε, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο της, και ως εκ θαύματος ο θυμός της ξεθύμανε ακαριαία.
Ο Αλκιβιάδης χαμογέλασε, έπιασε απαλά το χέρι της και φίλησε τις αρθρώσεις στα δύο κεντρικά της δάχτυλα. Η Ναυσικά μειδίασε, γοητευμένη από την απροσδόκητη κίνηση του. Εκείνη απλά του είχε δώσει το χέρι για χειραψία, και η αντίδραση του την ξάφνιασε θετικά. Χαμογελώντας στη συνέχεια, ανασήκωσε τα φρύδια της παίρνοντας το πρόσωπο της τρυφερές εκφράσεις, τον άγγιξε όσο μπορούσε πιο τρυφερά στον ώμο πριν γυρίσει και αναχωρήσει για το όχημα.
Η Αλκιβιάδης την κοίταζε να φεύγει προς το «πούλμαν» δαγκώνοντας τα χείλια του. «Είναι γαμάτη, καυλιάρα, με μια πρόσθετη αίσθηση ανθηρότητας, εν τέλει.» Μονολόγησε με το που έμεινε πίσω τους χωρίς να χάσει κείνο το ανέμελο ύφος του. Και στο κάτω-κάτω ήταν όντως κάθαρμα για την Ναυσικά.
Μόλις βολεύτηκαν η Ναυσικά  ήταν περίεργη,
«Πως συνέβη τούτο Ανδρομάχη;»
Η Ανδρομάχη κοιτάζει την Ναυσικά γεμάτη απορία.
«Για τούτο το αρσενικό με τα ράσα σε ρωτάω. Μωρή τρελή με τον παπά! Έχεις θέμα, φιλενάδα, έχεις θέμα.»
«Τι να κάνω αγάπη μου! Αυτός μου έτυχε! Με μαραγκούς, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, μπογιατζήδες, δεν έχουμε όλες επαφή αγάπη μου και ας ακούμε ότι διαθέτουν μάστερ στα γυναικολογικά.
Βλέπεις έχω την τύχη να είμαι παντρεμένη εδώ και δεκαπέντε χρόνια με τον Αλκιβιάδη, είναι ένας καταπληκτικός άνδρας, δεν λέω και ανοιχτόμυαλος, αλλά ο δικός μου κάνει παρέα με διανοούμενους και οι διανοούμενοι, όπως στο έχω ξαναπεί, «όρθιο το μαλλί, κάτω η ψωλή». Συνήθως δε μου κάνει στοματικό, εκτός κι αν έχω μόλις βγει από το ντους, όμως ακόμα και τότε πρέπει να είχε πλυθεί μέχρι τους αγκώνες, σαν κτηνίατρος που ετοιμάζεται να ξεγεννήσει μοσχάρι ή σαν ιερέας που πρόκειται να τελέσει θυσία, το δε γλείψιμο του είναι διστακτικό, ενώ τη γλώσσα του αντικαθιστούσε το δάχτυλό του στην πρώτη ευκαιρία. Προτιμά να χρησιμοποιεί μονάχα ένα δάχτυλο και δεν είχε ανταποκριθεί θετικά όταν είχα κατεβάσει το χέρι μου και είχα προσπαθήσει να κατευθύνω άλλα δύο μέσα μου. «Για όνομα, του Θεού Ανδρομάχη !» μου έλεγε. «Θα το έχεις καταντήσει χωνί μέχρι να κλείσεις τα τριάντα, έτσι και τα συνεχίσεις αυτά». Δεν γενικεύω, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας, ένας ντούρος δεν φέρνει την άνοιξη.  
Ο ιερέας δεν είναι κρυφό μάτια μου ότι είναι ένας νέος πολύ ελκυστικός και γοητευτικός άνδρας, άλλωστε τον γνωρίζεις και εσύ. Ψηλός, με πολύ φαρδιές πλάτες και δεμένο κορμί, κοντοκουρεμένη γενειάδα και όμορφο κοκκινόμαυρο μαλλί δεμένο σε κότσο και η αλήθεια, χωρίς δικαιολογίες, φαντάζομαι ότι σου έχει τύχει, να θέλεις τόσο πολύ να σε προσέξει ένας τέτοιος άνδρας. Αν και ιερέας ξέρει καλά τη ζωή είναι έμπειρος και περπατημένος, έχει πολλές εμπειρίες στον ερωτικό τομέα από τα νεανικά του χρόνια. Και ναι από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε με πρόσεξε και αυτός και δεν έχασε χρόνο άρχισε να με φλερτάρει διαρκώς, έντονα και επίμονα. Ο πόθος όμως ήταν και αυτός εκεί παρών, και ήξερα ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί ανάμεσα μας και πώς ήταν αδύνατον να μην μας παρασύρει να αναζητήσουμε την σεξουαλική ικανοποίηση μας με μια σχετική αμεσότητα. To είχα πάρει απόφαση λοιπόν, να βγω με τον ιερέα. Νομίζω πώς το άξιζε να δημιουργήσω μαζί του σχέση εκτός γάμου. 
Ο ιερέας με κυνηγούσε και ανάθεμα με είναι κοσμοπολίτικος χαρακτήρας  και εγώ ήθελα όσο τίποτε άλλο να βρεθώ στην αγκαλιά του να γευτώ τα χάδια του, τα φιλιά του, το καυλί του στο μουνί μου. Τον Αλκιβιάδη μου δεν τον είχα απατήσει ποτέ, αλλά τώρα ήμουν σχεδόν έτοιμη και αναζητούσα την ευκαιρία για να το κάνω. Και η ευκαιρία που αναζητούσα δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα. Με απρόσμενο, αλλά και ιδιαίτερα ευχάριστο τρόπο. Ήταν μια απρόσμενη επιλογή του ιερέα, πράγμα που την έκανε για μένα ακόμα πιο σαγηνευτική. 
Είχαμε πάει μια μικρή ομάδα πιστών της ενορίας στο μικρο εξωκλήσι επάνω στο βουνό για να το λειτουργήσει. Ένα μικρο ξωκλήσι, με ωραίο και πολύ μεγάλο περιβάλλοντα χώρο πνιγμένο στο πράσινο, κάτω από τα πεύκα και δίπλα στη δροσερή ρεματιά με τα πλατάνια και με πολλά αιωνόβια δέντρα γύρω του. Τελειώνοντας το εκκλησιαστικό τελετουργικό η έκπληξη μου ήταν μεγάλη, όταν ο ιερέας με παρακάλεσε εάν έχω την ευγενή καλοσύνη να τον πάρω στο αυτοκίνητο μου διότι ο νεωκόρος που τον είχε φέρει είχε αναχωρήσει αιφνιδιαστικά αντιμετωπίζοντας προσωπικό πρόβλημα.  
Όπως σου είπα η έκπληξη μου ήταν μεγάλη μόλις συνειδητοποίησα τι μου ζητούσε, όπως μεγάλος ήταν και ο ερεθισμός που σχεδόν αμέσως άρχισε να φουντώνει μέσα μου, έτσι αποφάσισα να πάρω την υπόθεση στα χέρια μου! Ουδόλως περίμενα τέτοια εξέλιξη και είχα πάει πολύ  συντηρητικά ντυμένη.
 Πρόθυμα εννοείται δέχτηκα να τον πάρω στο αυτοκίνητο μου και προσπαθούσα να σκεφθώ τρόπους να του μεταδώσω την ένταση που ένιωθα μέσα μου.. Η εμφάνισή του σε συνδυασμό με την ιδιότητά του και τον ευγενικό του τρόπο με τη γοητευτική φωνή, μετέδιδαν ηλεκτρικές εκκενώσεις ανάμεσα στα πόδια μου. Είχα αρχίσει να γίνομαι μούσκεμα. 
Έχοντας αποχωρίσει οι λιγοστοί εκκλησιαζόμενοι ενορίτες τον περίμενα να τακτοποιήσει τα άμφια του και όταν τελείωσε προχώρησα μπροστά προς το πάρκινγκ που ήταν το αυτοκίνητο λικνίζοντας τους γλουτούς μου και αφήνοντας τον πίσω μου ήμουν σίγουρη ότι τα μάτια του δεν ξεκολλάν απ΄ τον πισινό μου. Φθάνοντας στο αυτοκίνητο έβγαλε το ράσο του έμεινε με τα πολιτικά του για να νιώθει πιο άνετα. Η κίνηση που ίσως πέρασε ένα δυνατό μήνυμα σε αυτόν, ήταν όταν έριξα έντονα το βλέμμα μου στο ιδεατό σημείο που βρισκόταν το καυλί του. Κοιτάζοντάς τον αμέσως μετά στα μάτια. Αυτός με κοίταζε προκλητικά και ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλια του, και το βλέμμα του ήμουν σίγουρη πως μου έλεγε. «Εγώ εσένα και θα σε εξομολογήσω και θα σε γαμήσω.»
Ήταν η αντίδραση που παραλίγο να με τελειώσει. Το αποτέλεσμα ήταν οι ρώγες μου να πετρώσουν και παρά το ότι το το πουκάμισο δεν ήταν πολύ λεπτό, τις είδα να σχηματίζονται πάνω του, τεντώθηκα πίσω στο κάθισμα του οδηγού, σπρώχνοντας το στήθος μου μπροστά. Οι ρώγες κόντεψαν να τρυπήσουν το ύφασμα. Δύο περήφανες ελιές που κοίταζαν κατάματα τον παπά, ο οποίος είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω τους και δεν έκανε καμία προσπάθεια να το κρύψει αυτό, ξέροντας ότι τον βλέπω. Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει και εγώ αναζητούσα τρόπους και στρατηγική για να εκφράσω προς τα έξω όλα όσα κρύβονταν μέσα μου χωρίς να δείχνω τελείως ξεδιάντροπη.
Εκεί πάνω μέσα στην άγρια φύση ένιωθα υπέροχα, ένιωθα τόσο ελεύθερη! Ήθελα να φωνάξω για να ακουστεί η φωνή μου πάνω απ’ τον θόρυβο του ανέμου που σφύριζε με ελαφρές ριπές καθώς περνούσε ανάμεσα στα πανύψηλα έλατα.
«Τι λες εσύ Πάτερ; Δεν είναι καταπληκτικά εδώ πάνω; Δεν είναι η θέα καταπληκτική μ' αυτό που βλέπουμε γύρω μας;
«Και βέβαια είναι η καλύτερη θέα και την απολαμβάνω με έντονη ηδονή!», απάντησε ο ιερέας, μόνο που τα μάτια του δεν κοίταζαν τη φύση αλλά την όμορφη, χορταστική Ανδρομάχη, με τα καυτά χείλη, το λαχταριστό κορμί τις τέλειες καμπύλες και το πληθωρικό στήθος της, πυροδοτούν την γενετήσια ορμή του για σεξ. 
Η Ανδρομάχη του χαμογέλασε σκερτσόζικα και ο ιερέας χωρίς να το θέλει ένιωσε ένα γαργάλημα χαμηλά στην κοιλιά του. Και η Ανδρομάχη πρόλαβε να διακρίνει την έξαψη στη ματιά του ιερέα και ένα χαμόγελο ικανοποίησης απλώθηκε στα κόκκινα χείλια της. Η τύχη πάντα ευνοεί τους τολμηρούς σκέφτηκε και αποφάσισε να δράσει. 
«Πως θα ήθελα να μέναμε όλη την υπόλοιπη μέρα εδώ. Θα ήμουν μια ευτυχισμένη γυναίκα αν μπορούσα να ξαπλώσω χαλαρά στο γρασίδι το ζεστό αυτό καλοκαιρινό απόγευμα με το σώμα μου να αισθάνεται εντελώς χαλαρό ανάμεσα από τα έλατα για λίγες ώρες. Εσύ;» Τον ρώτησα ναζιάρικα και αποφάσισα αυτή τη φορά να το πάω ένα βήμα πιο κάτω. Τεντώθηκα με τα πόδια μισάνοιχτα η φούστα λίγο σηκωμένη και ανάμεσα φαινόταν τέλεια το κιλοτάκι μου. Ένα άσπρο διάφανο με δαντέλα, εσώρουχό μου χωρίς να κρύβω ότι περιμένω μια υπόσχεση που περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να τηρηθεί. 
Ο ιερέας ενθυμούμενος ότι ξέχασε το κινητό του τηλέφωνο στο μικρό εκκλησάκι βγήκε από το αυτοκίνητο ζητώντας μου συγνώμη που με καθυστερεί. Μέχρι να επιστρέψει μου έδωσε όσο χρόνο ήθελα να το σκεφτώ, και να του θυμίσω ότι το γυναικείο σώμα είναι φτιαγμένο για να απολαμβάνει όλες τις αισθήσεις που μας προσφέρει η ζωή και η ηδονική απόλαυση είναι το νέκταρ της ψυχής μας!  Σκεφτόμουν ότι πρέπει να τον ενθαρρύνω και να τον κάνω να το καταλάβει, αν δεν το είχε ήδη καταλάβει πώς εγώ σήμερα θέλω σεξ μαζί του. Άδραξα την ευκαιρία της απουσίας του να ξεκουμπώσω δύο επάνω κουμπιά από το πουκάμισο και βάζοντας τα χέρια μου από μέσα να κατεβάσω τα ραντάκια του κομπινεζόν και να το αφήσω να πέσει μέσα στο πουκάμισο γύρω από τη μέση μου, αφήνοντας εντελώς γυμνό το στήθος μου. Προσπαθώντας να χτίσω ένα σεξουαλικό κλίμα δεν φοβήθηκα να δράσω και ήμουν πλέον έτοιμη να εκπληρώσω τους ερωτικούς μου στόχους και να του δείξω ότι θέλω σεξ εδώ και τώρα. 
Κάθισα αναπαυτικά στο κάθισμα και όπως καθόμουν το πουκάμισο έμενε ανοιχτό μέχρι ακριβώς κάτω από το στήθος μου, έτσι που από το πλάι, ή από πάνω να φαίνονται μέχρι και οι καυλωμένες μου ρώγες και σήκωσα τη φούστα μου αρκετά ψηλά με πρόσχημα να μένουν ελεύθερα τα πόδια για τα πεντάλ. Ο ιερέας γύρισε μπήκε πάλι στο αυτοκίνητο και κάθισε αναπαυτικά στο κάθισμα του συνοδηγού. Παρατήρησε χωρίς καθυστέρηση την εμφανή διαφορά στην εμφάνισή μου, αφού τα μάτια του καρφώθηκαν κατευθείαν εκεί στα βυζιά μου και στα μπούτια μου, με κοίταξε κατόπιν στα μάτια, μου χαμογέλασε με κατανόηση και για ξεκάρφωμα άρχισε να μου λέει την ιστορία της μικρής εκκλησίας στο βουνό και πόσο απίστευτα γραφική και όμορφη είναι η θέα γύρω μας.. 
Τον καταλάβαινα σαν ιερέας της μικρής ενορίας μας δυσκολευόταν να ξεστομίσει τι πραγματικά ένιωθε εκείνες τις στιγμές. Εγώ βέβαια που μυαλό για την ιστορία της εκκλησιάς «Παναγιά μου συγχώρα με» αλλού είχα το μυαλό μου, άλλες ιστορίες αναζητούσα όταν βρεθήκαμε μόνοι οι δυο μας μες στην ερημιά της βουνοπλαγιάς. Το μουνί μου έσταζε από καύλα και το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν πόσο ωραία θα ήταν να είχα μέσα μου τον πούτσο του και ήμουν ικανή να πω τον πόνο μου ακόμη και στις πέτρες γύρω μας. Έσκυψα για να τον ρωτήσω κάτι που αφορούσε την ενορία. Τα βυζιά μου με τις καυλωμένες ρώγες μου, ήταν έρμαιο στα αχόρταγα μάτια του. Με τη γωνία των ματιών μου, όσο μίλαγα τον έβλεπα καρφωμένο πάνω τους και έκανα και εγώ δήθεν την αδιάφορη ενώ τα δικά μου μάτια κοίταζαν το εξόγκωμα που δημιουργούσε στο παντελόνι η ψωλή του και ένιωθα τη καύλα σε κάθε σημείο του σώματος μου. Με ένα ύφος προσμονής κοιταχτήκαμε στα μάτια. . 
Σα να το κατάλαβε ότι πελαγοδρομούσε αναποφάσιστος να πάρει πρωτοβουλία. «Με συγχωρείς ομορφιά μου εσύ είσαι η ομορφότερη θέα αλλά εμείς οι άνδρες χάνουμε το μυαλό τους όταν βρεθούμε δίπλα σε μια τόσο όμορφη γυναίκα.» Μου απολογείται και τράβηξε το κάθισμα του συνοδηγού πίσω και απλώθηκε χαλαρά.
Όπως ήταν στο κάθισμα είχε ρίξει το κορμί του πίσω με τα πόδια χαλαρά απλωμένα και λίγο ανοιχτά κι έτσι απολάμβανα το φούσκωμα ανάμεσα  στα πόδια του και δεν έβλεπα την ώρα να τον ξεκουμπώσω και να δω τα μυστικά που κρύβει.
Περιττό να πω ότι το μουνί μου κόντευε να πάρει φωτιά από τη καύλα, με το ζόρι κρατιόμουν να μη τον χαϊδέψω πάνω από το jean που φορούσε, και είχα πιάσει και το βλέμμα του να περιπλανιέται και στα δικά μου μπούτια. Σίγουρα σκεφτόταν ότι κι εγώ, το ζήτημα ήταν ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση. Είμαστε σε καλό δρόμο είπα μέσα μου. Ο ιερέας γουστάρει! Τα σημάδια μαρτυρούν ότι θέλει κι αυτός με τη σειρά του να με βάλει κάτω και να με γαμήσει. Ένιωθα στην κυριολεξία αυτό που λέμε… καύλα! Θέλησα να του φωνάξω να με γαμήσει. Τώρα, έτσι όπως ήμουν, με τα ρούχα εκεί στο κάθισμα του αυτοκινήτου! 
Ξαφνικά το αποφάσισα!  Εδώ που φτάσαμε σκέφτηκα δεν υπάρχει επιστροφή γι αυτό! Ανδρομάχη άσε τις σάλτσες αγάπη μου αυτές είναι για τα μακαρόνια. Το σεξ και οι ερωτικές σχέσεις, θέλουν αυθορμητισμό, δεν είναι γραμματική, δεν έχουν νόρμες και χωρίς δεύτερη σκέψη παρέκαμψα τον κύριο αγροτικό δρόμο και οδήγησα το αυτοκίνητο σε ένα μικρό αγροτικό μονοπάτι. 
Στη διαδρομή η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Δε σκεφτόμουν τίποτε άλλο. Είχα ανάψει σαν κοριτσάκι στην πρώτη λυκείου. Σκεφτόμουν πότε θα πατήσουμε στη γη, να αφήσουμε τα λουλούδια και τα δαντελωτά βρακάκια, στους ποιητές και στους σκηνοθέτες και να ζήσουμε τον έρωτα πηγαία και αυθεντικά. Προσευχήθηκα! «Κύριε εισάκουσε τη προσευχή μου. Πρόσεξε τη δέηση μου, Εσύ που τηρείς τις υποσχέσεις Σου εισάκουσε με ως δίκαιος που είσαι.»
«Μη μου πεις ότι ο Κύριος σε εισάκουσε;»
«Μάλιστα όχι μόνο με εισάκουσε, αλλά με παρέσυρε να γίνω η αμαρτωλή γυναίκα που έχει παράνομες ερωτικές σχέσεις. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί φιλενάδα, κανείς δεν είναι αναμάρτητος Μωρό μου! Και ο Χριστός δεν έκρινε και δεν αναθεμάτισε την αμαρτωλή! Πως το λένε οι παλιοί στα χωριά! Στης μαυλίστρας την αγκαλιά ανταμώθηκαν ο παπάς κ' η αμαρτωλή. Το βουκολικό σεξ Ναυσικά μου έχει σίγουρα τα θετικά του. Έρχεσαι πιο κοντά στη φύση γενικώς αλλά και αγκαλιάζεις την ίδια τη ζωώδη ενέργεια που εξ αρχής έχεις από μέσα σου. Βρίσκεσαι ήδη σε ένα ιδανικό τοπίο και κάνεις έρωτα ξεδιάντροπα κάτω από το φως του ήλιου απλά και βουκολικά, όπως οι πρόγονοι μας, όπως όλα τα αλλά ζώα.
Δυστυχώς όμως  ο συνεχής φόβος «μη μας δει κανείς» μπορούν εύκολα να γίνουν εμπόδια σε μια ενδιαφέρουσα και καυλωτική εμπειρία. Αλλά το «παράνομο» σεξ και στις έξοχες χρυσή μου ενέχει κινδύνους και είναι για τους γενναίους.
Εκείνη τη μέρα έζησα ένα ανεξέλεγκτο πάθος εκτός συζυγικής στέγης. Μία φλόγα που δεν έσβηνε. Τύψεις για τον σύντροφό μου και ταυτόχρονα χαρά και φόβο για αυτό που είχα ζήσει. Η ιστορία όμως δεν τελείωσε.. Στη συνέχεια μηνύματα, βλέμματα με περισσότερο πάθος ήρθαν και με τρέλαναν ακόμη περισσότερο, και αυτό που ξέρω είναι πως η ανάσα του στο αυτί μου την ώρα που το κορμί του τρέμει πάνω στο δικό μου είναι η μεγαλύτερη κόλαση της ζωής μου, που θέλω να καίγομαι ξανά και ξανά!
Στο εκκλησάκι πήγαμε ξανά για αγρύπνια. Όταν όλοι έφυγαν μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, μείναμε οι δυο μας σ' ένα καμαράκι του, η παράσταση επαναλήφθηκε και τότε περάσαμε εκρηκτικές στιγμές με έντονο και παθιασμένο σεξ που μας πρόσφερε περισσότερους και πολύ πιο έντονους οργασμού αυτής τη φορά.. 
«Δηλαδή έγινε το ευλογητός ο Κύριος, σε σεπτή ολονυχτία; Έζησα να το ακούσω αυτό!» μουρμούρισε η Ναυσικά. 
«Όλοι ξεπέφτουμε φιλενάδα, κι εδώ που τα λέμε ποιον δεν ξεφτίλισε η καύλα...» και όπως λέει και ο ρασοφόρος μου: «Ο Θεός δεν λογαριάζει τη καύλα στις αμαρτίες»
.... Ο ρασοφόρος χρυσή μου ξέρει να με ταξιδεύει και στα πιο απαγορευμένα μονοπάτια της ηδονής. Λόγω με τις ασχολίες μου στην ενορία περνάμε πολύ χρόνο μαζί και εκτός από παθιασμένο και έντονο σεξ που δεν είχα ξανακάνει με άλλους, συζητάμε και αυτός ίσως είναι και ο λόγος που νιώσαμε να ερχόμαστε κοντά σωματικά και πνευματικά.
«Θα το ξεκοκαλίσεις μόνη σου το αρσενικό λαχείο; δεν θα αφήσεις και κανένα κοκαλάκι και για τη φίλη σου;»Την ρώτησε γελώντας πονηρά η Ναυσικά.
Η Ανδρομάχη την κοίταξε στα μάτια. «Σίγουρα, δεν έχω την ψευδαίσθηση της αποκλειστικής σχέσης μαζί του....»
Στη διαδρομή η Ναυσικά σκουντάει την Ανδρομάχη και της ψιθυρίζει….. «Ρίξε μια κλεφτή ματιά εκεί στα μπροστινά καθίσματα. Αυτές οι δύο ανέραστες εκεί μπροστά σε τρώνε με τα μάτια. Θα σε ματιάσουν οι σκρόφες.»
Η μια είναι αυτό το βλήμα που κάνει και την επίτροπο της εκκλησίας. Είναι καιρός τώρα που ψάχνει για γαμιά που να μπορέσει να σβήσει την καύλα της γιατί το μουνί της έχει βγάλει αράχνες από την αγαμία! Βλέπεις ο κύρης της έχω ακούσει ότι έχει σοβαρά κινητικά προβλήματα ο χριστιανός και πρέπει να έχει να γαμηθεί από την παλαιολιθική εποχή. Βλέπει τον ιερέα μας σαν ξερολούκουμο και περιμένει μάταια μήπως γίνει κανένα θαύμα, άλλα ατύχησε. Του κάνει συνέχεια μπάσιμο. Εκείνος τίποτα όμως. Τον ξέρεις τον ρασοφόρο! Κάθεται ατάραχος, χωρίς να την ελεήσει ούτε μ’ ένα βλέμμα».
«Και η άλλη με τον τουρλωτό τον κώλο και τα βυζιά σανίδα... κάνει και την ντίβα η κλώσα..... τι το θέλει το αβυσσαλέο ντεκολτέ το φρόκαλο αφού είναι σανίδα!.... Ξέρεις ντε ποια.... όλο και κάποιες ξεπέτες κάνει στο περιβάλλον που δουλεύει γιατί ο δικός της (να ΄ναι καλά ο άνθρωπος) για κάποιο ιδιαίτερο λόγο έχει σκεβρώσει από τα νιάτα του, αδύνατον να την ποτίζει.
Η γυναίκα είναι πολύ καυλιάρα και γουστάρει τρελά το βίαιο και άγριο σεξ.... το ανήθικο!. Και τι δεν θα 'δίνε να βρει γκόμενο για να την πηδάει, λες και οι υπόλοιπες δεν θέλουμε γκόμενο για το σεξ αλλά για να μας κρεμάει τις κουρτίνες η για να μας μοιράζει χαρτομάντιλα την ώρα που δακρύζουμε βλέποντας γλυκερά dvd. Έλα όμως που κάποιο πουλάκι κελάηδησε, κι ακούστηκε ότι λιγουρεύεται και τον δικό σου, πως τον λες, «τον κούκλο σου». Και είναι κούκλος ανάθεμα τον, τραβάει τις γυναίκες όπως το μέλι τις αρκούδες. Όλα τα καλά σε σένα συμβαίνουν μωρή σκρόφα, το κοκαλάκι της νυχτερίδα έχεις.»
«Να μυριστώ κάτι τέτοιο και θα της κουρέψω το μουνί με το πριόνι, άκου να απλώσει χέρια η βρομούσα στον θησαυρό του κούκλου μου. Άσε που ο κούκλος μου είναι γρανιτένιος βράχος, σπάνιο διαμάντι, δεν λερώνεται στις λάσπες. Βέβαια το ξέρω υποφέρει με τις νηστείες μου....αλλά με καταλαβαίνει και μου συμπαρίσταται......»
«Δες τες! Βλέπουν τον ιερέα που σε γαμάει με τα μάτια του και πρασινίζουν από χολή.
Γι αυτό σου λέω. «Φυλακτό» Θα σε ματιάσουν οι γαμημένες οι σκρόφες.»
 Και σε αυτό το σημείο έρχονται τα πρώτα νευράκια και το ερωτικό καβγαδάκι της Ανδρομάχης με τον ιερέα στην ενδιάμεση στάση του πολύωρου ταξιδιού τους..
«Μήπως σε διέκοψα από κάτι; Με την τσουλίτσα!» Του απευθύνεται με τόνο που δείχνει ότι τα αίματα έχουν ανάψει.
Τον έχει στριμώξει παράμερα σε μια γωνιά, στον περιβάλλοντα εξωτερικό χώρο στάθμευσης του πανδοχείου και του επιτίθεται ξαναμμένη.
Ο ιερέας μόλις έχει αποχαιρετίσει μια μικρή παρέα από ένα λεωφορείο της γραμμής.
Ήταν τα μάτια της που έμοιαζαν να πετάνε φλόγες.
«Ποια ήταν αυτό το ξέκωλο. Θα σου τα βγάλω τα ματάκια. Πες μου πόσο καυλωμένος είσαι που σαλιαρίζεις με το κάθε τυχαίο νυμφίδιο που ερωτοτροπεί και τρίβεται προκλητικά στα ράσα σου.» Μάταια ο ιερέας προσπαθούσε να την καλμάρει.
«Καριόλη παπά, θα στο ξεριζώσω αυτό που έχεις στα σκέλια σου και θα το πετάξω στα σκυλιά.
Είναι δικός μου!..... δικός μουου!!.»,
Ταυτόχρονα,  ζωηρή και ατίθαση τον αφήνει σύξυλο και ξεκινά για το λεωφορείο λικνίζοντας αισθησιακά τους γλουτούς με ερωτικό πάθος και σεξουαλικότητα. Του ιερέα τα μάτια δεν ξεκολλάν από πάνω της, και το πέος από την καύλα του, σήκωνε το ράσο του αντίσκηνο.
«Θα με στείλεις αδιάβαστο….. πουτάνα.. θα με κάψεις το νιώθω». Παραμιλά, ποτισμένος με τη διονυσιακή λατρεία, από τα ξεχωριστά της θέλγητρά.
Μετρούν και οι δυο τους με ανυπομονησία και λαχτάρα τις ώρες να φτάσουν στο ξενοδοχείο, σαν εραστές που καιρό είχαν να σμίξουν.
Η Ανδρομάχη από τις καύλες της δεν είχε κοιμηθεί όλο το βράδυ. Σκέφτηκε να ξέσπαγε στον σύντροφο της, αλλά δεν ήθελε να το κάνει. Αυτή η πρωτόγνωρη καύλα που είχε ανήκε στον εξομολόγο της και δεν ήθελε με τίποτα να την σπαταλήσει με άλλον άνδρα. Η ωριμότητα της τη βοήθησε να κρατηθεί. Ήθελε τους χυμούς του έρωτα της να τους χαρίσει στον ίδιο που τους δημιούργησε.
Αφορμή του καυγά, μια εικοσάχρονη φοιτήτρια από το λεωφορείο της γραμμής που δεν έχασε την ευκαιρία να φλερτάρει ξεδιάντροπα με τον ιερέα μπροστά στα μάτια της!.
Φθάνοντας Θεσσαλονίκη η Ναυσικά ενημέρωσε την επικεφαλής του γκρουπ πως δεν θα μείνουν απόψε στο ξενοδοχείο, διότι έχουν προγραμματίσει με την Ανδρομάχη να συναντήσουν μια ξαδέλφη της όπου θα διανυκτερεύσουν και το πρωί θα έλθουν να συναντηθούν με τους υπόλοιπους στο ξενοδοχείο για την συνέχεια του προγράμματος.
«Και όλα αυτά τα κάνω για έναν και μόνο λόγο φιλενάδα... να μην νιώθεις άβολα,και μην τους δώσουμε πάτημα για κουτσομπολιά και ψιθύρους!
Άλλωστε γι αυτό το λόγο είμαι εδώ, να σε κάνω να νιώθεις ασφαλής… σύμμαχος… τείχος προστασίας.!» Της λέει πουτανιάρικα και φλυαρώντας αναχώρησαν προς το πάρκινγκ του ξενοδοχείου όπου τις ανέμενε η εξαδέλφη της Ναυσικάς.
«Αλήθεια δεν μας είπες σε ποιο ξενοδοχείο σε αφήνουμε;» Τη ρώτησε η Ναυσικά.
Η Ανδρομάχη τους είπε το ξενοδοχείο, ένα πεντάστερο πολυτελές ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλις.
«Βέβαια η αλήθεια είναι ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις ζητάει το κάτι παραπάνω απ' τη ζωή η φιλενάδα μας….. Τέτοια κορμάρα για γαμήσι, θέλει πεντάστερη σουίτα το μουνί μας.... ε;» την πειράζει γελώντας η Ναυσικά.
«Βρε σαν δε ντρέπεσαι, κι είσαι και φιλενάδα μου. Και όπως είπαμε! Κοίτα μην ξεχαστείς ούτε λεπτό, απόψε είμαστε μαζί στην ξαδέλφη σου.»
«Να προσέχεις οι παπάδες είναι πρόστυχοι, καριόλιδες. Τώρα εάν είναι και καλοί γαμιάδες, όπως και να 'χει, εσύ τα ξέρεις καλύτερα. »
«Το ξαναλέω ! Σα δεν ντρέπεσαι, είσαι και φιλενάδα μου. Και δεν τελείωσα! Θέλω ακόμη τη συμπαράσταση σου. Το βράδυ με έτρεχες στα φαρμακεία με κολικό του εντέρου. Είχα επώδυνες εκκενώσεις.»
«Βρε την παμπόνηρη την κατεργάρα και χαμηλοβλεπούσα, τι σκαρφίστηκε πάλι. Το έχει σκαρώσει καλά το παραμύθι της το πουταναριό! Εεεεεμ! Τελικά είσαι πολύ Καριόλα!  Μεγάλη Καριόλα.
Προβλέπω το ρασοφόρο να σου ξεπατώσει τη σούφρα και το κωλάντερο και όντως να τη χρειαστείς τη βοήθεια μου και το φαρμακείο.
Δηλαδή αύριο να μην σε περιμένουμε στην εκδρομή Σπήλαιο Αλιστράτης,-Μονή Εικοσιφοίνισσα;.»
Μπορούσες  να διακρίνεις στο πρόσωπο της τη χαλάρωση και τη σχεδόν ονειρική αύρα του πάθους, ευρισκόμενη σε ερωτικό οίστρο με την καύλα να πυρώνει συνέχεια το κορμί της και να υγραίνει το μουνί της.
«Εσύ τι λες! Ν’ αφήσουμε το γάμο και να πάμε για πουρνάρια…. Ε όχι!...... Ο χορός και το γαμήσι είναι της γυναικός η φύση. Γλυκιά μου φιλενάδα μη μασάς. Όντας Θηλυκό κάτι ξέρεις και εσύ από ερωτικά στριπτήζ αν δεν κάνω λάθος». Συμπλήρωσε, επίσης με χαδιάρικη διάθεση ...και  υπονοούμενα!
Πριν αφήσουν τη Ανδρομάχη στο ξενοδοχείο, η Ναυσικά την κοίταξε κατάματα χαμογελώντας όλο υπονοούμενα και κλείνοντας της το μάτι της ψιθύρισε χαδιάρικα. «Εσύ έχεις ανώτερα χαρίσματα....Μιλάμε για τη γκόμενα! είσαι θεά! Μωρό μου απόψε θα καυλώσεις τον ανδρικό πληθυσμό στο ξενοδοχείο. Όλα τα ανδρικά βλέμματα θα είναι καρφωμένα πάνω σου. Φιλιάα!.»
Αυτή χαμογέλασε έσκυψε τη φίλησε απαλά στο μάγουλο και τη ρώτησε.
«Μήπως είμαι ντυμένη σαν βίζιτα;»
«Είσαι ντυμένη super, σαν βίζιτα όμως όχι. Καληνύχτα, να περάσεις ωραία φιλενάδα μου.»  Της απάντησε.
«Α και που είσαι! Δεν κάνεις λάθος.... Πες λοιπόν σ' αυτόν το μαλάκα τον Αλκιβιάδη σου, τέτοιο εργαλείο που έχει είναι κρίμα να του σκουριάζει, που τον έχεις στη νηστεία, πολλές έχουν ανάγκη από τη δροσιά του. Μην είσαι και εσύ αχόρταγη. Μην τα θέλεις όλα δικά σου. Αμόλα τον να κάνει καμιά ελεημοσύνη και σε εμάς τις πεινασμένες για να μην είμαστε συνέχεια με ένα παράπονο μέσα μας.»
«Ντροπή σου! Εσύ που το ξέρεις τι εργαλείο έχει ο κούκλος μου;»
«Είμαι σίγουρη ότι είναι εφάμιλλο ίσως και πιο προικισμένο από του ιερέα. Εσύ θα μου πεις εάν έχω δίκιο.»
«Σαν δεν ντρέπεσαι, είσαι και φιλενάδα μου. Ο κούκλος είναι λίρα εκατό για οικογένεια, και μεταξύ μας, πολύ μα πολύ προικισμένος, μα μακριά το βρώμικο μυαλό σου…. είσαι και φιλενάδα μου..... έχε γούστο... αστό καλύτερα να μην το σκέπτομαι.»
Τελικά την επομένη η Ναυσικά ενημέρωσε το υπόλοιπο γκρουπ για τα προβλήματα υγείας, της Ανδρομάχης, και ότι θα μείνει και την ημέρα στην ξαδέλφη της για να συνέλθει....
Ανέβηκε τα σκαλιά του πολυτελούς ξενοδοχείου και ξεκίνησε να περπατάει προς την είσοδο.
Ένα ζευγάρι γόβες ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια του ξενοδοχείου. Η γυναίκα πρόκειται να συναντήσει έναν εραστή για τον οποίο δεν κρατιέται, ήδη τον οσμίζεται από τις σκάλες κι αυτός, πίσω από την πόρτα, ίσως ακούει την ηχητική μπάντα των βηματισμών από στιλέτο. Η στύση του σκληραίνει.
Ήταν χάρμα οφθαλμών να τη βλέπει κανείς. Η γοητεία της, έκανε τα κεφάλια πολλών αντρών να γυρνούν στο πέρασμα της. Τα μάτια τους πρώτα έπεφταν στις καλλίγραμμες γάμπες, που ξεπρόβαλαν κάτω από τη φούστα. ύστερα τα βλέμματα ανέβαιναν στον στρογγυλό και πεταχτό πισινό της, ο οποίος ασφυκτιούσε μέσα στη στενή φούστα. Τα καστανόξανθα σγουρά μαλλιά έπεφταν ανέμελα και χάιδευαν τους ώμους και την πλάτη της. Αν ήταν τυχεροί και κατάφερναν να τη δουν κι από μπροστά, είχαν την χαρά να απολαύσουν ένα μεγάλο και ζουμερό στήθος να προβάλει λαχταριστό μέσα από τη μπλούζα της.
Διασχίζοντας την είσοδο δεν έδινε σημασία στα ξένα βλέμματα. Ούτε που τα πρόσεχε.
Έφτασε έξω απ' τη σουίτα του ξενοδοχείου και σαν εικοσάχρονο κοριτσάκι, περίμενε να αντικρίσει τον έρωτας της. Αυτή την φορά, είχε αφήσει τον πόθο της και την καύλα της να την κατευθύνει και ότι ήταν να γίνει ας γίνει. Ο ιερέας είχε καταφτάσει πρώτος ντυμένος με το τζιν παντελόνι του και το λευκό Μάο πουκάμισο του όπως τότε στην πρώτη ερωτική φωλιά τους. Φορούσε τραγιάσκα κρύβοντας τα πλούσια μαλλιά του και κατάμαυρα γυαλιά Ήλιου ήταν δύσκολο να τον αναγνώρισης. Μπήκε στο δωμάτιο τους και την περίμενε.
Με το που μπαίνει μέσα χίμηξε επάνω του. «Δεν άντεχα άλλο να περιμένω.» Του είπε κι ένιωσε να παίρνουν φωτιά τα σωθικά της, με το κιλοτάκι της να έχει πλημμυρίσει εντελώς.
«Ούτε εγώ άντεχα άλλο.» Της είπε και την έχωσε πάλι στην αγκαλιά του.
Έμειναν αγκαλιασμένοι, χαμένοι στην ερωτική τους σιωπή ή μέσα στα όμορφα λόγια και στα φιλιά τους, που μπορεί τώρα να μην είναι παθιασμένα αλλά γλυκά και ερωτικά. Πέρασαν ένα βράδυ γεμάτο πάθος, με πολύ έντονα ερωτικά παιχνίδια και αχαλίνωτο σεξ!
...Ξημέρωσε το πρωί του Σαββάτου. Πρώτος ξύπνησε ο Ιερέας και όταν η Ανδρομάχη άνοιξε τα μάτια της έδωσε το πιο γλυκό του χαμόγελο κλείνοντας της το μάτι. Εκείνη χαμογέλασε μ' ευχαρίστηση. ... και για κάμποση ώρα είχε κουρνιάσει στην αγκαλιά του, είχε «ανάγκη» το χουζούρεμα στην αγκαλιά του, τα χάδια του, λίγα φιλιά. Θέλει να νιώσει πως για εκείνον είναι σημαντική, πως του χάρισε στιγμές πόθου και πάθους και πως εκείνος της το αναγνωρίζει.
Nτριν... ντριν... ντριν… χτυπάει το τηλέφωνο της Ανδρομάχης, ξεχασμένο στο σαλόνι της σουίτας.
Η κυρία σηκώνεται από την αγκαλιά του ιερέα, του έκανε νόημα με το δάχτυλό της να μην μιλήσει.
Σηκώθηκε λοιπόν και παίρνοντας αγκαλιά τα πετάμενα στο πάτωμα ρούχα τους για να μη σκοντάψει, τρέχοντας το σηκώνει.   
«Εμπρός,» λέει.
«Αγάπη μου, καλημέρα.» Είναι η φωνή του Αλκιβιάδη της.
Η φωνή του στο αυτί της έλεγε κάτι «αν της συνέβη τίποτα και γιατί δεν απάντησε στο πρώτο τηλεφώνημά του». Τα μάτια της Ανδρομάχης, παρακολουθούσαν αποκλειστικά τον ιερέα να χαϊδεύει τον πούτσο του με το ένα χέρι. Εκείνος της χαμογελούσε με εκείνο το γεμάτο αυτοπεποίθηση χαμόγελο του και της ζητούσε να μην καθυστερεί, γιατί ήθελε να τη γαμήσει κι άλλο, ενώ εκείνη μιλούσε με την Αλκιβιάδη στο τηλέφωνο.
«Καλημέρα, κούκλε μου.… Συγγνώμη, γλυκέ μου, πρέπει να ήμουν στο ντους εδώ... Ουφ… ουφ… ουφ!… .» είπε, καθώς κοιτουσε προς τη διέγερση του ιερεα.
«Τι έχεις, αγάπη μου, και βαριαναστενάζεις;»
«Είμαι ψυχολογικά πολύ ταλαιπωρημένη. Αισθάνομαι πολύ άσχημα κούκλε μου γλυκέ. Μ' έπιασαν πάλι αυτοί οι κολικοί τοy εντέρου και υπέφερα όλο το βράδυ. Δεν έχω κλείσει μάτι. Μου έλειψες και εσύ που μου συμπαραστέκεσαι όταν υποφέρω. Πέρασα μια βραδιά κόλαση!!!! »
«Δεν πήρες κανένα κατάλληλο καταπραυντικό να σε βοηθήσει να ηρεμήσεις;»
«Βέβαια έπαιρνα και και μαλιστα το σωστό γιατρικό και βάλσαμο όλο το βράδυ και είχα και την κατάλληλη τρυφερή φροντίδα, …. κούκλε μου γλυκέ,…. αλλά η δράση του με ξεκώλιασε…
Αχ τσούζει ο κώλος μου….
Πω πω!, τι ταλαιπωρία ήταν αυτή που πέρασα! Μεγάλη ταλαιπωρία, σου λέω. Μάλλον πήρα μεγαλύτερη δόση και είχα παρενέργειες αγαπούλα μου.
Μαζεύω όλο μου το κουράγιο να πάρω τα πόδια μου. Ήταν μάλλον θέλημα Θεού, η ταλαιπωρία που πέρασα. Ο πόνος δοκιμάζει την αγάπη μας στον Θεό για να έρθουμε πιο κοντά στην Αγκαλιά του.
Θα κάνω υπομονή στο μικρό αυτό μαρτύριο της δοκιμασίας του.!»
«Μου θυμίζεις το φίλο μας το ρασοφόρο που μας έλεγε. Ο Θεός ξέρει ποιόν δοκιμάζει και γιατί τον δοκιμάζει!!
Και δε θα πας στην εκδρομή σήμερα αγάπη μου; Μια εκδρομή αποφάσισες να πας να ηρεμήσεις στη φύση για λίγο και εσύ.
Έκανες τόσες χαρές όταν την προγραμμάτιζες, δεν κρατιόσουν από την ανυπομονησία να ξεκινήσετε και να έχεις τέτοια ατυχία… μα τέτοια ατυχία.
Αλήθεια όταν εμφανίστηκαν οι ενδείξεις και τα συμπτώματα δεν ζήτησες από το ρασοφόρο φίλο μας να σου έκανε κανέναν αγιασμό, καμιά προσευχή ... μήπως και σε βοηθούσε έστω και ψυχολογικά τουλάχιστον.
Τι κολλητός φίλος είναι αν δεν συμπαραστέκεται στη σύντροφο του φίλου του...
Καθώς φεύγατε, του το τόνισα ιδιαιτέρως να σε προσέχει σαν τα μάτια του να σε νοιάζεται. Να είναι πάντα δίπλα σου, ότι ανάγκη και επιθυμία έχεις να σε βοηθήσει και να σε συντρέξει σαν να είμαι εγώ δίπλα σου.
Διάβολε όλο τον καιρό ο ρασοφόρος δεν έλεγε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω σου….. σε πρόσεχε..... πως είναι να σε κρατάνε σφιχτά σαν κάτι πολύτιμο που δεν θέλουν να χάσουν…..
Και τώρα που έχεις ανάγκη από τρυφερότητα και παρηγοριά, να σου παραχωρήσει τον ώμο του να ακουμπήσεις επάνω του τώρα που υποφέρεις αυτός σε παράτησε και σηκώθηκε κι έφυγε. Μα τόσο άκαρδος…. άσπλαχνος….. τέρας αναισθησίας.»
«Κούκλε μου γι ' αυτό σε λατρεύω και σ' έχω κορόνα στο κεφάλι μου.!!!!
Α τον Καριόλη… συγγνώμη αγάπη μου για την φράση μου….. αλλά αυτός σε αλλά είχε το νου του… δεν θα το πιστέψεις…. στο ταξίδι χαριεντιζόταν με μια πιτσιρίκα φοιτήτρια. Ακούς εκεί ο σάτυρος...... φωτιά θα πέσει να τον κάψει… Μα μπροστά στα μάτια μας. Πάει χάλασε ο κόσμος αγάπη μου …ξεστρατίζει από το δρόμο του θεού… Τι αμαρτία και αυτή να έχεις το μυαλό σου στο σεξ…. Τώρα βέβαια τα λέω σε σένα τον άλλο το σάτυρο… αλλά εγώ ευχαριστώ το θεό για την εγκράτεια μου… Το ξέρω αγάπη μου σε βασανίζω με τις νηστείες μου, που απέχω από το σεξ, αλλά ο Κύριος Ημών προηγείται.»
«Άντε πάλι απ την αρχή....μου ψέλνει το ίδιο τροπάριο. … Προηγείται ο Κύριος!!…. και οι νηστείες.
Ωχ πάει.... θα κάνουμε πάλι κανένα τρίμηνο να δούμε το μουνί της.» μονολόγησε μέσα από τα δόντια του.
«Καλά λέω εγώ ότι μου το έφαγε η εκκλησία, με τον έναν η τον άλλο τρόπο.» συνέχισε να μονολογεί.
«Κρίμα που έχουμε και φίλο το ρασοφόρο εξομολόγο. Όταν εξομολογείται δεν της δίνει και καμία συμβουλή ο εξομολόγος, σαν καλός φίλος του που είναι.
Να την προτρέψει βρε αδελφέ.
Με την ευχή μου….. και του θεού τη χάρη… άντε και γαμήσου μ’ αυτόν το φουκαρά που έχει λωλαθεί στη μαλακία.»
«Γλυκέ μου κούκλε! Εσύ είσαι η χαρά και η ευτυχία μου. Είσαι εσύ ο πόθος μου και η παρηγοριά μου είσαι η λατρεία μου και η επιθυμία μου.! Ο μοναδικός εσύ σύντροφος της ζωής μου, το ξέρεις πως σε λατρεύω!!!!
Σε κλείνω όμως τώρα γιατί είναι ώρα που πρέπει να πάρω πάλι φάρμακο μου. Μου το σύστησε ο φίλος σου ιερέας και δεν ξέρεις πόσο με αναζωογονεί. Χάρις στις δόσεις του νιώθω πάλι ευχάριστα και ευδιάθετη και βελτιώνει και την  απόδοση μου στις  επιθυμίες μου.
Η μέρα τους κύλησε μέσα σ’ ένα «ερωτικό τυφώνα», ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, δίχως υποκριτική σεμνοτυφία και «καθωσπρεπισμό» λες και βγαλμένος από την ερωτική ποίηση της Τζοκόντα Μπέλι.
Δάγκωσε το μήλο
Μύρισε
Πόνεσε
Αντάλλαξε βλέμματα σάλιο μουσκέψου
Κυλήσου εντύπωσε λυγμούς σάρκα που στάζει
Απόλαυσέ τα.
Αργά το απόγευμα χώρισαν οι δρόμοι τους, η Ανδρομάχη ξεκίνησε για το ξενοδοχείο να συναντήσει την εκδρομική ομάδα και ο ιερέας για το Άγιο Όρος.
...........Η Ναυσικά στο ξενοδοχείο με το σκερτσόζικο, χαριτωμένο, γεμάτο γκριμάτσες πρόσωπο της και με το ακαταμάχητο χιούμορ της που σε στέλνει, τραγουδάει σαν «καρδερίνα» στη φιλενάδα της.
..........«Είσαι ένα καρδιοχτύπι μου 'χεις κόψει τα φτερά έλα πάρε μου τη λύπη έλα δωσ' μου τη χαρά.»....
Φιλενάδα είναι κάτι βράδια που μόνον ένας στεναγμός μας χωρίζει από τον παράδεισο.! ....Σ' αγαπάω! Να σε δω να μου χαμογελάς χρυσό μου και κλείσε τ’ αυτιά σου, άκου τη φωνή σου ακόμα κι αν ψιθυρίζει ανοησίες, εσύ έστω για λίγο τις έκανες δικές σου και τις υποστήριξες. Όσα επιχειρήματα και προσωπικές εμπειρίες περάσουν απ’ τα μάτια κι απ’ τ’ αυτιά σου, πάντα το σωστό για’ σένα θα έρχεται από ‘σένα. Τόσο απλά. Με μια περιέργεια είναι η αλήθεια, δεν κρατιέται, ήθελε να τη ρωτήσει πολλά για την χθεσινή της βραδιά.
«Το λοιπόν, τι έχεις να μου πεις; είμαι όλη αυτιά.» Την παροτρύνει η Ναυσικά ανυπόμονα.
Η Ανδρομάχη ισιώνει την πλάτη της παίρνει μια βαθιά ανάσα και της λέει...
Aχ καλή μου φιλενάδα από πού να αρχίσω; Τι να σου εξιστορήσω; Την αφύπνιση του ερωτικού ενστίκτου; Την έκρηξη που ακολούθησε και με συντάραξε συθέμελα; Το εφήμερο ερωτικό πάθος;
Πέρασα έντονες και θυελλώδης στιγμές. Ανακάλυψα τον εαυτό μου που κρυβόταν και τον ακούμπησα στα χέρια του ιερέα, με μιαν οικειότητα πρωτόφαντη. Πέντε φορές έκανα Ανάσταση με το ρασοφόρο! Μέχρι που είπα τον Δεσπότη Παναγιώτη, ρε φιλενάδα απ' την ερωτική διέγερση!
Τι εννοούμε ρε φιλενάδα όταν λέμε ότι ο άτιμος ο χρόνος φθείρει τα πάντα  αλλά εμείς δυσκολευόμαστε ιδιαιτέρως να αγγίξουμε μερικά ζητήματα. Βλέπεις μετά από δέκα πέντε χρόνια γάμου φιλενάδα ο πόθος και η ανάγκη επιβεβαίωσης ζητούν ικανοποίηση όταν η ζωή σου γίνεται ανιαρή. Η σεξουαλική μου ζωή είχε φθάσει σε σημείο, που δεν μου προκαλεί πια κανένα ενθουσιασμό η σκέψη να κάνω έρωτα με το σύντροφό μου.
Σκέφτομαι τον καλό και στοργικό μου άντρα, αυτόν που με σέβεται όπως κάνει και με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, αυτόν που είναι ευγενικός και γλυκός, και συνεχίζει το ίδιο τροπάρι και στο κρεβάτι. Και ξενερώνω.
«Και τι ιδιαίτερα προσόντα έχει ο ιερέας και σε εντυπωσίασε εσένα; Υποθέτω μιας και σε ξέρω, πως πρέπει να έχει κάτι πολύ εξαιρετικό για να τα έχεις μπλέξει μαζί του. Να υποθέσω ότι κάτω από τα ράσα κρύβετε ένα τεράστιο χοντρό καυλί, τουλάχιστον είκοσι πέντε πόντους;» Τη ρώτησε κλείνοντας το μάτι πονηρά και της χαμογελά υπαινικτικά.
Η Ανδρομάχη την κοίταξε απογοητευμένη. Είχαν μιλήσει τόσες φορές. Της είχε εξηγήσει, πότε ένας άνδρας φαίνεται «ξεχωριστός» στα μάτια μιας γυναίκας. Καλά ρε Ναυσικά, ακόμη με τα μεγέθη θα ασχολούμεθα; Εγώ δεν σου είπα πως ο Αλκιβιάδης την έχει πάνω από είκοσι πόντους και δεν ξέρει τι να την κάνει; Ε! ο παπάς έχει αυτό το «κάτι!»  Αυτό που κάνει στα μάτια μας ξεχωριστό το αντικείμενο του πόθου μας. Ξέρει πως να κάνει την γυναίκα ευτυχισμένη. Το αν το πουλί του είναι τρεις τέσσερις πόντους μικρότερο, πόση σημασία πιστεύεις ότι έχει; Το σημαντικότερο όταν κάνουμε έρωτα δεν γουστάρει με τίποτα να τελειώσει αν πρώτα δεν σιγουρευτεί ότι εγώ «στέγνωσα.» Έχουμε συνηθίσει οι άντρες που «κοπανιούνται» σαν τα σέικερ από πάνω μας, τελειώνουν και ύστερα ροχαλίζουν δίπλα μας κουρασμένοι, ενώ εμείς δεν έχουμε καν αρχίσει. Αν οι άντρες ήταν σωστοί και έκαναν τις συντρόφους τους να τελειώνουν και εκείνες, η κούραση θα ήταν αμοιβαία και όλα θα ήταν τέλεια. Δεν σου φτάνει αυτό; Εγώ ρε φιλενάδα θέλω ο άντρας να με βάλει κάτω χωρίς καλοσύνες και αβρότητες. Κι ας είμαι εγώ από πάνω του, σε κάποια από τις στάσεις μας. Θέλω να είναι ενεργητικός ο άντρας κι εγώ παθητική. Κι ας είμαι σε θέση να ζητήσω τα πάντα και να πάρω τις πρωτοβουλίες μου. Είναι στιγμές που θέλω ένας άντρας να με κάνει να αισθανθώ σκέτη σάρκα, να νιώθω ότι δεν τον ενδιαφέρει το μυαλό, η ψυχή μου, η προσωπικότητά μου. Κι αυτό μου το βγάζει ο ρασοφόρος.
Μαζί του είμαι ενθουσιασμένη νοιώθω όμορφα, νοιώθω θηλυκό, παύω να ΄μαι μάνα και σύζυγος, είμαι εγώ, γυμνή, με τον έρωτα μου. Νιώθω ένα αίσθημα απίστευτης πληρότητας και συγχρόνως έχω την εντύπωση ότι ζούσα σε κατάσταση στέρησης. Και λιώνω. Ο ρασοφόρος, με τρελαίνει, τα έχω χάσει τελείως το ξέρω. Πάντα έψαχνα έναν άντρα να με προκαλέσει εγκεφαλικά, να κυριαρχήσει στο μυαλό μου, να με τρελάνει. Όταν πέφτω στην αγκαλιά του πρόθυμη για όλα, στην πραγματικότητα είμαι έτοιμη για τα πάντα. Νιώθω τον εαυτό μου να βουλιάζει βαθύτερα στο πάθος, να χάνομαι στη φωτιά.
Γυμνή μπροστά του, ανοιχτή, ευάλωτη, τρέμω από επιθυμία. Όταν με γαμάει νοιώθω ότι κάνω έρωτα για πρώτη φορά μετά από καιρό. Ούτε ο εξομολόγος, αλλά ούτε και εγώ θέλουμε να πληγώσουμε τον σύντροφο μου, αλλά δεν μπορούμε να ξεκόψουμε. Έχουμε απίστευτη χημεία στο σεξ και κάθε φορά είναι λες και σκάνε πυροτεχνήματα. Μου λέει ότι είμαι ο καλύτερη πουτάνα που είχε ποτέ, αλλά και εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν έχω περάσει τόσο καλά στο κρεβάτι.
Έχει τον τρόπο του να με κάνει να θέλω ξανά και ξανά. Το πρόβλημα είναι άλυτο και αιώνιο. Ποια πίστη και ποια απιστία; Το γαμήσι είναι ζωή. Όταν ηρεμώ το ξέρω ότι κάνω λάθος,..... πολύ χοντρό λάθος, ξεπερνάω τα όρια και τρομάζω και φοβάμαι μήπως χαθώ. Ο έρωτας και ο φόβος πηγαίνουν πάντοτε μαζί με μια θανάσιμη αγωνία που φέρει μαζί μ' αυτήν κι ένα αίσθημα ενοχής.
Τρομάζω ρε φιλενάδα, πιο πολύ με την σκέψη ότι, ο ρασοφόρος μπορεί να κάνει κυριολεκτικά ότι θέλει με το κορμί μου, με υποτάσσει, μαζί του κάνω τα πάντα…… . Σε σημείο που το μυαλό μου δεν ξεκολλάει από εκείνον. Σπίτι χωρίς κέρατο δάσος χωρίς έλατο. Έτσι δεν λένε ρε φιλενάδα;....
Ακόμη και τα πουλάκια στη φύση, δεν είναι και αθώες περιστερές. Βρέθηκαν πολλά ράμματα για την γούνα τους , όπως ότι βγάζουν τα ματάκια τους, με όποιον τους γυαλίσει στο απέναντι φτερωτό στρατόπεδο και πάει λέγοντας. Οι πληροφορίες από έγκυρες πηγές λένε, ότι από όλα τα θηλαστικά είδη του πλανήτη μόνο τα φαλαινοειδή και οι λύκοι είναι μονογαμικά (και τα ζωάκια του Disney), όλα τα άλλα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, είναι λυσσαλέα και αθεράπευτα πολυγαμικά. Επίσης ο άνθρωπος, μοναδική εξαίρεση στο ζωικό βασίλειο, δεν διεγείρεται σεξουαλικά μόνο κατά την περίοδο του ζευγαρώματος, αλλά όποτε θέλει κι όποτε του κεντριστεί η φαντασία η περίφημη λίμπιντο των ψυχαναλυτών. Τώρα, ποιος εγκέφαλος συνέλαβε την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι κι αυτός, όπως οι φάλαινες και οι λύκοι, μονογαμικός δεν ξέρω, αλλά δεν θα το εξετάσουμε αυτό τώρα και δεν μας ενδιαφέρει κιόλας. Άλλωστε, έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος και ποιες είμαστε εμείς να θέλουμε να τον αλλάξουμε;
Όχι ότι θέλω να χωρίσω τον κούκλο μου, δεν παρατάς τον σύντροφο για τον εραστή, αυτό δεν το συζητάω καν. Τον αγαπάω, τόσα έχουμε περάσει μαζί, με ξέρει, τον ξέρω, αγαπιόμαστε, αλλά ο γάμος γίνεται αναπόφευκτα ανιαρός. Πέρασε ο καιρός της έντονης σχέσης μας; Τότε που αγαπιόμασταν σαν παλαβοί και επιθυμούσαμε παράφορα ο ένας τον άλλο, τότε που επινοούσαμε αμέτρητες αφορμές για να βλέπουν ο ένας τον άλλο, τότε που συνέχεια θέλαμε τα κορμιά μας ν’ αγγίζουν το ένα το άλλο, τότε που προσπαθούσαμε να μη στενοχωρήσουμε ο ένας τον άλλο, να μη χάσουμε τον άλλο μέσα από τα χέρια του. Όταν όμως περάσει καιρός, όταν κλειστήκαμε μέσα στους αναθεματισμένους τοίχους μας, όταν βρισκόμαστε συνέχεια μαζί,  εξαντλείται η λαχτάρα της επαφής, τότε παρουσιάζεται η ανάγκη κάποιου άλλου. Είναι τόσο σημαντικό το άγγιγμα του ρασοφόρου, ώστε ‘άρχισα να τρέμω όταν για πρώτη φορά το χέρι του άγγιξε το λαιμό μου! Το μόνο σίγουρο είναι πως ο έρωτας κι η λογική, δεν περπάτησαν ποτέ χέρι χέρι. ... Χάνεσαι σ' έναν κόσμο που δε χωράει κανέναν άλλον.
«Σωστά o έρωτας δεν χωράει σε λογική. Λοιπόν έχουμε χρόνο να τα πούμε αργότερα. Απόψε αγάπη μου πες σε όλους ένα αντίο και ζήσε τη βραδιά χωρίς αυτούς! Εμείς εδώ έχουμε η μια την άλλη να μιλάμε σαν φιλενάδες, που είχανε να βρεθούνε καιρό. Ξέχνα λοιπόν τους έρωτες και πάμε παρέα για πολλά κοκτέιλ σε κάποιο μπαράκι. Η Θεσσαλονίκη είναι όμορφη το βράδυ και ερωτιάρα.»
Σούρουπο καθημερινής η βόλτα στην πόλη ήταν ενδιαφέρουσα και χαλαρωτική.
Μετά από μερικά σφηνάκια που τα σήκωνε η κατάσταση και για τις δυο τους, η βραδιά είχε κυλήσει υπέροχα σε μια φάση χαράς και χαλάρωσης. Κουβέντες, ανέκδοτα, γέλια μέχρι να αποφασίσουν να γυρίσουν στο ξενοδοχείο. Μόλις έφτασαν στο δωμάτιο τους ήθελαν να κάνουν ένα ντους να ανανεωθούν. Η Ναυσικά είπε της Ανδρομάχης να πάει πρώτη στο μπάνιο, γιατί αυτή θα κάτσει να δει τα μηνύματά της απ' την εταιρεία της. Εκεί που σαπουνιζόταν η Ανδρομάχη, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ολόγυμνη η Ναυσικά και κλείνει την πόρτα πίσω της. «Μωρό μου δεν σε πειράζει να μοιραστούμε το μπάνιο» της λέει.  Η Ανδρομάχη μπορεί να είχε μείνει κόκαλο με αυτό που συμβαίνει αλλά η Ναυσικά προφανώς είχε σκοπό!
Έχοντας τελειώσει το ντους και η Ναυσικά αφού έκανε ένα ανακουφιστικό αφρόλουτρο, έβαλε κρέμα σώματος και κολόνια. Τα αρώματα συνδυάστηκαν υπέροχα, σε σημείο να ερεθιστεί και η ίδια από τη μυρωδιά που ανέδυε το σώμα της. Χωρίς χρονοτριβή απευθύνεται στην Ανδρομάχη. Τη ρώτησε αν πήγαν όλα καλά με τον ρασοφόρο της και τους υποτιθέμενους κολικούς της.
«Δεν μου τελείωσες, πως τα πέρασες χθες με τους κολικούς του εντέρου;»
«Το βαθύ πρωκτικό γαμήσι φιλενάδα είναι πηγή απόλαυσης καθώς κι ένας τρόπος να εφαρμόζεις κάποιες βαθιά κρυμμένες φαντασιώσεις σου, αλλά η ουσία είναι πως ο καριόλης με διέλυσε. Βίωσα πολύ μεγάλη απόλαυση και ηδονή, αλλά με ξεκώλιασε. Κώλος είναι γαμιόλη παπά, πρόσεχε τον. Νομίζω έχει ερεθιστεί, και νιώθω κάποια αμυδρά ενόχληση.».
«Ας αρχίσουμε την ανακούφιση σου λοιπόν, ξάπλωσε τώρα μπρούμυτα στο κρεβάτι και άνοιξε τα πόδια σου ! Θέλω να βλέπω την σούφρα σου!»
Η Ανδρομάχη τι να πει! Από τη μια αισθανόταν λίγο άβολα σε αυτή την στάση και συνάμα κάποια ντροπή από την άλλη ένιωθε την ανάγκη να ανακουφισθεί στον ερεθισμό της. 
«Άφησε τη φίλη σου να σε περιποιηθεί γιατί από ότι καταλαβαίνω ίσως να έχει πάρει φωτιά ο κώλος σου. Έχω από χθες προμηθευτεί μια αντιφλεγμονώδη λιπαρή κρεμά που βοήθα στην υγεία του δέρματος.»
Της ανέβασε το νυχτικό ψηλά στη πλάτη, τη βοήθησε να βγάλει το μικρό εσώρουχο της και δεν έχασε την ευκαιρία να κολλήσει τη ματιά της στον βελουδένιο κώλο. Λείος, απαλός και σφιχτός.
«Είναι λίγο ερεθισμένος, όχι τίποτα το σοβαρό. Το κωλαράκι σου είναι πανέμορφο και η σούφρα σου φαίνεται σφιχτή» της είπε ενώ χτύπησε με το χέρι της τα κωλομέρια της της Ανδρομάχης απαλά.
«Αουτς….»  ψέλλισε ανήσυχα η Εριφύλη και μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο. 
 Η Ναυσικά συνεχίζει το πικάντικο κουτσομπολιό λέγοντας.  Ρε φιλενάδα! Να σου πω την αμαρτία μου δεν του το 'χα του ρασοφόρου. Πως το εξηγείς όταν εγώ τον βλέπω το ρασοφόρο μου φέρνει «αμφί» ο λεγάμενος, ο οποίος κρύβει πολύ καλά το προσανατολισμό του! Και εγώ αγάπη μου γλυκιά συνήθως δεν πέφτω έξω στις εκτιμήσεις μου και δε με γελούν τα μάτια μου, είμαι βέβαιη, είμαι σίγουρη γι’ αυτό που βλέπω. Δε με γελούν τα μάτια μου, γιατί είμαι σίγουρη πως η ομορφιά του κάθε άλλο παρά «ζωώδης» μπορεί να θεωρηθεί, τα χαρακτηριστικά του είναι γλυκά, απαλά. Με λίγα λόγια θηλυπρεπή. Δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί επίσημα, αλλά το πάθος του γίνεται αντιληπτό από την έκφραση των ματιών του. Γι' αυτό πες του να μη σου κάνει τον στραίιτ άντρα, γιατί από τη ματιά του εκδηλωνόταν πως ζαχάρωνε τον Αλκιβιάδη σου. Είμαι σίγουρη ότι αρέσει στην τρύπα του να γαμηθεί. Το κατάλαβα όταν τον είδα πόσο θερμά τον χαιρέτισε τον Αλκιβιάδη την ημέρα της αναχώρηση μας, η ματιά του άστραφτε με μια πονηρή λάμψη και του γύρισε την πλάτη με πολύ σέξι στιλ κουνώντας αισθησιακά τον πισινό του. Μόνο που δεν του φώναξε! «Για δες!  Τη γλύκα που 'χει ο κώλος μου, δεν την έχουν οι ενορίτισσες όλες! Πότε θα το αποφασίσεις να μου τον γαμήσεις καύλα μου; Πότε θα μπορέσω να έχω αυτή την ευχαρίστηση μαζί σου; Πάντως εδώ με σένα έχει κάνει καλή δουλειά ο ρασοφόρος. Στη περιποιήθηκε με τρυφερότητα τη σούφρα σου, δεν τη πλήγωσε!»
Απλώνοντας η Ναυσικά την ενυδατική κρέμα και υγραίνοντας την περιοχή στην αρχή άρχισε να την χαϊδεύει απαλά - απαλά με όλη την παλάμη της, για να απορροφηθεί από το δέρμα.
Όταν τα χέρια της άρχισαν πιο τολμηρά να εξερευνούν την περιοχή ανάμεσα στο λείο και απαλό δέρμα, στη χαραμάδα του κώλου, τα χάδια άρχισαν να αναστατώνουν την Ανδρομάχη και η ανάσα της γινόταν όλο και πιο βαριά. Ένοιωσε τις ρώγες της να σκληραίνουν και την ανάσα της βαριά. Ασυναίσθητα άνοιξε τα πόδια της. Η σιωπή βαριά, τα βλέμματα τους όμως τα έλεγαν όλα. Πόθος.
«Γιατί μου τα κάνεις αυτό;» Ψέλλισε η Ανδρομάχη, ξαπλωμένη μπρούμυτα γυμνή με το χαμόγελο της ευτυχίας ζωγραφισμένο στα χείλια της ενώ η Ναυσικά περιποιόταν τον ερεθισμό στην κωλοτρυπίδα της που λίγες ώρες πριν είχε αφήσει πίσω της ο ρασοφόρος.
Το ευχάριστο πασπάτεμα με τα χέρια, της προκαλούσε ένα αίσθημα ηδονικό που διαχεόταν σ' όλο της το κορμί..
«Δε χρειάζεται και πολύ ν' αγχώνεσαι μωρό μου! Θα δεις ότι θα σ'  αρέσει!» της απάντησε με θελκτικό τρόπο η Ναυσικά τσιμπώντας της το μάγουλο. .
«Μωρή φιλενάδα! Τι έχεις στο βρώμικο μυαλουδάκι σου μωρό μου! Μου αρέσει που αγγίζεις την τρύπα μου από τον πισινό μου! Θα το μάθει ο εξομολόγος μας και θα μας αφορίσει.»
«Θα μας αφορίσει η θα ζητήσει να μας ξεκωλιάσει στο γαμήσι και τις δυο. Ξέρεις το καινούργιο που κυκλοφορεί για τον ιερέα μας.»
«Όχι για λέγε.»
«Ο τυχοδιώχτης παπά-γαμιάς, που καυχιέται ότι εκδύει τις γυναίκες από τα αμαρτήματα και από τα εσώρουχα.»
«Ο καριόλης! Το πιστεύω! Εγώ ξέρω τ’ άλλο που κυκλοφορεί τώρα τελευταία.»
«Τι κυκλοφορεί;»
Πήγε μια νεαρά και ζωηρή ενορίτισσα μας να του εξομολογηθεί. Του εξομολογήθηκε ότι το έκανε με τον χασάπη, τον μανάβη κλπ.
«Συχωρεμένη τέκνο μου.» Ο ιερέας μας γνωρίζεις ότι είχε δώσει αρκετές φορές άφεση αμαρτιών σε πιστούς της Εκκλησίας. Αφού τη ζητούσαν, του την έδινε. Μέγα το έλεος του Θεού.
Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, τέκνον μου. Έχεις να εξομολογηθείς κάποια άλλη αμαρτία;
«Ναι. πάτερ έχω κάνει και μια μεγαλύτερη αμαρτία.»
«Ποια! Για λέγε ευλογημένη.»
«Να πάτερ, έχω γαμηθεί και με τον παπά της άλλης ενορίας.»
«Γιατί μωρή τσούλα η δική σου ενορία δεν έχει παπά;.»
«Ο Ρασοφόρος μας έχει φλεγόμενους δαίμονες μέσα του.» Παρατήρησε η Ανδρομάχη.
Στην αρχή η μια κορόιδευε την άλλη. Τα υπονοούμενα έπεφταν βροχή. Οι πονηρές λεξούλες όλο αυξάνονταν. Η πρόσκληση της Ναυσικάς ήταν αναπάντεχη. Και τώρα οι δυο φιλενάδες βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο και στο ίδιο κρεβάτι και μοιράζονται την εξερεύνηση των κορμιών, που άγγιξε ερωτικά για πρώτη φορά η μια την άλλη.
«Σύνελθε!» σκέφτηκε σαστισμένη! «Έχεις χάσει τα μυαλά σου! Δεν είναι σωστό» Είπε στον εαυτό της προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες παρ' όλη την καύλα της.
Ταυτόχρονα τριβόταν όλο και περισσότερο στο χέρι της Ναυσικάς τόσο πολύ που άρχισε να ξεστρώνει το σεντόνι στο κρεβάτι. Από μέσα της παρακαλούσε να μη σταματήσει η φιλενάδα της, να συνεχίσει γιατί την άναβε αυτή η ιδιαίτερη επαφή του ερωτικού παιχνιδιού και κατά βάθος ελπίζει ότι θα γλιστρήσει κάποιο από τα δάχτυλα της προς τα μέσα στη χαράδρα του κώλου της .
Η πρώτη ερώτηση που ήρθε στα χείλη της Ανδρομάχης ήταν αν η Ναυσικά είχε κάνει σεξ ξανά με άλλη γυναίκα. Και η Ναυσικά της είπε ότι είχε συμβεί τουλάχιστον μερικές φορές.
«Είναι μια στιγμιαία παρόρμηση. Δεν σκέφτεσαι το μέλλον, αλλά το τι κάνεις εκείνη τη στιγμή», λέει η Ναυσικά. «Απλώς κάποιες φορές θέλω να κάνω σεξ με γυναίκα»
«Τις ξέρω...τις ερωτικές σου παρτενέρ;» Ρώτησε δειλά η Ανδρομάχη .
«Ααα πολλά ζητάς να μάθεις!»
«Το ξέρεις ότι μ' αρέσουν οι ιστορίες σου. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή ψέματα άλλα με καυλώνεις όταν μου λες σέξι ιστορίες.»
Το έχω σκεφτεί και το περίμενα πως θα σου αρέσουν αυτές οι ιστορίες μου όταν διαπίστωσα πως είσαι τόσο ενθουσιασμένη με την πρώτη σου εξωσυζυγική εμπειρία. Πάει καιρός που ονειρευόμουν αυτή την κουβέντα μας, αλλά δυσκολευόμουν πώς να το ζητήσω και τι να πω στην ευαίσθητη, και συναισθηματική, φιλενάδα μου που αγαπάει πραγματικά το σύντροφό της.
«Ανδρομάχη;» 
«Ναι;»
«Σ' αγαπάω!
Έκπληκτη απ’ το απρόσμενο της κουβέντας, η Ανδρομάχη ανασηκώθηκε κοιτάζοντάς τη Ναυσικά.
«Κι εγώ…»
Αγκαλιαστήκαν! και Κοιτάχτηκαν χαμογελαστές.
«Μαζί μπορεί να κάνουμε ότι δεν μπόρεσες να ζητήσεις μέχρι σήμερα. Ότι φαντασιώθηκες από έφηβη και δεν τολμούσες να το ζητήσεις από κανένα αγόρι σου η φίλη σου γιατί θα σε έλεγε πουτάνα. Πουτάνες υπάρχουν μόνο στη ψυχή Φιλενάδα. Στην κοινωνία που ζούμε, όσες τολμούν να ψάξουν για την ευτυχία, όσες δεν συμβιβάζονται με τα πατροπαράδοτα στο σεξ βαφτίζονται «νυμφομανείς». Χαλάνε τη πιάτσα βλέπεις. Το ερωτικό κατεστημένο είναι φτιαγμένο από άντρες για άντρες. Όπως ακριβώς και οι ταινίες πορνό.»
Η πρώτη μου φορά λοιπόν ήταν όταν τελειώσαμε το γυμνάσιο και πήγαμε στο λύκειο. Εσύ πρέπει να τη θυμάσαι καλύτερα στα εφηβικά μας χρόνια, την κολλητή μας εκείνη την συμμαθήτρια μας που ήταν τρεις τέσσερις πόντους ψηλότερη από έμενα μελαχρινή με μακρύ άγριο σοκολατί μαλλί, ίδια η μάνα της. Καλλίγραμμο κορμί και μελαχρινή ομορφιά που ξελόγιαζε σαν αφροδισιακή σοκολάτα; και όταν τελειώσαμε το λύκειο έφυγε στο εξωτερικό για σπουδές;»
«Δεν το πιστεύω μ' αυτή την «Μουλάτα» τη Βαλερία το έκανες και εγώ σαν κολλητή σας να μην μυριστώ τίποτα; Η αλήθεια είναι πως τη θυμάμαι καλά το μελανούρι τη φιλενάδα μας, η φύση της είχε δωρίσει μερικά στοιχειώδη προτερήματα και φυσική σεξουαλικότητα και την αξιοποιούσε. Από μικρή ήταν ανήσυχη και ψαχνόταν για ερωτικά παιχνίδια, ψαχνόταν να ξεπεταχτεί και να βρει ερωτική συντροφιά. Στο σχολείο είχε πολλές επιτυχίες με τα αγόρια, είχε όμως διατηρηθεί σοβαρή, καθώς προερχόταν από αυστηρή οικογένεια που δεν της επέτρεπε πολλά. Τη θυμάμαι να ντύνεται ωραία και να αναδεικνύει το σώμα της, χωρίς ωστόσο ποτέ να προκαλεί έντονα. Ήταν σοβαρή για την ηλικία της. Από τα εκλεκτά και φίνα παπούτσια που φορούσε μέχρι το πόσο καλά ήξερε και μαγείρευε. Έτσι και στο ντύσιμο της άρεσε να φοράει ρούχα που αναδείκνυαν τα πλούσια προσόντα της. Όμορφα βυζόμπαλα, με κάτι ρώγες σαν πετροκέρασα, γεμάτους γλουτούς και τέλειες σφικτές γάμπες σαν αθλήτρια που όσο μεγάλωνε γινόταν τρελό μουνάκι και φυσικά μόνο απαρατήρητη δεν περνούσε. Όταν τη γνώρισα στον Αλκιβιάδη άστραψε το μάτι του, τον εντυπωσίασε πάρα πολύ. Τον είδα να την κοιτάει με την άκρη του ματιού του, και να ρίχνει κλεφτές ματιές στη φιλενάδα μας προσπαθώντας να μη γίνει αντιληπτός. 
Η Ναυσικά παίρνει ένα πονηρό βλέμμα, του τύπου «ετοιμάσου και θα σε σκανταλίσω»  κοιτάζει την Ανδρομάχη για να σιγουρευτεί ότι την βλέπει και της λέει. «Αχ, δηλαδή ο Αλκιβιαδης; Αποκλείεται να τη κοίταξε τη φιλενάδα μας πονηρά, γιατί, απ’ ό,τι ξέρω, αυτός είναι ντροπαλός και δε σηκώνει τα μάτια του απ’ τη γη». Με το περιπαιχτικό ύφος που έπαιρνε όταν ήθελε να πειράξει τη φιλενάδα της και τα λόγια της ήταν διανθισμένα με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
Η Ανδρομάχη έβαλε τα γέλια. Πάντα της άρεσαν οι τσεκουράτοι τρόποι και τα λόγια της Ναυσικάς. «Δεν έχει και άδικο για τον κρεμανταλά μου», συλλογίστηκε! «Του γυάλισε στο μάτι η κολλητή μας μόλις του τη γνώρισα σου λέω! Τον είδα! Στην αρχή επικράτησε μια αμηχανία αλλά στην συνέχεια που αρχίσαμε τις απαραίτητες συστάσεις τον συνεπήρε η εμφάνισή της. Τη κοιτούσε από την κορυφή μέχρι τα νύχια της. Διαπίστωσα πως το καλλίγραμμο κορμί της, τον εντυπωσίασε ιδιαιτέρως και τον είχε κάνει τόσο απρόσεκτο και άτακτο που πιάστηκε στα πράσα να φλερτάρει μαζί της, ένας γκόμενος με πονηρό βλέμμα και προκλητικό σέξι χαμόγελο! Και να δεις και αυτή η σκρόφα όση ώρα μιλούσαμε του έλεγε ότι είναι λάτρης της υγιεινής διατροφής και γυμναστικής και έκανε τάχα μου την αδιάφορη ότι δεν τη συγκινεί ο Αλκιβιάδης μα εγώ την έβλεπα να ρίχνει κλεφτές ματιές στα γεννητικά όργανα του για να μαντέψει το μέγεθός τους, και αν όντως τον καυλώνει ανάλογα με το πόσο φουσκώνει το παντελόνι του στο επίμαχο σημείο! Αυτός θάρρεψε το βλέμμα του περιπλανιόταν στο σώμα της και υποδήλωνε σεξουαλική επιθυμία. Ξάνοιγαν τα μάτια του και έλαμπαν σαν τη φλόγα του φαναριού που χοροπηδάει. Η κολλητή μας είχε «μεσογειακό ταμπεραμέντο». Είχε όλο το πακέτο και όλα τα χαρίσματα, που την έκαναν να ξεχωρίζει να εντυπωσιάζει! Η Βαλερία ήταν από τότε καλλίγραμμο κορμί, καλοσχηματισμένα οπίσθια και όμορφο πρόσωπο ήταν τα δυνατά της χαρτιά. Ήταν γοητευτική κι επικίνδυνα επιβλητική παρουσία που έβαζε τους συνηθισμένους άντρες σε μπελάδες. «Ήταν αυτά που ο ανδρικός πληθυσμός λατρεύει πάνω στις γυναίκες και αυτή τα χρησιμοποιούσε με το καλύτερο τρόπο και τέχνη όπως διάβολος που παρακινεί τους ανθρώπους και έκανε τη δουλειά της. Να δεις πως τάχα μου αρνείτο να τη πάμε σπίτι της με το αυτοκίνητο του Αλκιβιάδη.
«Έμενα με συγχωρείται αλλά θα ήθελα να πάρω το επόμενο λεωφορείο για το σπίτι μου. Θα πρέπει να περιμένω άλλες δύο ώρες αν χάσω εκείνο των πέντε!.» μας είπε κάποια στιγμή.
«Βαλερία καλή μου κοπέλα! Δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου! Θα πρέπει να είμαστε πολύ αγενείς εγώ και η φίλη σου ώστε να σε αφήσουμε να πάρεις το λεωφορείο! Σήμερα που γνωρίσαμε την πιο όμορφη φίλη της Ανδρομάχης μου;. Δεν δέχομαι αντίλογο! Θα σε πάμε εμείς σπίτι σου.» 
Εκείνη έκανε τη δύσκολη ότι δεν ήθελε να μας γίνει βάρος! «Όχι, δε χρειάζεται. Το λεωφορείο κάνει στάση σχεδόν έξω από εκεί που μένω.» 
«Επιμένω» της είπε με απαλή φωνή, σαν να μπορούσε να διαβάσει τη σκέψη της ότι αυτό επιθυμούσε. 
«Ευχαριστώ! Αν δεν σας χαλάω το πρόγραμμα σας.»  Κοίταξε έμενα και κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσε. Τη πονηρή τη βλέπω πως πλευρίζει τον Αλκιβιάδη και κάνει και τσαλίμια. Μια χαρά το έπαιζε το θέατρο.
«Όχι βέβαια» της είπα ελαφρώς ενοχλημένη.
«Τελικά δέχθηκε; Την πήγατε σπίτι της;» ρωτάει η Ναυσικά.
«Ναι! Και που να σου πω τη συνέχεια! Το καθίκι ο δικός μου στη διαδρομή δεν έχασε καιρό και με συγκαλυμμένα ύπουλο τρόπο άρχισε να τη ρωτάει τα προσωπικά της.»
«Βαλερία πως και έτσι μόνη μια τόσο όμορφη κοπέλα; Δεν έχεις κανένα φίλο για να σε προσέχει;»
«Δεν χρειάζεται! Είμαι ικανή να φροντίζω η ίδια τον εαυτό μου.» Του λέει 
«Δηλαδή Βαλερία! Κάνεις τα πάντα μόνη σου!;» Τη ρώτησε ο Αλκιβιαδης μ’ έναν τόνο που και οι δυο μας καταλάβαμε ακριβώς τι εννοούσε! Και είμαι σίγουρη πως της έφερε ανατριχίλα κι ένα ξαφνικό μούδιασμα χαμηλά στη λεκάνη που φανέρωνε ότι η παρουσία του άρχισε να την επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό. Είτε μου άρεσε είτε όχι, οι δυο τους απέπνεαν έναν έντονο αισθησιασμό, που σίγουρα τους είχε ανοίξει την όρεξη για να κάνουν διάφορα πονηρά και ακατάλληλα για ανηλίκους παιχνίδια.
«Αρκετά, Αλκιβιάδη» επενέβην εγώ «Έχε το νου σου στο δρόμο να πάμε τη φιλενάδα στο σπίτι της και συμπεριφέρσου σαν κύριος.»
«Μην τον μαλώνεις Ανδρομάχη! Ο Αλκιβιαδης είναι ένας γλύκας χωρίς κακές προθέσεις.»
Ελα μου όμως που δεν τρώω ταραμά και καταλαβαίνω τις προθέσεις και των δύο. Να ’βλεπες πώς την κοίταζε τη κολλητή μας, του έτρεχαν τα σάλια. Είμαι σίγουρη ότι και αυτή είχε μουσκέψει τη κιλότα της. Παραδέχομαι ότι είναι ωραίος, αλλά παραείναι σίγουρος για τον εαυτό του και μ΄ όλα αυτά πολύ ήθελε δηλαδή να παρακινηθεί και να κάνει την αταξία του! Τέλος πάντων! Καμιά φορά είναι λογικό να τον εξιτάρει το καινούργιο και να τον γοητεύει μία ελκυστική κοπέλα που μόλις γνώρισε και εντυπωσιάστηκε. Απλά ήταν ένα στιγμιαίο ειδύλλιο και για τους δύο, που δεν είχε καμιά ελπίδα να απογειωθεί.
«Πλάκα κάνεις! Αν τον δεις, τον ερωτεύεσαι με τη μία, σίγουρα! Είναι πολύ ωραίος γκόμενος ο Αλκιβιαδης.»
«Αχά! Ούτε εσένα σ’ αφήνει αδιάφορη, να υποθέσω». Μουρμούρισε ανόρεχτα η Ανδρομάχη.
Η Ναυσικά στράφηκε και τη κοιταξε κοροϊδευτικά. Η Ανδρομάχη είχε πέσει σε λογισμούς! 
«Τι συλλογιέσαι;» της κάνει κουνώντας το κεφάλι της η Ναυσικά. Κρατάς ζυγαριά, με τα παλιά φλερτ του Αλκιβιάδη; Τα ζυγιάζεις με το γραμμάριο; »
«Μωρέ, το είχα πάρει απόφαση, από την αρχή  που γνωριστήκαμε και έστειλα κατά διαόλου τις ζυγαριές και τα φιλήδονα κουσούρια του! Ας είναι! αλλουνού παπά τροπάρι είναι αυτό. Ας έρθουμε στα δικά μας τα αποψινά;» Της λέει και την έπιασε πρόσχαρο γέλιο!
«Γιατί γελάς,» έκανε ξαφνιασμένη η Ναυσικά.
«Να με συμπαθάς φιλενάδα, συνεπαρμένη από άξαφνο κέφι συλλογιζόμουν τα μαθητικά μας χρόνια! Γι αυτό λοιπόν κάθε λίγο και λιγάκι η Βαλερία ερχόταν σπίτι σου για να τη βοηθήσεις στα μαθηματικά.
Κι εγώ η μαλάκω καθόμουν κι σε περίμενα όλα μου το απογεύματα! Πού να φανταστώ ότι είχες αλλού τη φροντίδα σου;» «Και μ’ έπρηζες κιόλας όταν δεν είχατε παιγνίδι να βγαίνουμε καμιά βόλτα με τις πουτάνες τις συμμαθήτριες μας. Σαν να τη βλέπω ακόμα τη «Μουλάτα» να γουργουρίζει δίπλα σου. Μα να είμαι το κορόιδο της ιστορίας; Αυτό δεν τρώγεται με τίποτα. Αλλά βλέπεις εσύ κορίτσι μου ήσουν αστέρι βλέπεις στα μαθηματικά και όχι μόνο. 
«Εγώ μάτια μου γλυκά τη βοηθούσα στα μαθηματικά και η «Μουλάτα» όπως την λες με κατηχούσε στα σεξουαλικά μυστήρια. Οι άνδρες λατρεία μου είναι κατεξοχήν οπτικοί τύποι.» Μου έλεγε! «Τους αρέσει να βλέπουν το στήθος μας να αναπηδά όταν είμαστε από πάνω και τα οπίσθια μας να κάνουν twerking όταν είμαστε στα τέσσερα.» 
Έτσι, ένα βράδυ που βλέπαμε κάτι ερωτικό στην τηλεόραση με ημίγυμνες γυναίκες δεν έχασε χρόνο και έριξε την πρόταση. «Έλα εδώ!» μου λέει ρίχνοντάς μου αργόσυρτη προκλητική ματιά. «Όλα απαιτούν θυσίες. Αν θες να ξανασχοληθώ με τα σεξουαλικά σου, θα πρέπει να κάνεις κάτι για την κολλητή σου…» 
«Δε σε βοηθάω στα μαθηματικά; Τι άλλο θέλεις!» της απαντώ.
«Άκου…» μου λέει. «Θέλω να νιώθω ότι είμαι η κολλητή σου. Για να γίνει αυτό πρέπει να είμαι πάνω από οποιονδήποτε αρσενικό σε διεκδικεί γι’ αυτό θα με αφήσεις να απολαύσω το κορμί σου έστω και για μια στιγμή».
Κόλλησα. «Τι εννοείς;» της λέω.
«Άκου: ωραίο γκομενάκι είσαι, παρθενάκι είσαι, το σωματάκι σου με ερεθίζει απίστευτα, και ξέρω ότι και εσύ όπως εγώ λυσσάς να τον φας και να ξεπαρθενευτείς. Έλα να τη βρούμε οι δυο μας και μετά κάνε ότι γουστάρεις με τα μαλακισμένα που σε τριγυρνάνε και εγώ μαζί σου».
«Άντε βρε μπαγαπόντισσα…» της απαντώ. «Τα κατάφερες πάλι με τον τρόπο σου να πάρουμε αυτό που θέλουμε και οι δυο μας».
Έτσι λοιπόν στην πρώτη ευκαιρία που βρίσκαμε, αρχίζαμε το γλέντι. Αρχίσαμε τα πλακομούνια και το πασπάτεμα με το δάχτυλο. Γινόμασταν μούσκεμα. Ρούφαγε η μια τα μουνόχειλα της άλλης.
«Και μετά το λύκειο ο καθένας τη ζωή του; δεν είχε συνέχεια;» της λέει η Ανδρομάχη.
«Όχι δεν είχε συνέχεια! Αυτή έφυγε στο εξωτερικό και τελείωσε τις σπουδές στην Ευρώπη, γύρισε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε έναν άνδρα στη ηλικία της, αρκετά εμφανίσιμο, που δουλεύει σε real estate εταιρεία. Γνωρίστηκαν από τα φοιτητικά τους χρόνια και όταν τη γνώρισε την ερωτεύτηκε τρελά και παντρεύτηκαν αμέσως μόλις τελείωσαν τις σπουδές τους. Παντρεύτηκε πολύ πιο γρήγορα από μένα και σήμερα η «Μουλάτα» όπως και εσύ το γνωρίζεις είναι καθηγήτρια φιλόλογος που δουλεύει σε Λύκειο σε μία περιοχή της Αθήνας. Δεν έχουμε πια πολλές σχέσεις και επαφές αλλά όταν τη συναντώ σε διαβεβαιώ παραμένει ακόμη ένα πραγματικά μελαχρινό άτι με τα μακριά μαύρα ίσα μαλλιά της. Τα πόδια της, ένα έργο τέχνης. Και το ξέρει. Ντύνεται όπως πάντα πολύ όμορφα, όχι προκλητικά-δεν την παίρνει και λόγω επαγγέλματος- και είμαι σίγουρη για τους μαθητές της στο σχολείο θα είναι μία μόνιμη βραδινή ονείρωξη. Το στήθος της ήταν σχετικά μέτριο στο μέγεθος αλλά σφιχτό. Ο κώλος της βέβαια διαγράφονταν από τις φούστες της ειδικά όταν φορούσε τα τακούνια της τόσο όμορφα που θα κόλαζε και άγιο. Ο άνδρας της καμαρώνει για αυτό, ίσως δυσκολεύεται να το παραδεχτεί αλλά είμαι σίγουρη ότι γουστάρει τρελά να μπαίνει η γυναίκα του σε ένα χώρο και να καυλώνει όλους τους άντρες. Και καλά κάνει.»
«Έχεις δίκιο» της λέει η Ανδρομάχη. «Και εγώ έχω πολύ καιρό να τη δω. Χαθήκαμε από όταν έφυγε στο εξωτερικό. Σπάνια τη συναντούσα! Πριν τέσσερα με πέντε χρόνια θέλαμε μια δασκάλα να βοηθήσει το μικρο μας γιο γιατί μετά από ένα οδυνηρό ατύχημα που του έτυχε είχε μείνει πίσω στα σχολικά του. Τότε ήταν που ο Αλκιβιαδης με ξάφνιασε.  Ποια λες πως μου πρότεινε. «Ανδρομάχη δεν ρωτάς την πρώην κολλητή φίλη σου τη Βαλερία που είναι φιλόλογος μήπως μπορεί να τον αναλάβει;»
«Και;»
«Δεν είμαστε καλά!» σκέφτηκα. «Πως και τη θυμήθηκε;». Η απάντηση ήρθε από τον ίδιο: Την συνάντησε μου είπε στο σκακιστικό όμιλο του δήμου μας όπου η κυρία έκανε δωρεάν μαθήματα σε μικρούς μαθητές. Τον ρώτησα πως την είδε σαν εμφάνιση γιατί είχα πολύ καιρό να τη δω.
«Σαν μια γυναίκα που με τα δικά μου υποκειμενικά κριτήρια και τα δικά μου γούστα η γυναίκα είναι σαν να ξεπήδησε από κόμικ του Μίλο Μανάρα.» Μου λέει.
«Και;»
«Τι και! Η Απορία μου λύθηκε! Για πάμε και στο παρασύνθημα: Το βράδυ με γάμησε έτσι όπως είχε πολύ καιρό να με γαμήσει, λες και γαμούσε το κόμικ του Μίλο Μανάρα!» 
«Άλλο σε ρώτησα.»
«Για να μην τα πολυλογώ συμφωνήσαμε να πηγαίνει σπίτι της ο μικρός. Και κλείσαμε λοιπόν για δυο φορές την εβδομάδα μάθημα! Σιγά μην άφηνα εγώ να δοθεί ευκαιρία και προοπτική στον Αλκιβιάδη μιας «θερμής» σύνδεσης με το κόμικ του Μίλο Μανάρα.» 
«Μάλιστα! κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε». 
 «Βλέπεις εκεί στην εφηβεία μας εσείς είχατε βρει το τρόπο να εκφράζεται κάποιες μοναδικές ερωτικές εμπειρία σας ή και φαντασιώσεις σας. Ενώ  εγώ...»
«Εσύ είχες βρει άλλο τρόπο πως θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες σου και οι καύλες σου εκεί στα δώδεκα με δεκατρία μας περίπου χρόνια, που είχε αρχίσει να ζει έντονα στο πετσί μας το σεξουαλικό εφηβικό ξύπνημα και καθώς τα πάθη μας είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν.»
«Εγώ! Τι έκανα!» Δηλώνει έκπληκτη η Ανδρομάχη..
«Ποδήλατο αγάπη μου! Αυτό έκανες! Ωραίο κορμάκι, βυζάκια στητά , ωραίο μικρό κωλαράκι, πάνω σε σέλα ποδηλάτου με ανατομικό και άνετο gel κάλυμμα! Και τα βυζάκια σου ανέμιζαν στον αέρα και πήγαιναν πάνω-κάτω, πάνω-κάτω με τα σκαμπανεβάσματα και το ρυθμό του ποδηλάτου στον ανώμαλο χωματόδρομο που μάθαινες να ιππεύεις και να ιδρώνει από τις καύλες το μουνί σου. Και έμαθες να ιππεύεις καλά! Και πράγματι έτσι είναι. Ιππεύεις καλά! Όχι μόνο το ποδήλατο πλέον! Έχω άδικο;»
«Τι θυμάσαι τώρα, παλιού καιρού χαλάσματα. Ρε συ Ναυσικά τότε ήμασταν παιδιά.. Πιτσιρίκια όπως το λες.  Ήμασταν αγνά κι αθώα παιδιά. Απονήρευτα. Θυμάμαι πώς ανεβαίναμε και κατεβαίναμε το χωματόδρομο της γειτονιάς με τα ποδήλατα μας.»
«Πιτσιρίκια-Πιτσιρίκια αλλά όχι και απονήρευτα φιλενάδα μου. Θυμάμαι ότι πολύ γρήγορα ζήταγαν τα μουνάκια μας να θέλουν γαμήσι και εσύ νεαρό κορίτσι ακόμη μόλις είχες τελειώσει το Λυκειο που δεν άργησες να καβαλήσεις την πούτσα του Αλκιβιάδη.»
«Η αλήθεια είναι ότι από μικρή που ήμουν και ειδικά μόλις άρχισα να μπαίνω στην εφηβεία ένιωθα ότι κάτι με γαργαλούσε ανάμεσα στα πόδια και έβαζα πάντα το χέρι μου εκεί. Μέχρι που κατάλαβα τι είναι αυτό κι άρχισα να αναζητάω έναν πούτσο να μου πάρει αυτό το γαργαλητό. Ο Αλκιβιαδης εμφανίστηκε μια από αυτές τις μέρες που οι ορμόνες μου χτυπούσαν κόκκινο και ήθελα να γαμηθώ και με τα πόμολα. Ειλικρινά κάτι τέτοιες μέρες ένιωθα ότι θα καβαλήσω όποια πούτσα βρω μπροστά μου. Ήμουν πολύ καλή στο να το παίζω η μικρή καυτή πουτανίτσα, αλλά στην πράξη, όταν άρχιζαν «τα ωραία» με έπιανε ένα άγχος, κι ένας φόβος. Βέβαια, από τότε μέχρι σήμερα με τον Αλκιβιάδη παντρευτήκαμε, έχουμε γαμηθεί αμέτρητες φορές και έχουμε κάνει σχεδόν τα πάντα». 
«Άστα όμως αυτά Ανδρομάχη μου πάει πέρασαν! Και πέρασαν και τα χρόνια και περνάμε άλλη φάση τώρα. Σήμερα, απλά εδώ φανερώθηκε αυτό που υπήρχε. Δεν μου λες θα μ' αφήσεις να δοκιμάσω τη γεύση του κώλου σου; αφού πρώτα μ' αφήσεις να γλύψω και το υπέροχο μουνάκι σου;» είπε η Ναυσικά ενώ άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε τις σγουρές μουνότριχες της φιλενάδας της.
Ανδρομάχη δεν απάντησε αμέσως, ήταν μπερδεμένη. Ήθελε όσο τίποτα άλλο να τα νιώσει όλα αυτά αλλά δυσκολευόταν.
«Δε μιλάς και με αγχώνεις.» Της λέει η Ναυσικά. 
«Να σε σκεφτόμουν που πήδηξες μερικά παλούκια, μεχρι που κάθισες στο στερνό παλούκι μα και εκείνο δε στέριωσε, ήταν στραβό και σε πλήγωσε.»
Έπειτα η Ανδρομάχη ξαναπήρε το φιλικό τόνο της: «Για να πω την αλήθεια, Ναυσικά μου, ο πρώην σύζυγος σου δεν ήταν αντάξιός σου. Γκόμενους σαν αυτόν θα βρεις με τη σέσουλα». 
«Γεια στο στόμα σου!» 
«Η Αθήνα φιλενάδα είναι τίγκα σε τύπους καλύτερους από τον πρώην σου. Σέξι, καλοί γκόμενοι που είναι εκεί και σε περιμένουν, αρκεί να σκύψεις και να τους μαζέψεις. Είσαι φοβερή γκόμενα, θα βρεις το ταίρι σου! Ήταν μια κακή στιγμή και θα την περάσεις. Πληγώθηκε ο εγωισμός σου. Σε λίγο καιρό όμως, όταν θα είσαι κουλουριασμένη στην αγκαλιά ενός τέλειου εραστή που θα σε ανεβάζει στα ύψη της ηδονής, θα γελάς μ αυτή την ιστορία και θα ευγνωμονείς το Θεό που σε απάλλαξε από τον ενοχλητικό σου πρώην. Σ’ το λέω, φιλενάδα. Καλύτερα που κατάλαβες νωρίς τι κουμάσι ήταν, γιατί αν το μάθαινες σε καμιά δεκαριά χρόνια, θα τρωγόσουν που θα είχες θυσιάσει τα καλύτερα νιάτα σου για χάρη του.» 
«Φιλενάδα! Ασε να πάει ο Πρώην! Εσύ τώρα τι φαντασιώνεσαι;» 
«Εσύ τι φαντασιώνεσαι;» 
«Α όχι ερώτηση στην ερώτηση! Απάντησε μου.»
«Τα ίδια πάνω-κάτω! Εντάξει... Γαμώτο δεν βλέπω κανένα λόγο να αρνηθώ έτσι που γίναμε. Θέλω να δω και εγώ άλλωστε πως είναι.» της είπε δαγκώνοντας πρόστυχα τα χείλη της καθώς η Ναυσικά συνέχισε το μασάζ στο σώμα της.
Λέγε-λέγε γρήγορα βρέθηκαν και οι δύο να θέλουν περισσότερα. Η πόρτα του Παράδεισου τους άνοιξε διάπλατη! Τα κορμιά τους σμίξανε, γίνανε ένα. Τα φιλιά ασταμάτητα, οι γλώσσες τους άγγιζαν η μια την άλλη. 
Νύχτα χωνεμένη, είχε πάει σχεδόν δύο μετά τα μεσάνυχτα που το ζευγάρι αναλώθηκε σε ερωτικές περιπτύξεις. Χαλαρωμένες και οι δύο, επαναφέρουν σιγά - σιγά τις αναπνοές τους στις φυσιολογικές συνθήκες.  ξαπλωμένες στο πλάι ανάμεσα στα απαλά χαντάκια τους και τα τρυφερά τους χάδια, ανάμεσα στα γλυκόλογα ευγνωμοσύνης που αντάλλασσαν, η Ναυσικά ρώτησε την φιλενάδα της.
«Τώρα που ηρεμήσαμε πες μου αργά και καθαρά, σου άρεσε;.»
Ένα μικρό βογκητό απόλαυσης ξέφυγε από την Ανδρομάχη καθώς χορτασμένη απ' την ηδονή αφέθηκε στην αγκαλιά επάνω στο γυμνό κορμί της Ναυσικάς.
«Μωρό μου! Νιώθω παράξενα όμορφα, σαν ζαλισμένη, ένα παράξενο μείγμα ενοχής και ένα ζεστό κύμα ηδονής με διαπερνά ολόκληρη». Της απάντησε ναζιάρικα η Ανδρομάχη.
Η Ναυσικά χαμογέλασε, και με γλυκό ύφος είπε: «Έγινε αυτό που έπρεπε να κάνουμε από καιρό».
«Ναι αλλά εσύ προτιμούσες την ηδονική γεύση της φίλης μας με τα σοκολατένια μαλλιά. Για πες μου! Το Μουνί της ήταν πιο γλυκό!»
«Δεν φταίω εγώ! Μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβεις αν κάποιος ενδιαφέρεται όταν τον προσεγγίζεις. Μπορεί αρχικά να δείχνει αδιαφορία ενώ στην πραγματικότητα να μην ισχύει κάτι τέτοιο.  Αλλά ας μην το αναλύσουμε.»
Τότε ήταν που η Ναυσικά έκανε το βήμα και μοιράστηκε τις μύχιες σεξουαλικές φαντασιώσεις με την φιλενάδα της. Της είπε για την επιθυμία και την σεξουαλική έλξη που ξυπνά στις φαντασιώσεις της ο Αλκιβιάδης και ότι πολλές φορές φαντάζεται τον εαυτό της μαζί τους στο κρεβάτι να κάνουμε έρωτα χωρίς αναστολές, και αυτές οι εικόνες και οι σκέψεις στέλνουν την ερωτική της διάθεση στα ουράνια.
Για μεγάλη της έκπληξη, η Ναυσικά άκουσε την Ανδρομάχη να λέει ότι αυτό την κολακεύει ιδιαίτερα και ότι θα ήθελε να δοκιμάσει να κάνουνε όλοι μαζί σεξ, λέγοντας της.
Καλή μου φιλενάδα, η υπέρτατη ανδρική φαντασίωση του κάθε άνδρα που σέβεται τον εαυτό του είναι να πάει με δυο γυναίκες ταυτόχρονα. Ο κούκλος μου είναι έντονα σεξουαλικός αλλά ταυτόχρονα έχει ισχυρές ηθικές αναστολές, ώρες- ώρες τον λυπάμαι γιατί τον αγαπώ και έχω συναίσθηση της κατάστασης, πως υποφέρει. Το παρακάνω και εγώ με τις νηστείες μου και την περιοδική σεξουαλική αποχή, που τον παιδεύουν και μου διαμαρτύρεται.
«Καλά, νηστεύεις από το φαγητό πρέπει και από το σεξ; Τι εννοείς δεν θα κάνουμε καθόλου σεξ;!»
Λοιπόν άσε και εσύ τις ντροπές και κούνα τον κώλο σου χωρίς όρια και ντροπές και δείξε του πόσο πολύ τον θέλεις.
Βλέπεις μου προέκυψε και μονογαμικό ον ο κούκλος μου. Το ξέρεις ότι στη φύση έχουν βρεθεί ως μονογαμικά ζώα μόνο δύο είδη: ένα είδος κοτσυφιού κι ένα είδος φάλαινας. είπε στην Ναυσικά.
«Καιρός να προσθέσουν και τρίτο είδος, τον κούκλο μου» Πρόσθεσε χαριτολογώντας.
«Κάπου το είδα γραμμένο. Η μονογαμία είναι μια άπατη, βάλτε κι άλλον έναν τώρα στο κρεβάτι.» Συμπλήρωσε γελώντας χαρούμενα η Ναυσικά.
Κατόπιν κουρασμένες και οι δύο όπως είναι, καληνυχτίζονται με ένα παρατεταμένο φιλί στα χείλη και σε λίγο βυθίζονται σε έναν γλυκό και βαθύ ύπνο…
.......Στη Θεσσαλονίκη περασμένα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς ξημερώματα της Κυριακής, όπως είδαμε η Ναυσικά και η Ανδρομάχη είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε προχωρημένη σεξουαλική συνεύρεση και να ζήσουν μια συναρπαστική και γεμάτη έντονη σεξουαλική ενέργεια και πάθος λεσβιακή εμπειρία, παρασυρμένες από το ανομολόγητο πάθος της μιας για την άλλη, που κατέκλυσε τα κορμιά τους, θόλωσε το μυαλό τους και εξαφάνισε την λογική τους με αποτέλεσμά να κάνουν το τόλμημα να επιδοθούν σε τολμηρά σεξουαλικά παιχνίδια μεταξύ τους. Η αλήθεια είναι πως μερικά χρόνια πριν δεν θα είχαν διανοηθεί ακόμη και να  να συζητήσουν το εν λόγω θέμα, πόσο μάλλον να μοιραστούν μαζί την εμπειρία ως δυο ετερόφυλες γυναίκες να τολμήσουν να δοκιμάσουν το σεξ η μια με την άλλη.  Υπερβαίνοντας κάθε εμπόδιο, το πάθος υπερίσχυσε της όποιας λογικής τους και με αμοιβαίο σεβασμό επιτρέποντας και στις δύο να είναι ανοιχτές και ειλικρινείς μεταξύ τους, μοιράστηκαν πολλαπλούς οργασμούς σε σύντομο χρόνο μέχρι τον «επόμενο γύρο», δεδομένου ότι σαν γυναίκες ήξεραν τι ήθελαν και κατ΄επέκταση πως να φέρει την κορύφωση της σεξουαλικής διέγερσης η μία στην άλλη. Το πάθος είναι θεόσταλτο από την Αφροδίτη δηλώνει στους στίχους του ο Ευριπίδης και «είναι φυσικό, άμα οι θεοί το θέλουν, οι θνητοί να σφάλλουν». Το πάθος και η ηδονή που έζησαν εκείνο το Σάββατο δεν το είχαν βιώσει ποτέ ξανά στη ζωή τους, παρόλο που και των δύο η ερωτική ζωή τους είναι πολύ δραστήρια. Αυτή η επαφή τους τις έκανε να απενοχοποιήσουν το λεσβιακό σεξ, να αγαπήσουν το σώμα τους να μην έχουν ταμπού στο κρεβάτι. Απλά αφέθηκαν. Σαν γυναίκες ήξεραν ακριβώς που και πότε να αγγίξει η μια την άλλη. Τι ήθελαν να ακούσουν, να λέει η μια στην άλλη. Νοιαζόταν να ικανοποιήσει η μια την άλλη. Δεν θα ξεχάσουν τον τρόπο που προσπαθούσε να ικανοποιήσει η μια την άλλη και αυτό τους δημιουργούσε ένα επίπεδο εμπιστοσύνης, επιτρέποντας και στις δύο να αισθάνονται ασφαλείς μεταξύ τους, μεχρι που αποφάσισαν πως το σεξ με γυναίκα είναι αλλιώς και αγκαλιασμένες έπεσαν σε βαθύ ύπνο στο άνετο και αναπαυτικό κρεβάτι του ξενοδοχείου!
Πίσω στην Αθήνα τον Αλκιβιάδη το ίδιο σαββατόβραδο τον απασχολούσε κάτι που πολύ απλά μπορεί να συμβεί στον καθένα. Από νωρίς βιώνει το αίσθημα της μοναξιάς του σε μια φορτισμένη συναισθηματική κατάσταση, έχοντας έντονες νυχτερινές αϋπνίες, και οι αϋπνίες τον ταξίδευαν στα μονοπάτια της μνήμης, και του ζητούσαν επίμονα να ζήσει ανεκπλήρωτες ερωτικές επιθυμίες! Η αιτία που ζει τις εσωτερικές ενσυνείδητες συγκρούσεις του είναι η ερωτική επιθυμία για μια γυναίκα, που σήμερα την είδε μετά από χρόνια με μια λαχτάρα που κατάφερε να τον αγγίξει και να χαραχτεί βαθιά στην συνείδηση του απρόσμενα το μεσημέρι του Σαββάτου και του δημιουργεί την αίσθηση πως μέσα του γεννιέται κάτι μυστικό, κάτι συνωμοτικό, μα και ανησυχητικό μαζί, και ο νους του αδυνατεί να σταματήσει να τη σκέφτεται. Η μορφή της είχε κάνει νυχτερινή απόβαση στο μυαλό του και στη σκέψη της δεν ησυχάζει με τίποτα. Νιώθει απόψε αυτό το ρομαντικό συναίσθημα γι αυτή τη γυναίκα με τον ψυχισμό ενός εφήβου, τότε που έψαχνε τη ζωή του χωρίς να ξέρει πού θα τη βρει. Ένιωσε ένα μικρό τσιμπηματάκι στην καρδιά με τις αναδυόμενες σκέψεις. Είχε πρόσφατα αφήσει πίσω του τα σαράντα του χρόνια κι η Βαλερία σήμερα του είχε φανεί ίδια με την αέρινη οπτασία που έβλεπε στα εφηβικά του όνειρα. Και σήμερα στα σαράντα του χρόνια γνωρίζει ότι η σεξουαλική επιθυμία είναι ένα πάθος στο οποίο υπάγονται όλα τα άλλα πάθη και στο οποίο όλα ενώνονται και η πραγματική ευτυχία στηρίζεται στις αισθήσεις και η αρετή δεν ικανοποιεί καμιά από αυτές!
Η ιστορία του ξεκίνησε όπως κάπως έτσι ξεκινούν πολλές ιστορίες οι οποίες συμβαίνουν κάποτε! Όταν ξημέρωσε το Σάββατο τίποτα δεν προανήγγειλε ότι αυτό το συνηθισμένο Σάββατο που απολάμβανε τη προσωρινή μοναξιά του θα ερχόταν κάποια στιγμή να πολιορκείται από μύχιες και ανεκπλήρωτες ερωτικές επιθυμίες, και το ενδιαφέρον και η προσοχή του να εστιάζεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που έγινε η εφήμερη ηρωίδα του και το αντικείμενο του αναπάντεχου ερωτικού του πάθους η γοητευτική Βαλερία με την απαράμιλλη κομψότητα της. Όχι, ειλικρινά, τίποτα δεν προμήνυε την τρελή τροπή που θα έπαιρναν οι σεξουαλικές του διαθέσεις απ' τα επερχόμενα γεγονότα. 
Ο Αλκιβιάδης άνοιξε τα μάτια του στις επτά και δέκα. Τον είχε ξυπνήσει η καμπάνα της μικρής εκκλησίας τους, η μέρα φάνταζε ωραία, ηλιόλουστη, κάτι που έπρεπε να εκμεταλλευτεί, μια και το φθινόπωρο ήταν προ των πυλών. Ως συνήθως, τεντώθηκε απλώνοντας τα χέρια του στο κρεβάτι τα σεντόνια ήταν κρύα. Η Ανδρομάχη η εδώ και δέκα πέντε χρόνια σύντροφος του, είχε ήδη αποδράσει από χθες Παρασκευή πρωί για τη τριήμερη εκδρομή  της.  
Πήγε στο μπάνιο, έκανε την πρωινή του τουαλέτα έπλυνε τα δόντια του, μετά πήγε στο δωμάτιο έβγαλε τις πιτζάμες του και έβαλε ρούχα εργασίας κήπου. 'Έφτιαξε το πρωινό καφέ του, πήγε βόλτα το σκύλο, καθάρισε το κλουβί με τον παπαγάλο άνοιξε το Κομπιούτερ και  έλεγξε τα  Εmail του. Ο Αλκιβιάδης αυτό το ΠΣΚ ζει τη προσωρινά εργένικη ζωή του χαλαρός και νηφάλιος. Ξεκινώντας η μέρα του χωρίς αναταράξεις σαν να βρισκόταν σε ήρεμα νερά, ήταν η Ανδρομάχη του που του προκάλεσε μια ανησυχία! Συνήθως όταν απουσίαζε τον έπαιρνε πάντα πρώτη τηλέφωνο απ' τα άγρια χαράματα να μιλήσουν, να έχουν επαφή. Σήμερα ασυνήθιστο περνούσε η ώρα, ανέβηκε ο ήλιος και το τηλέφωνο δεν κτύπησε! Την πήρε πρώτος εκείνος και το τηλέφωνο δεν του απαντούσε. Ανησύχησε! Την πήρε και πάλι, άργησε να το σηκώσει και όταν το σήκωσε του δικαιολογήθηκε πως την πήρε βαθιά ο ύπνος γιατί από βραδύς τη ταλαιπώρησαν οι κολικοί της! Ο Αλκιβιάδης ανησύχησε και αναστατώθηκε που η Ανδρομάχη του βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα τέτοιο δυσάρεστο γεγονός μα η ίδια τον καθησύχασε, λέγοντάς του πως όλα είναι καλά και ήταν κάτι περαστικό και πάει της πέρασε! Τον διαβεβαίωσε πως ήδη ένιωθε πολύ πιο ευχάριστα αναμένοντας τις προγραμματισμένες εξόδους σ’ αυτή την τριήμερη «απόδραση» της που συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στην καλή της διάθεση, και της προσφέρουν μία ανάλαφρη διάθεση ελευθερίας και παράλληλα θα ξεδώσει, θα εκτονωθεί, και θα αποβάλει άγος, νεύρα και φυσικά την κακή διάθεση.
«Ανδρομάχη Μωρό μου! Με έκανες ν’ ανησυχήσω. Καλά εγώ έλειπα από δίπλα σου! Ο ρασοφόρος ο φίλος μας που ήταν να σου συμπαρασταθεί στη ταλαιπωρία σου; Η Ναυσικά;!»
«Η Ναυσικά ο Θεός να την έχει καλά, χάρις την αδελφική φιλία που μας ενώνει μου συμπαραστάθηκε στις ιδιαίτερες αυτές στιγμές μου με αλληλεγγύη και εχεμύθεια αγάπη μου! Ευτυχώς που ήταν κάτι περαστικό, μπορεί να με ταλαιπώρησε αλλά σημασία έχει που στο τέλος όλα πήγαν καλά! Ήταν κάτι που το έζησα πολύ έντονα τη νύχτα αλλά δεν χρειάζεται να υπερβάλουμε και εσύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς αγάπη μου γιατί έχω βρει το κατάλληλο καταπραϋντικό και να τώρα με την κουβέντα μας καθυστερώ να πάρω πάλι τη δόση μου στην ώρα της!»
«Ναι έχεις δίκιο αγάπη μου να μην σε καθυστερώ, και σε παρακαλώ Ανδρομάχη μου να προσέχεις τον εαυτό σου και να μη μου ταλαιπωρείσαι! Άλλωστε το ταξίδι το έκανες για να ξεδώσεις από τα καθημερινά. Ο καιρός πως είναι στη Θεσσαλονίκη;»   
«Εντάξει αφού το είπαμε αυτό, ότι και να ήταν πάει και πέρασε! Καλά είμαι τώρα και σ΄ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Ο καιρός είναι τέλειος αν και η πρόγνωση αναφέρει βροχή. Εσύ πως είσαι αγάπη μου; Για πες μου, σου λείπω;»
«Καλά είμαι αγάπη μου απλά μου λείπεις αλλά εσύ μη το σκέφτεσαι κοίτα να περνάς όμορφα και μη σε νοιάζει εγώ εδώ είμαι και θα σε περιμένω να μου πεις ωραίες και πολλές ιστορίες του ταξιδιού σου! Φιλιά πολλά!.»
«Κούκλε μου! δεν ξέρεις πόσο σε λατρεύω!» του ψιθύρισε. «Ποσό σε λατρεύω όταν είσαι τόσο χαλαρός και τρυφερός μαζί μου ! Σου στέλνω πολλά φιλιά.» 
Η αλήθεια είναι πως όταν ο Αλκιβιαδης ακούει τη φωνή της Ανδρομάχης, ειδικά η φωνή της στο τηλέφωνο νιώθει μια ευχαρίστηση. Η θύμηση αυτής της φωνής τον ευχαριστεί, αφού είναι η φωνή του προσώπου που αγαπά. Η φωνή της Ανδρομάχης είναι πολύ ηχηρή, ζεστή, ο τρόπος που λέει: Εμπρός, η Ανδρομάχη είμαι, όλα αυτά τα απροσδιόριστα πράγματα. Και όντως, υπάρχει μια πολύ φευγαλέα ευχαρίστηση στη θύμηση αυτής της φωνής και ειδικά τώρα που είναι στη μοναξιά του.
....... Και όμως! Σαν κάτι απροσδιόριστο να τον προβληματίζει σήμερα τον Αλκιβιάδη! Λίγο περίεργα μου τα λέει η Ανδρομάχη μου! Εντάξει για δέκα πέντε χρόνια παντρεμένοι πολύ καλά τα πάμε στη σχέση μας. Όταν όμως ξαφνικά «ξεχνάει» να σε πάρει τηλέφωνο και στο καπάκι πριν κλείσει το τηλέφωνο θυμήθηκε με έμφαση να σου πει πως σε «λατρεύει» λογικά σου δημιουργεί αντικρουόμενα συναισθήματα και ταυτόχρονα καταιγισμό από αρνητικές σκέψεις.» Μουρμούρισε προβληματισμένος ο Αλκιβιάδης κλείνοντας το τηλέφωνο! «Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, αυτά που λέει είναι αυτά που κάνει! Το μόνο σίγουρο είναι οι  εικασίες που έχεις. Γιατί στις εικασίες με τον εγκέφαλο βλέπεις και όχι με τα μάτια! Σκέψου Αλκιβιάδη σε τι πέλαγος άγνοιας κολυμπάς όταν αυτά που σου καλλιεργεί στον εγκέφαλο δεν είναι και τόσο σίγουρο ό,τι είναι έτσι όπως λέγονται!  Βιάζεται λέει να πάρει το γιατρικό της!» Ύποπτο του φαίνεται! Συγκρατήθηκε όμως, αντιστάθηκε στον πειρασμό γιατί  σε κάτι τέτοιες στιγμές προσπαθούσε να ‘ναι όσο μπορούσε πιο ευγενικός μαζί της. Τι να κάνει Σαββάτο πρωί! Να Ανοίξει κουβέντα με επιχειρήματα; Καλά κρασιά, επτά-μηδέν θα λήξει το σκορ εις βάρος του και θα τρώει και τι γκρίνια της για κάνα τριήμερο. Οπότε δεν έχει κανένα νόημα, να μπει σε κουβέντα με την Ανδρομάχη, τσάμπα χαμένος χρόνος αν υπάρχει διαφωνία. Δεν πρόκειται ποτέ να βρει άκρη. Της λέει «ναι αγάπη μου δίκιο έχεις» και καθάρισε. Απλά τρώει λίγη ώρα μέχρι να το πει, γιατί οι γυναίκες γενικά δεν αποδέχονται την εύκολη παράδοση. Τον θέλουν τον τσακωμό. Όπως θα 'θελαν αν μπορούσαν το κομμωτήριο, το μανικιούρ και το πεντικιούρ σε καθημερινή βάση. Το κομμωτήριο κι ο τσακωμός δεν είναι μια συνήθεια, είναι DNA. Δεν θέλουν να κερδίσουν το μπρα ντε φερ με μία κίνηση. Δεν γίνεσαι πειστικός Αλκιβιάδη. Το κάνεις όπως κάνουν αυτές τον ψεύτικο οργασμό.  Δυσθυμείς, βογκάς, διαφωνείς και μετά παραδίνεσαι. Γι αυτό Αλκιβιάδη δώσε δύο-τρία λεπτά από το χρόνο σου. Αυτή είναι, σύμφωνα με τον σοφό παππού του, η καλύτερη συμβουλή αν θέλει να μην του τα ζαλίζει όλη την ώρα η γυναίκα του. Το τι θα κάνει τελικά είναι μια άλλη υπόθεση. Θα ξαναβγεί με τους κολλητούς του, θα ξαναστάξει το κατούρημα στη λεκάνη, θα ρίξει καφέ στο πάτωμα, θα συνεχίσει να κοιτά τον κώλο της κάθε Τζένιφερ Λοπέζ -απλά δεν θα το λέει. 
«Ναι αγάπη μου, έχεις δίκιο, εγώ φταίω!». Αυτό είναι το τρίπτυχο της ευτυχίας. Ο Αλκιβιάδης το έχει εμπεδώσει!
........Η περιήγησης του εκκλησιαστικού τουρισμού τελείωσε νωρίς το απόγευμα  και έτσι οι γυναίκες είχαν την ευκαιρία στον υπόλοιπο χρόνο τους να κάνουν ένα γρήγορο ντους και στη συνέχεια ο ελεύθερος χρόνος τους αποτελεί μια καλή αφορμή για να βγουν έξω και να το διασκεδάσουν, θέλοντας να εκμεταλλευτούν πλήρως τη βραδιά τους. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που οι δυο φιλενάδες είχαν βγει να διασκεδάσουν οι δυο τους παρέα και απόψε ετοιμάστηκαν για μια ξέφρενη βραδινή έξοδο! Όσο κι αν δεν θέλουν να το συνειδητοποιήσουν τα τριάντα πέντε τους χρόνια έχουν χτυπήσει την πόρτα τους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα βάψουν μαύρα. Βρίσκονται στην καλύτερη και πιο δημιουργική ηλικία για τη γυναίκα γενικότερα! Η αλήθεια είναι ότι θέλουν να βγουν, να φλερτάρουν, να διασκεδάσουν και να λειτουργήσουν  αποχαιρετώντας το καλοκαίρι όσο πιο αυθόρμητα γίνεται. Έχουν κουραστεί από τα πρέπει της λογικής και θέλουν απόψε να κάνουν του κεφαλιού τους. Διψάνε για λίγη περιπέτεια και ελευθερία. Μπούκωσαν από τις ευθύνες, από τα προβλήματα και θέλουν απόψε να ξεγράψουν αυτούς τους μπελάδες από το μυαλό τους. Τι θέλουν, τι πραγματικά ζητούν;  Ένα διάλειμμα από την καθημερινότητά τους. Έναν ερωτικό πειρασμό που ελλοχεύει εκεί έξω να τις βάλει σε περιπέτειες και να στείλει την αδρεναλίνη στα ύψη, σε ένα «παιχνίδι» ενηλίκων. Πολλές γυναίκες σ΄ αυτή την ηλικία καταφεύγουν στην αναζήτηση αυτής της συγκίνησης, ταράζοντας έτσι τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητάς τους. Τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες οι παντρεμένες γυναίκες που ενδίδουν στο φλερτ κάποιου άλλου άντρα, ακόμα κι αν έχουν καταφέρει επανειλημμένως να αντισταθούν στους «πειρασμούς» στο παρελθόν ώστε να ανανεώσουν την σεξουαλική τους ζωή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο όρος «σεξουαλική ζωή» μοιάζει με άγνωστη λέξη σε μια μακροχρόνια σχέση. Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που μια γυναίκα αναζητά άλλον παρτενέρ για να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές της ανάγκες. Η σεξουαλική ανία στο γάμο της, είναι ίσως ο συνηθέστερος λόγος και τα κίνητρα που οδηγούν μια γυναίκα σε ξένη αγκαλιά που της προκαλεί ερεθισμό και σεξουαλική διέγερση και κυλιέται με τον εραστή στο κρεββάτι της «αμαρτίας.» 
Αποφάσισαν μια βραδινή βόλτα στα club/bar της Θεσσαλονίκης με πολύ ωραία μουσική και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Το κέντρο της πόλης προσφέρεται να τους χαρίσει αξέχαστες εμπειρίες, αφού αδιαμφισβήτητο σήμα-κατατεθέν του αποτελούν τα bars του. Τα βήματα τους τις έφεραν σ΄ένα από αυτά τα club/bar «κρυμμένο» σε στοά με ατμόσφαιρα αυθεντικού μπαρ, ευνοεί την κουβέντα, ενώ ταυτόχρονα τις μεταφέρει σε κάποια γειτονιά της Θεσσαλονίκης με τον πολύ ιδιαίτερο χώρο του και με το καλό Servise θα έχουν την δυνατότητα να περάσουν όμορφες και ποιοτικές στιγμές κατά την διάρκεια της βραδινής τους εξόδου. Ήταν ένα ιδιαίτερο στέκι για τα νιάτα και όχι μόνο όπου μια σχετικά νέα γυναίκα που δεν συνοδεύεται από άνδρα όπως η Ανδρομάχη μπορεί να περάσει όμορφα. Εισήλθε αγέρωχη, αεράτη, φωτεινή, πανέμορφη, σίγουρη για τον εαυτό της, μονοπωλεί τα αντρικά (και όχι μόνο) βλέμματα αδιαφορώντας για τις φλογερές ματιές που συγκέντρωνε γιατί ήξερε πως κάπου μέσα εκεί θα βρισκόταν και αυτός που απόψε αναζητεί να βρει. Έναν ελκυστικό νεαρό άνδρα από αυτούς που την εποχή αυτή έρχονται στη Θεσσαλονίκη για τα μεταπτυχιακά τους προγράμματα στα πανεπιστήμια της συμπρωτεύουσας και που τελικά δεν καλύπτονται ψυχολογικά μόνο με τις πανεπιστημιακές τους ασχολίες και αποφασίζουν τα βράδια να πηγαίνουν σε κάποιο κλαμπάκι να ξεδώσουν λιγάκι από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι νεαροί εμπορικοί αντιπρόσωποι από τα στελέχη των εταιρειών που λαμβάνουν μέρος στην επικείμενη εμπορική έκθεση που λαμβάνει χώρα στην πόλη και που συνηθίζεται και αυτοί να συχνάζουν στα club/bar και ότι προκύψει στη συνέχεια της βραδιάς. Ειδικά για μια γυναίκα που δεν θέλει να βάλει τη σχέση της σε κάτι πιο σοβαρό. Χωρίς μακρινές όψεις του μέλλοντος, μπορεί απλά να απολαύσουν ο ένας τον άλλον για μια βραδιά. Η Ανδρομάχη λοιπόν χωρίς να θελει να πάει αυτή τη σχέση σε πιο σοβαρό στάδιο, αυτή θα είναι η σωστή της απόφαση. Ένας νεαρός άντρας έντονα σεξουαλικός που θα μπορεί να ανακτήσει και πάλι μια στύση μετά την κορύφωση ώστε να είναι έτοιμος για επόμενο γύρο που θα γεμίσει τη βραδιά της με χρώμα και ποικιλία και θα τονώσει το «εγώ» της, απολαμβάνοντας πολλαπλούς οργασμούς κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής τους. Ο εραστής είναι πάντα πιο πρόθυμος να κάνει κομπλιμέντα και να τονώσει την σεξουαλική εικόνα της ερωμένης του. Ο μόνιμος σύντροφος από την άλλη, είτε γιατί θεωρεί αυτά τα πράγματα δεδομένα, είτε γιατί κι αυτός έχει ψιλοβαρεθεί, αμελεί να τονώσει το «εγώ» της γυναίκας. Η μάχη είναι όπως και να το κάνουμε Αλκιβιάδη είναι άνιση και νικητής βγαίνει ο εραστής πανηγυρικά. Είναι αναπόφευκτο αν η γυναίκα συναντήσει έναν άλλον άντρα που θα είναι πρόθυμος κατ’ αρχήν να γεμίσει την μοναξιά της με κουβέντα και συμπαράσταση, ο δρόμος προς την ερωτική απιστία είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. 
Η περίπτωση είναι απλή γνωρίζονται, φλερτάρουν, της πιάνει αυτός τη κουβέντα, μπορεί να έχουν πιει κι ένα ποτό παραπάνω, «το ‘να πράγμα φέρνει τ’ άλλο» και νάτο βρίσκονται από κοντά και βγάζουν τα μάτια τους. Τι όχι; Ο Αλκιβιαδης αναρωτιέται μήπως η Ανδρομάχη του που λατρεύει τα ταξίδια, της αρέσει να ψυχαγωγείται και να ψυχαγωγεί και έχει διαρκώς την ανάγκη να προβάλλεται και να απολαμβάνει τη συγκίνηση της περιπέτειας αυτό να ήταν και το βασικό της κίνητρο της τριήμερης εκδρομής της στη Θεσσαλονίκη και διόλου απίθανο οι νύχτες της να κυλούν συνδυάζοντας την απόδραση με την απόλαυση σε στιγμές μυστικές, λάμψεις μαγικές κι αγκαλιές ερωτικές, στην αγκαλιά ενός όμορφου, νεαρού καλοσχηματισμένου άνδρα με γυμνασμένο σώμα. Η Ανδρομάχη σαν πνευματώδης κεφάτη και μποέμισσα, είναι ευχάριστη και δεξιοτέχνης στο να γοητεύσει και να διασκεδάσει ένα νεαρό σύντροφο. Κάνει εύκολα φίλους αλλά δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για μακροχρόνιες και απαιτητικές σχέσεις. Σαν ελεύθερο πνεύμα απαιτεί διανοητική ισορροπία από το ερωτικό της ταίρι και δεν θα δεχτεί να την παραπετάξουν ή να της βάλουν χαλινάρι. Έχει την τάση να μπλέκεται σε περιπέτειες με πολλούς άντρες ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία. Επειδή δεν έχει συναισθηματικούς ενδοιασμούς, εύκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει το σεξ σαν όπλο να δουλέψει υπέρ της. Επινοεί πολλές ηδονικές και τολμηρές επιλογές ως παλιά καραβάνα με πολλά γραμμένα χιλιόμετρα στον ερωτικό στίβο, να πλανέψει με τη καυτή παρουσία της και να τους «ξυπνήσει» τα ερωτικά τους ένστικτα με δική της πρωτοβουλία και χωρίς αναστολές, σαν γυναίκα-αρπακτικό που ξέρει τι θέλει και πώς πρέπει να κινηθεί για να το αποκτήσει στην αναζήτησή μιας σχέσης με σεξ της μίας βραδιάς ώστε να καλύψει την έλλειψη του Αλκιβιάδη! Δεν ψάχνει να βρει τον έρωτα της ζωής της όταν αναζητά έναν νεαρό άνδρα για σεξ της μια βραδιάς, αλλά ένα υποκατάστατο μικρότερης ηλικίας του Αλκιβιάδη με αυξημένη σεξουαλική απόδοση στο σεξ που θα διεγείρει το σεξουαλικό της ένστικτο, θα αυξήσει τη σεξουαλικής της ευχαρίστηση και θα περάσει μαζί του για λίγες ώρες τη γοητεία της αμαρτίας με ερωτική απόλαυση και ηδονή. Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε όλο αυτό. Θέλει για ένα βράδυ, να μετατραπεί σε κάποια άλλη, κάποια που έχει φαντασιωθεί, και να κάνει πράγματα που σίγουρα με τον Αλκιβιάδη της ούτε καν σαν σκέψη δεν μπορούσε να εκδηλώσει! Στο κάτω κάτω, τον παρτενέρ της δεν πρόκειται να τον ξαναδεί. Γιατί λοιπόν να μην αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο;  να εκφράσει τις πιο ακραίες φαντασιώσεις της  και μετά να ξαναγυρίσει στην οικογενειακή της ζωή και στην ρουτίνα της καθημερινότητας και της σεξουαλικής επαφής. Να νιώσει συναισθήματα πρωτόγνωρα, να καλύψει παράνομες επιθυμίες, να ζήσει το σεξ σε όλη του τη διάσταση, να αφεθεί κι ας πονέσει. Το θεωρεί ότι είναι φυσικό να βιώνει αυτές τις κοινωνικές κατακτήσεις του φύλου της και να μην αισθάνεται ενοχές ότι διαπράττει αταξίες ή αμαρτήματα επωφελούμενη από αυτές..  Ο Αλκιβιαδης φαντάζεται την Ανδρομάχη με την κολλητή της τη Ναυσικά και την ξαδέρφη της Ναυσικάς να πηγαίνουν στο club/bar παρέα, που σημαίνει δεν θέλουν να φανούν εύκολες, ειδικά στα μάτια των θαμώνων, «κρατώντας» έτσι τις άμυνες τους στο «πέσιμο»  πράγμα που κάνει το παιχνίδι τους λιγάκι πιο εύκολο. Δεν υπήρχε άντρας που να μην έριχνε το βλέμμα του πάνω της. Ο καθένας θα στοιχημάτιζε, με τον αέρα της μοιραίας γυναίκας που εξέπεμπε, ότι στο τέλος της βραδιάς θα είχε βγάλει γκόμενο. Η Ανδρομάχη τους έβλεπε όλους για να βρει το βλέμμα που θα τη μαγνητίσει, τη μορφή που θα την τραβήξει με διάθεση για να φλερτάρει. Σάρωνε τα πρόσωπα αλλά ανταπόκριση δεν έβρισκε, να υπάρχει κάποιος ενδιαφέρον διαθέσιμος τύπος στην ανοικτή αίθουσα. Φθάνοντας στη μεγάλη ξύλινη μπάρα με τον χαμηλό και άκρως ατμοσφαιρικό φωτισμό του club/bar η Ανδρομάχη κοντοστάθηκε και για μια στιγμή αιφνιδιάστηκε ευχάριστα. Το βλέμμα της πέφτει σ΄ έναν πολύ ελκυστικό νεαρό άνδρα, ψηλό, ευθυτενή, με αρρενωπά χαρακτηριστικά που η συμμετρία των χαρακτηριστικών του προσώπου του αποπνέουν μια ιδιαίτερη γοητεία, ξεχώριζε ανάμεσα στους θαμώνες και η Ανδρομάχη γοητεύτηκε με την παρουσία του. Η έκπληξή της είναι κάτι παραπάνω από εμφανής όταν τον αντικρίζει, δεν έχει πέσει και πολύ έξω από την περιγραφή που είχε φτιάξει με το μυαλό της. Η μόνη διαφορά είναι ότι της φαντάζει πιο νεανικός με τα ανέμελα καστανά τσουλούφια που πέφτουν στο νεανικό πανέμορφο πρόσωπο του ανακατεμένα αλλά πολύ σέξι, λες και μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Στο βλέμμα του υπάρχει μια λάμψη που την αφήνει με την εξής απορία: τελικά τα μάτια του είναι πράσινα ή μπλε; Δύσκολο να απαντήσει μέσα σε αυτό το υποτονικά φωτισμένο club/bar. Το χαμόγελό του έχει παιχνιδιάρικη διάθεση και η Ανδρομάχη βάζει στοίχημα ότι η εμφάνισή του τον βοηθάει πολύ και συχνά, και ίσως τη βοηθήσει και εκείνη απόψε. Το τζιν του είναι λίγο φθαρμένο, και φοράει επώνυμης μάρκας παπούτσια. Είναι ένας ενδιαφέρον τύπος και άρχισε να σκέφτεται ότι αυτό το χρωστάει στο λακκάκι που έχει στο πιγούνι του. Τον κάνει ακόμα πιο αινιγματικό, και σ’ αυτό δύσκολα μια γυναίκα μπορεί να αντισταθεί. Μπορεί να μην ήταν καμία έφηβη, εξάλλου είχε κλείσει τα τριάντα πέντε της, όμως τέτοιον άντρα ήταν αδύνατον να τον προσπεράσει αδιάφορα. Καμιά γυναίκα δεν θα μπορούσε να περάσει από δίπλα του και να μην τον κοιτάξει.
Εντόπισε λοιπόν το υποψήφιο θήραμα που ψάχνει για να περάσει μαζί του μια καυτή ερωτική νύχτα που θα την οδηγήσει στην απόλυτη σεξουαλική ικανοποίηση. «Θα έχει μέλλον αυτή η ιστορία» σκέφτηκε, η Ανδρομάχη με κάποιες ενοχές και ένιωσε το μουνί της να υγραίνεται και να ερεθίζεται υπενθυμίζοντας της ότι είναι έτοιμο για τρελά γαμήσια από την ώρα που είδε το νεαρό άνδρα. Μια ανατριχίλα διαπερνά όλο το κορμί της, ξεχνάει το πού βρίσκεται, δεν γνωρίζει ποιος μπορεί να είναι ο άγνωστος, δεν νιώθει τίποτα άλλο παρά μια έντονη επιθυμία να κάνει πραγματικότητα τα πιο τρελά της όνειρα.Η βραδιά της έδειχνε ότι θα ξεκινούσε με τις καλύτερες προϋποθέσεις καθώς κοιτάζεται στον καθρέπτη του μπαρ και άρχισε ασυναίσθητα να διορθώνει τον εαυτό της! Ένιωσε ένα κύμα αυτοπεποίθησης και θηλυκότητας να την κατακλύζει. Το φόρεμα αγκάλιαζε τις καμπύλες της κάνοντάς την να νιώθει όμορφη και ελκυστική! Σαν έμπειρη και δυναμική γυναίκα για να μην καρφωθούν οι αμαρτωλές της προθέσεις από την πρώτη στιγμή έψαχνε την κατάλληλη ευκαιρία και αφορμή για να καταλήξει με τον πλέον ανώδυνο και πλάγιο τρόπο στον αρχικό σκοπό της και να τραβήξει την προσοχή του, με ασφάλεια και διακριτικότητα ως προς τις προθέσεις της, ώστε να τον παρασύρει και να τον κάνει να θελει και εκείνος να την προσέξει και να τον κρατάει επί ποδός. Ο άντρας που θα την αντέξει θα πρέπει να είναι αρκετά δυνατός προτού επιλέξει να μπλεχτεί μαζί της. Το ερωτικό κλειδί της είναι ο έλεγχος, θέλει αυτή να κατευθύνει το ερωτικό παιχνίδι και την πορεία της σεξουαλικής ολοκλήρωσης. Εκρηκτική και θορυβώδης μπορεί να φωνάζει και να γρατζουνά όταν οι κρυφές σεξουαλικές φαντασιώσεις της ανθίζουν σε ερωτικές ηδονές γεμάτες πάθος. Αντάλλαξε οπτική επαφή μαζί του πολύ διακριτικά στην αρχή και όσο ακαταμάχητο κι αν τον έβρισκε, απόφυγε να τον κοιτάει πολύ έντονα αλλά το κατάλαβε ότι τον είχε εντυπωσιάσει με την κομψή εμφάνιση, το σικ ντύσιμο της που αναδεικνύει το σώμα της με όμορφο τρόπο, χωρίς να είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό. Αυτό το βράδυ η Ανδρομάχη είναι πιο χαλαρά, ντυμένη είχε προτιμήσει ένα ρούχο με έξω ώμους πολύ μα πολύ όμορφο και κολακευτικό. Μια τριανταπεντάρα γυναίκα, όμορφη, σικάτη, ευγενική, που έκλεβε την παράσταση με τη δήθεν διακριτικότητά της, αλλά και τον αέρα της ταυτόχρονα. Αφού ανταλλάξανε ματιές η Ανδρομάχη γύρισε να παραγγείλει στο μπαρ αργά προσεκτικά ώστε να του δώσει αρκετό χρόνο για να την κοιτάξει καλά και να την εκτιμήσει και να τραβήξει την προσοχή του με τη φυσική εμφάνιση της και την αυτοπεποίθηση τουλάχιστον σαν πρώτη ματιά. Γυρνώντας  πάλι το βλέμμα στην αίθουσα ένιωσε το βλέμμα του να τη σκανάρει! Ο νεαρός άνδρας αφού έμεινε καρφωμένος να την κοιτάει για κάποια δευτερόλεπτα, γύρισε το βλέμμα του στο πρόσωπο της και την είδε να τον κοιτά με λάγνα ματιά που μαρτυρά ότι είναι διαθέσιμη και πρόθυμη να του παραδοθεί. Αμίλητος πήρε το ποτήρι του και ήπιε μία γουλιά από το ποτό που έπινε, σαν να ήθελε να βρέξει τα ξεραμένα του χείλη. Στην πραγματικότητα η παρουσία της γυναίκας του φάνηκε να τον πυροβολούσε στην καρδιά του.  Η Ανδρομάχη από ένστικτο αντιλαμβάνεται την αρχική αμηχανία του νεαρού άνδρα και πως ίσως να ένιωθε κάπως άβολα. Σκέφτηκε λοιπόν ότι αυτή τη στιγμή του δισταγμού του ήταν ευκαιρία να δράσει η ίδια αποφασιστικά για τη συνέχεια που επιθυμούσε. Του χάρισε το πιο γλυκό χαμόγελο της και οι εκφράσεις του προσώπου της μιλούν για τα θέλω της, που του έλεγαν χωρίς λόγια. «Τη νύχτα αυτή Μωρό μου ελπίζω εσύ θα με έχεις στη θερμή την αγκαλιά σου. Σε νιώθω που ανατριχιάζεις και μόνο που σε κοιτάζω και καυλώνεις εξαιτίας μου. Ομορφάντρα μου στάζω κι εγώ από καύλα, ερωτισμό και όλα μαζί ανάκατα και δεν ποθώ τίποτε άλλο παρά πως να μοιραστώ μια ολόκληρη νύχτα μαζί σου και πως θα είναι να με γαμάς ξανά και ξανά χωρίς σταματημό, χωρίς περιορισμούς, χωρίς «πρέπει» και «μη», μεχρι να μας βρει το ξημέρωμα.»
Αχ και που να ήξερε, ότι όλα γίνονται βάσει σχεδίου. Όχι ότι χρειάζεται να το μάθει κιόλας. Όρμα Ανδρομάχη! Είσαι σε καλό δρόμο. Οι κλεμμένες ματιές και οι παιχνιδιάρικες ανταλλαγές είχαν εμβαθύνει τη σύνδεσή τους! Το πρόσωπο του νεαρού φωτίστηκε από έκπληξη και φάνηκε ότι το θέαμα που έβλεπε του άρεσε και με το βλέμμα του την «έγδυνε» και  αυτό που έβλεπε επιβεβαίωνε την εντύπωσή του ότι η γυναίκα είχε απίστευτο κορμί, πανέμορφη για τρελό σεξ και το ύφος της, δείχνει ότι η γυναίκα έχει πολλές αρετές και οι επιδόσεις της στο κρεβάτι πρέπει να είναι από τις πιο μεγάλες.
Για την Ανδρομάχη δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις! Παρασυρμένη από την άμεση ερωτική έλξη χωρίς να χάσει χρόνο σκαρφίστηκε μια δικαιολογία προκειμένου να έλθουν σε επαφή, ζητώντας δήθεν μια πληροφορία, αλλά στην πραγματικότητα για να πιάσουν κουβέντα, ξέροντας ότι οι άντρες λατρεύουν να βοηθούν μια γυναίκα όταν τους το ζητά. Μα και εκείνος άλλο που δεν ήθελε. 
«Κυρία μου! Με μεγάλη μου ευχαρίστηση να σας βοηθήσω! Σας ακούω με προσοχή ώστε να καταλάβω τι ακριβώς αναζητάτε.» είπε και άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της για χειραψία. Με τη καρδιά φτερουγίζοντας του έδωσε το χέρι της, και η επιθυμία για οικειότητα βρήκε το δρόμο της στο μυαλό της. Από αυτή την απλή επαφή τους στην ατμόσφαιρα που τους περιβάλλει δημιουργείται μεταδοτική θετική ενέργεια και τους συνδέει. Ένιωθαν μια απίστευτη σεξουαλική χημεία να γεννιέται ανάμεσά τους με την Ανδρομάχη μάταια να  προσπαθεί να καταπνίξει οποιοδήποτε ίχνος αδυναμίας της.
«Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Είμαι ο Φίλιππος!»
«Ανδρομάχη!,»
«Χάρηκα πολύ ωραία μου κυρία!.» αποκρίθηκε ευγενικά ο Φίλιππος
«Παρομοίως η χαρά είναι και δική μου Φίλιππε.»
«Ελπίζω να συμφωνείται να μιλάμε στον ενικό;» Τη ρώτησε.
Η Ανδρομάχη έγνεψε συγκαταβατικά, ανεβασμένη από το διακριτικό καμάκι του νεαρού και ωραίου άνδρα, η αυτοπεποίθηση της πήγε στα ύψη. 
Η Ναυσικά νιώθει πως η φιλενάδα της, δεν ασχολείται απόψε με κανένα αθώο φλερτ αλλά θελει το αθώο φλερτάκι να το πάει σε άλλο επίπεδο και κυρίως διαλέγει το «θύμα» που θα αποπλανήσει η άθλια! Είναι μετρ στο να κάνει πλάγιες προσεγγίσεις, και απόψε πολιορκεί χωρίς ενδοιασμούς τον σέξι νεαρό άνδρα που της γυάλισε και δεν υπάρχει περίπτωση να της γλυτώσει αφού τον έχει βάλει στο μάτι. Προχωράει σιγά σιγά και μεθοδικά, και ένα είναι σίγουρο, ότι δεν του είναι αδιάφορη, ανταποκρίνεται, και μήτε που θα καταλάβει πότε θα της παραδοθεί πλήρως στην άτιμη γοητεία της! Ο, αυτάρεσκος και απαιτητικός του χαρακτήρας της, τον κάνει να νιώθει μία αρχέγονη έλξη που δεν έχει νιώσει ποτέ ξανά και παίζει και να την ερωτευτεί ακαριαία! Για να μην πολυλογούμε θα τον τρελάνει απόψε και θα τον δέσει κόμπο τον πιτσιρικά που να μην ξέρει από πού του ήρθε και πώς βρέθηκε στο κρεβάτι μαζί της.
Γι αυτό η Ναυσικά με τρόπο παίρνει την ξαδέρφη της και αποχώρησαν πολύ διακριτικά για να συνεχίσουν τη βόλτα τους και πληροφορούν την Ανδρομάχη ότι θα συναντηθούν στο ξενοδοχείο τους.
Αφού συστήθηκαν ο νεαρός άνδρας την πληροφορεί ότι έχει βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για επαγγελματικούς λόγους. Η εταιρεία που εργάζεται συμμετέχει σε κάποιο συνέδριο και την αντιπροσωπεύει.»
«Όμορφη Κυρία μου επιτρέψτε μου να πω ότι είστε υπέροχη και είστε το πιο όμορφο και σέξι πλάσμα που βρίσκεται απόψε στο club/bar! »
«Είμαι σίγουρη ότι λέτε τα ίδια σε όλες τις γυναίκες!»
«Όχι και όλες. Με αδικείς! Βγάζετε πολύ γρήγορα συμπεράσματα χωρίς να με γνωρίζεται.»
«Ας γνωριστούμε λοιπόν, πάντα υπάρχει περιθώριο να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Και όπως είπαμε στον ενικό.» του είπε αυθόρμητα η Ανδρομάχη και γυρίζει το βλέμμα της στο πάτωμα. Ένιωθε τα μάγουλά της να καίνε για την πρωτοβουλία της και αστείο που στην ηλικία της συνεχίζει ακόμη να κοκκινίζει. Κι όμως αυτό της συμβαίνει. Και νιώθει μια έντονη έλξη, και η επιθυμία είναι τόσο έντονη, τόσο καθαρά σεξουαλική και δυνατή, κάτι που δε θα μπορούσε να διανοηθεί ότι θα της τύχαινε στη Θεσσαλονίκη. Τον βλέπει και νιώθει να τη χτυπάει σαν κύμα.
«Σωστά στον ενικό, νέοι άνθρωποι είμαστε! Ελπίζω να γνωριστούμε όχι λίγο καλύτερα, αλλά πολύ καλά,» της είπε με ύφος γεμάτο υπονοούμενα. Στο φινάλε και οι δύο παίζουν το παιχνίδι της αποπλάνησης. Η συζήτησή τους έμπαινε και έτρεχε σε ένα πλήθος διαφορετικών θεμάτων και κατευθύνσεων, με το καταπραϋντικό του γέλιο να κεντρίζει τις αναστολές και τον αυτό-έλεγχό της παρασύροντάς τη να γελάει μαζί του και η Ανδρομάχη αισθανόταν όλο και πιο άνετη. Ήταν σίγουρη ότι δεν του περνούσε αδιάφορη γιατί τα πειράγματα έδιναν και παίρναν συνεχώς. Η διαθεση της συνέχισε να ανεβαίνει, με το πολύ ωραίο καμάκι που της έκανε. Χωρίς καμιά απολύτως χυδαιότητα, με ευγένεια, της έδειχνε πόσο πολύ του άρεσε. Οι ροκ μπαλάντες που ακούγονταν από τα ηχεια, συμπλήρωναν το σκηνικό. Η καρδιά της κόντευε να βγει από το στήθος της. Με την άκρη του ματιού της πρόσεξε το νεαρό άνδρα να βάζει το χέρι του πάνω από το παντελόνι στον ανδρισμό του ακουμπώντας εκεί ακριβώς που ήταν το φούσκωμα και να το χαιδευει διακριτικά κοιτώντας την στα μάτια με το χαμόγελό του να απλώνεται σε όλο του το πρόσωπο που σημαίνει ότι τον επηρεάζει θετικά και πως είναι πρόθυμος να ανοίξει τον εαυτό του να γνωριστούν στενότερα. Η Ανδρομάχη όπως είχε καθίσει σταυροπόδι πιέζοντας τη κλειτορίδα της ένιωσε αφόρητα υγρή, βλέποντας την κίνηση του, να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, και σημάδι να της δώσει να καταλάβει τι σκέφτεται και της αρέσει αυτό που βλέπει.
«Μάλιστα! Καύλωσε το αγόρι μας. Καλά ξεκινάμε τη βραδιάς μας! Τον βλέπω και θέλω να τον βάλω κάτω δεν κρατιέμαι, και ξέρω ότι θέλει και αυτός!» Σκέφτηκε, και ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίστηκε και στο δικό της πρόσωπό.  
««Εσείς...συγνώμη καμιά φορά δυσκολεύει ο ενικός! Εσύ είσαι από εδώ από τη Θεσσαλονίκη;.»
«Όχι! Από την Αθήνα!» Μια πολύ καλή φίλη μου συμμετέχει σ' ένα τριήμερο σεμινάριο πληροφορικής που γίνεται εδώ στη πόλι και σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχο να αποδράσω παρέα της και να γνωρίσω και εγώ την όμορφη Θεσσαλονίκη μας. Εσύ;»
Ο Φίλιππος γέλασε, με τα μάτια του να λάμπουν από προσμονή. «Εγώ κατάγομαι από την Κέρκυρα αλλά σπούδασα εδώ στο πανεπιστήμιο και μόλις πρόσφατα τελείωσα εδώ το μεταπτυχιακό μου. Όπως καταλαβαινεις έχω δεσμούς με την όμορφή πόλι μας.»
«Αν δεν είμαι αδιάκριτη οι δεσμοί αφορούν και την ύπαρξη επίσημου δεσμού!;»
«Θέλω να πιστέψετε ότι αυτή την εποχή είμαι μοναχικός σαν λύκος.»
«Απλά θα έλεγα ότι είμαι μια πολύ τυχερή γυναίκα που ένας τόσο γοητευτικός άνδρας μου προσφέρεται με την παρουσία του και τον πολύτιμο χρόνο του να μου κάνει συντροφιά και να καλύψει και τη δική μου μοναξιά το αποψινό βράδυ.»
«Ελπίζω η παρουσία μου και η συντροφιά μου να βοηθήσουν να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα όπου η αισιοδοξία και το κέφι θα κυριαρχούν ώστε να έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις μία έντονη ρομαντική βραδιά με πάθος και να ζήσουμε παρέα μοναδικές στιγμές σε μια βραδιά απόλυτης χαλαρότητας και διασκέδασης. Με μεγάλη μου χαρά προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη διάθεση σου, μπορείς δε να στηριχτείς επάνω μου να σου δείξω τα όμορφα κατατόπια από αυτή τη στιγμή.» της είπε ξυπνώντας την από το λήθαργο των σεξουαλικών σκέψεων που είχε βυθιστεί. «Και για ό,τι χρειαστείς μη διστάσεις, να ζητήσεις την βοήθειά μου, εγώ θα στη δώσω και θα σε βοηθήσω να ικανοποιήσεις όλες σου τις επιθυμίες και να σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου αρκεί να το ζητήσεις..»
«Σε όλα; Όλες τις επιθυμίες μου που μπορεί να είμαι διατεθειμένη να σου ζητήσω να μου ικανοποιήσεις;! Ακόμη και αν τις θεωρείς ακραίες;» Τον κοίταξε και του γέλασε πονηρά δίνοντας του να καταλάβει τι είναι αυτό ακριβώς που του ζητούσε.
«Ωραία μου κυρία: Εδώ κολλάει το ωραία μου κυρία! Είμαι εδώ μαζί σου και βρίσκομαι στην απόλυτη διάθεσή σου να σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου και να εκπληρώσω κάθε σου επιθυμία χωρίς να βαραίνει η ατμόσφαιρα με τα «πρέπει» και σε βεβαιώνω πως ο άντρας που έχεις δίπλα σου ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα και αξίζει το χρόνο σου.
«Ευχαριστώ Φίλιππε! Προς το παρόν απολαμβάνω πολύ την παρέα σου, είσαι ένα πολύ ενδιαφέρον, και κυρίως ευχάριστο άτομο και σέξι συνοδός και σκέτος πειρασμός για μια κυρία. Αλλά σε παρακαλώ κόψε το «Ωραία μου Κυρία» το βρίσκω ρετρό, βγαλμένο από κιτάπια άλλης εποχής. Οι φίλοι μου με φωνάζουν Μάχη. Ακούγεται πιο φυσιολογικό»» Ο ενθουσιασμός της Ανδρομάχης ήταν έκδηλος.
«Το φυσιολογικό είναι και πληκτικό, αλλά δε διαπίστωσα κάτι πληκτικό σ’ εσένα.»
Ανάμεσά τους υπάρχει ένα κενό σκαμπό. Νιώθει τόσο έντονα τη γοητεία του, που γέρνει προς το μέρος του. «Ευχαριστώ. Πάντως, μ’ αρέσει το Μάχη». Του λέει πίνοντας μια γουλιά από το κοκτέιλ της.
«Η ευχαρίστηση είναι και δική μου Μάχη! Εκτιμώ πολύ την ειλικρίνεια σου. Για να είμαι και εγώ ειλικρινής, σου δηλώνω πως νιώθω να υπάρχει τόσο έκδηλη χημεία μεταξύ μας που καλύτερα δεν γίνεται. Είσαι πολύ όμορφη γυναίκα! Μου αρέσεις και χαίρομαι ιδιαίτερα που σε γνώρισα απόψε.»
«Δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω σε κάτι τόσο ρομαντικό, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι νιώθω πως μεταξύ μας όντως υπάρχει χημεία και με κάνεις απόψε να νιώθω ξεχωριστή και τα καυλιάρικα πουτανάκια οι φοιτήτριες που ξεσαλώνουν στο μπαρ με κοιτάζουν με μισό μάτι που ήρθε απόψε η μιλφάρα και τους πήρε το καλύτερο τεκνό. Αγκάθι στο μάτι τους έγινα.»
«Είσαι νέα και ωραία γυναίκα, Μάχη μου! Και τόσο εντυπωσιακά νέα που είναι πολύ εύκολο να σε μπερδέψουν με τις εικοσάχρονες φοιτητριούλες σαν να είσαι από την ίδια γενιά. Συγνώμη που παίρνω το θάρρος, και σου εκφράζω ανοιχτά τις προθέσεις μου, νομίζω πως εμείς οι δυο ταιριάζουμε ως ζευγάρι και χωρίς να θέλω να σε κάνω να νιώθεις άβολα, γενικά το κλίμα το νιώθω ότι είναι ερωτικό και ελπίζω να εκτιμήσεις και εσύ την ειλικρίνειά μου!»
Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά, και η Ανδρομάχη αισθανόταν ευχάριστα με τα δυο ποτά που είχε πιει ενώ έκαναν παρέα. Βέβαια, τα ποτά που είχε πιει δεν ήταν πολύ δυνατά, αλλά άρχισε να νιώθει την επίδρασή τους πάνω της καθώς η ηδονή γλιστρούσε στη κιλότα της. Δεν ένιωθε μεθυσμένη αλλά ένιωθε  ευχάριστα άτακτη.
«Δεν νιώθω άβολα Φίλιππε μου, και δεν χρειάζεται να βάζεις όρια! Απεναντίας νιώθω πολύ ευχάριστα και άνετα μαζί σου που μπορείς να με ανεχτείς στη μοναξιά μου, προσφέροντας μου μια όμορφη βραδιά. Δεν λένε πως η ντομπροσύνη και η ειλικρίνεια πάντα κερδίζουν;!»
«Οπότε είναι όλα οκ! Στις σχέσεις έμαθα πως κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν. Δεν υπάρχει ούτε βία ούτε χυδαιότητα. Ούτε καν σεξουαλική παρενόχληση. Αν θες να κερδίσεις κάποια, τότε θα πρέπει να είσαι και πρόθυμος να τη χάσεις». Πιστεύω πως δεν σε βάζω σε δύσκολη θέση, που θα σε ρωτήσω, αν έχεις ελεύθερο χρόνο να σε πάω σε ένα πολύ όμορφο μέρος εδώ κοντά ή θα πρέπει να γυρίσεις σύντομα στο ξενοδοχείο όπου σε περιμένουν οι φίλες σου!;»
«Όχι Φίλιππε, δεν υπάρχει κανένα θέμα με τις φίλες μου! Είναι πολύ ξεχωριστές για μένα και όπως καταλαβαίνεις δείχνουν την απαραίτητη κατανόηση! Και όσο για το χρόνο το σημερινό βράδυ είμαι μια ελεύθερη γυναίκα γεμάτη ερωτικές φαντασιώσεις και τρελά όνειρα, και με τέτοιο σέξι άνδρα για συνοδό «φλερτάρω κι ερωτεύομαι» είναι το μότο της αποψινής μου βραδιάς και εάν ανέχεσαι την παρουσία μου ευχάριστα όπως εγώ τη δική σου τότε όλη η νύχτα είναι δική μας και μπορώ να γυρίσω ότι ώρα θέλω στο ξενοδοχείο. Αν το θες και εσύ μπορούμε να πάμε κάπου να είμαστε πιο άνετα και μακριά από αδιάκριτα μάτια, προσφέροντας ο ένας στον άλλον ότι επιθυμεί να δώσει και στο βαθμό που οι ίδιοι ελεύθερα αποφασίζουμε να το κάνουμε.»
«Ιδιαίτερα ευχάριστο ηχεί στα αυτιά μου το ελεύθερα αποφασίζουμε και αυτό το μότο της αποψινής βραδιάς! «Φλερτάρω κι ερωτεύομαι». Και εγώ ομορφιά μου ελεύθερος και αδέσμευτος είμαι και στην απόλυτη διάθεση σου το αποψινό βράδυ, δίχως πολλές εξηγήσεις και με ανέμελη διάθεσή, σε προτρέπω να ξεφύγεις από τη ρουτίνα σου, να κάνεις απόψε κάτι έξω από τα συνηθισμένα, και αν επιθυμείς μια ερωτική περιπέτεια, άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου να την απολαύσει, με μια καυτή ερωτική βραδιά που θα τη θυμάσαι για πάντα. Συμφωνείς;»
Η Ανδρομάχη έγνεψε πρόθυμα και το λαμπερό σέξι χαμόγελο της που απλώνεται στο πρόσωπό τη είναι μια ενστικτώδης αντίδραση ικανοποίησης.
«Συνεπώς αποφασίστηκε! Είναι μόνο δέκα λεπτά η διαδρομή. Είναι ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο με μπαρ-ρεστοράν, πισίνα και όμορφη μουσική. Τι λες κι εσύ; Ξεκινάμε; Και ετοιμάσου για νέες και απολαυστικές ερωτικές περιπέτειες το αποψινό βράδυ που που θα σου αναπτερώσουν το ηθικό και θα σε ανανεώσουν σημαντικά.»
Προφανώς η σκέψη τους είναι ίδια και η επαφή τους προσφέρει όλη τη διέγερση και την ένταση που χαρακτηρίζουν τα πρώτα ραντεβού. Όλα κυλούσαν με ευχάριστο ρυθμό, με κουβεντούλα, και μια πολύ καλή χημεία σαν συντροφιά. Ένιωθαν υπέροχα και οι δυο τους. Η συνάντησή τους πληρεί όλες τις προϋποθέσεις που αμφότεροι νιώθουν αυτό το κάτι που τους κάνει να πιστεύουν πως σίγουρα θα προκύψει μεταξύ τους η προσδοκώμενη ανταπόκριση στο ερωτικό κάλεσμα που επιθυμούν διακαώς να κάνουν ο ένας στον άλλον. Διαβάζοντας τα πρόσωπα τους όλα συγκλίνουν σ΄ ένα ερωτικό μήνυμα και περιγράφουν όλα αυτά που θέλουν να κάνουν.
«Εκεί μένεις;»
«Όχι μένω εδώ στο κοντινό ξενοδοχείο όπου έχω και το αυτοκίνητο μου στο πάρκινγκ! Για ευκολία αν  συμφωνείς και εσύ προτείνω να πάρουμε ταξί.»
«Συμφωνώ! Απόψε αγορίνα μου αφήνομαι ψυχή και σώμα στα στιβαρά σου χέρια και εσύ καπετάνιος να κουμαντάρεις τη βαρκούλα μας να βγούμε ανοιχτά στα πελάγη τα ηδονικά! Το μυαλό της δημιουργεί σκόρπιες εικόνες χαρούμενες, ξέγνοιαστες, ανθρώπους να επιδίδονται σε ερωτικές περιπτύξεις χωρίς ίχνος ντροπής. Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται κι εκείνη ότι απόψε έχει το θάρρος να ξεφύγει από τη σεμνότυφη φύση της, να αφεθεί στα στιβαρά μπράτσα του νεαρού άνδρα που θα την οδηγήσουν σε στιγμές αχαλίνωτου πάθους, να ζήσει όσα ονειρεύεται και δεν τολμούσε να εκφράσει.»
Ο Αλκιβιάδης γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η Ανδρομάχη προικισμένη από τη φύση με το χάρισμα της ομορφιάς είχε τον τρόπο να πετυχαίνει σύντομα το στόχο της να τρελαίνει τους άντρες, και όταν ήθελε ήξερε να τους φτάνει στα άκρα από την καύλα. Τους φαντάζεται φεύγοντας από το club/bar μέσα σε ένα ταξί και σε όλη τη διαδρομή να απαριθμεί του νεαρού άνδρα όλους τους πρόστυχους τρόπους με τους οποίους θα τον καβαλήσει με το που θα φτάσουν στο ξενοδοχείο. Κόλλησε δίπλα του και άρχισε να του χαϊδεύει τον πούτσο πάνω από το παντελόνι.
«Ε! Βλέπω εδώ αντίσκηνο έχεις στήσει! Το πρόσεξα ήδη από το κλαμπ που ήταν σηκωμένος. Το παθαίνεις συχνά;»
Ο νεαρός άνδρας ένιωσε αμήχανα εκείνη τη στιγμή και γύρισε το βλέμμα του ίσια μπροστά, κοίταξε μήπως τους είχε είχε πάρει είδηση ο ταξιτζής, αλλά ευτυχώς όχι. Ξεπερνώντας τους όποιους δισταγμούς του σιγά-σιγά, έβαλε κι αυτός το χέρι του επάνω στα πόδια της κάτω από το φουστάνι της και άρχισε να της τα χαϊδεύει. Οι άκρες των δαχτύλων του ταξίδευαν κατά μήκος των εσωτερικών μηρών της Ανδρομάχης, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στο κέντρο της ηδονής της. Έπιασε το απαλό κιλοτάκι της και άρχισε να της το χαϊδεύει ενώ η Ανδρομάχη άνοιξε τα πόδια της να τον διευκολύνει. Μετακίνησε αργά το κάτω μέρος της κιλότα της και εξερεύνησε απαλά τα βάθη της ενώ η Ανδρομάχη συνέχιζε με το ένα της χέρι στο καβάλο του να του χαιδευει τον πούτσο εκεί ακριβώς που ήταν έτοιμος να εκραγεί από το φούσκωμα. Τον νιώθει να σκληραίνει και να μεγαλώνει και είναι πλέον έρμαιο στο χέρι της, δικός της! Ο νεαρός άνδρας δεν μπορούσε να βγάλει μιλιά. Ήταν σαν να ήταν σε νιρβάνα!
Απ' ότι βλέπω σου έχω κάνει ιδιαίτερα μεγάλη ζημία και αυτή έχω χρέος και οφείλω να την αποκαταστήσω. Και αυτόν δε μπορούμε να τον αφήσουμε με παράπονο όπως έχει ξεσηκωθεί σαν την μαγνητική πυξίδα που κατευθύνεται προς το Βορρά.» Του ψιθυρίζει συνωμοτικά, με μια παιχνιδιάρικη ερωτική λάμψη να χορεύει στα μάτια της.
«Μωρό μου,» της ψιθυρίζει και αυτός. «Έχεις δίκιο! Έχει χαράξει πορεία με ιδανικό προορισμό αυτή τη βραδιά το μουνάκι σου. Αν και αυτός θα ήταν ιδανικός προορισμός για πολλές βραδιές! Είναι ανυπόμονος, περιμένει με αδημονία αυτή τη στιγμή. Να περιποιηθεί το μουνάκι σου, περιμένει πως και πως για να το ικανοποιήσει! Αυτό είναι το γιατρικό του.» Την πλησίασε, της έπιασε απαλά το πρόσωπο και αργά έσκυψε και τη φίλησε απαλά στα χείλη της. Τα μηνύματα της τον καύλωσαν πολύ. Φανταζόταν να του κάνει αυτά που περιέγραφε και η καύλα διαπερνούσε το κορμί του. Η Ανδρομάχη μάλλον το κατάλαβε και με ρώτησε αν έχει καυλώσει με αυτά που του λέει. Ασυναίσθητα απάντησε ναι και τότε αυτή του είπε να ετοιμαστεί γιατί όλα αυτά έρχονται.
«Σε θέλω! Σε θέλω πολύ…» της ψιθύρισε κοιτώντας τη στα μάτια και παραδόθηκαν σ΄ ένα ατελείωτο φιλί το οποίο ένιωσαν πως κράτησε για ώρες λες και τα χείλη τους δε σταματούσαν να αναζητούν τη λύτρωση.
«Απόψε είμαι δική σου. Το σώμα μου το ζητά και όλη τη νύχτα θα είμαστε ένα μωρό μου. Θέλω τόσο πολύ να σε νιώθω να με αγγίζεις... Να νιώθω το κορμί σου πάνω στο δικό μου, να σε νιώθω μέσα μου! Γι αυτό βαστήξου και μετά θα το ευχαριστηθείς καλύτερα, η προσμονή κάνει θαύματα.» του ψιθύρισε κι αυτή και συνέχισε να του χαιδευει το πούτσο προσπαθώντας τώρα να βάλει το χέρι της μέσα από το παντελόνι του χωρίς όμως να τα καταφέρει.  
Χαμένοι στην ένταση της σύνδεσής τους, απολάμβαναν το γλυκό βασανιστήριο της προσμονής. Η Ανδρομάχη κατέβηκε πρώτη από το ταξί, ο νεαρός άνδρας είχε μείνει πίσω να την κοιτάει. Εισήλθε στην είσοδο του ξενοδοχείου και χωρίς χρονοτριβή κατευθύνθηκε κατευθείαν προς τη ρεσεψιόν και εκεί τον περίμενε να τη φτάσει δίνοντας του το μήνυμα ότι δε χωράνε ντροπές και δεν την ενδιέφερε το εστιατόριο και η μουσική στη πισίνα αλλά ένα ευρύχωρο καυτό κρεβάτι που τους περιμένει να περάσουν μερικές ώρες μοναδικής απόλαυσης με απίστευτη όρεξη για καυτές καταστάσεις και να καούν μαζί στις φλόγες του πάθους σβήνοντας τις καύλες τους! Φυσικά ο νεαρός άνδρας δεν άργησε να την ακολουθήσει. Έκλεισαν δωμάτιο σαν ερωτευμένο ζευγάρι και παράγγειλαν room service αλλά με λύπη ο ρεσεψιονίστ τους πληροφόρησε ότι το room service είχε κλείσει από τις 21:30 Ευγενικά τους πληροφόρησε ότι είχε τον τρόπο να τους εξυπηρετήσει. Τον ευχαρίστησαν για την καλοσύνη του παρήγγειλαν, τους οδήγησε στο ασανσέρ, και θα τους τηλεφωνούσε στο δωμάτιο όταν έλθει η παραγγελία τους! 
Με το που έκλεισε η πόρτα του ασανσέρ την παίρνει στην αγκαλιά του με την Ανδρομάχη να κρεμιέται επάνω του πισωπατώντας για να ισορροπήσει το σώμα της. Τα χείλη τους συναντήθηκαν και επιδίδονται σε ένα άγριο, παθιασμένο φιλί, εντείνοντας τον ηλεκτρισμό ανάμεσα τους καθώς εξερευνούσαν τα βάθη του πόθου τους και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες.  
«Και τώρα οι δυο μας. Απόψε σε θέλω να λιώνεις από τη καύλα στην αγκαλιά μου!» της ψιθυρίζει μέσα στο αυτί της και νιώθει τη γλώσσα του να χαϊδεύει το λοβό του αυτιού της. Χαμηλώνει τα βλέφαρα της και η καρδιά της χορεύει σε τρελούς ρυθμούς μόλις νιώθει το άγγιγμα της γλώσσας του και τη καυτή ανάσα του μέσα στο αυτί της κάνοντας τις τρίχες του σβέρκου να σηκωθούν όρθιες. Δαγκώνει το κάτω χείλος της απολαμβάνοντας το χάδι του. 
«Με τρελαίνεις αγορίνα μου, έχω χάσει τον έλεγχο και χωρίς καμιά ντροπή από τα όρια ξεφύγαμε» σιγομουρμουρίζει ανήμπορη. 
«Ο έρωτας μωρό μου τις αμαρτίες όλες μας τις ευλογεί. Απόψε δίωξε όλους τους καημούς σου και ασ' την άκρη τους ενδοιασμούς σου. Είσαι δική μου είμαι δικός σου, ασ' τον ελεύθερο τον εαυτό σου και κάνε αυτό που θέλεις και μην έχεις ενοχές. Μωρό μου με έχει πιάσει τρέλα και σε θέλω σαν τρελός!» επιμένει εκείνος θέλοντας να τη βασανίσει και η γλώσσα του κυλάει στο λαιμό της. Ένας αναστεναγμός βγαίνει μέσα από το στόμα της και όλο της το είναι ουρλιάζει από ηδονή. «Αφού το θέλεις και εσύ!» συμπλήρωσε με το στόμα του να περνάει από το μάγουλο της ώσπου φτάνει στις άκρες των χειλιών της. 
Έφτασαν στον όροφο ανοίγοντας η πόρτα του ανελκυστήρα στο διάδρομο η Ανδρομάχη ενστικτωδώς τραβήχτηκε από την αγκαλιά του. Ρίχνει μια ανήσυχη ματιά τριγύρω! Ένιωσε ένα μείγμα ενθουσιασμού και ανησυχίας να κυλάει στις φλέβες της. Ένα μέρος της ήθελε να αγκαλιάσει τη νέα της τόλμη και την ευκαιρία να απολαύσει την επιθυμία της για σεξ με το νεαρό άνδρα αλλά ένα άλλο μέρος της ανησυχούσε!
«Νιώθω μια ανησυχία» παραδέχεται ψιθυριστά όλα αυτά μου έχουν έρθει πολύ απότομα!
«Αν θέλεις, μπορούμε να φύγουμε»». την καθησυχάζει ο Φίλιππος και γνέφει προς την πόρτα του ασανσέρ. 
«Όλα αυτά έχουν έρθει πολύ απότομα! Δίνω την εντύπωση ότι είμαι εύκολη.» Επαναλαμβάνει προσπαθώντας να χωνέψει την τολμηρή απόφαση της ότι κάνει κάτι που ήταν εντελώς νέο, απρόσμενο, πολύ προχωρημένο και επικίνδυνο.
«Δε θέλω να φύγεις», λέει ο Φίλιππος και την πιάνει από τα μπράτσα. Την τραβάει κοντά του και κολλάει το σώμα του πάνω της. Την κοιτάζει ίσια στα μάτια και τη ρωτάει: «Τι θέλεις;» 
«Εσένα». Κολλάει πάνω του. Τον φιλάει. Το κορμί του είναι σκληρό σαν πέτρα. Αυτή την ώρα θεωρεί ότι δε χρειάζονται ευγένειες. Να τις βράσει τις ευγένειες! Ο άντρας αυτός απόψε την κάνει να τον θέλει με τρόπο που δε χαρακτηρίζει μια κυρία. Επομένως γιατί να προσποιείται;
Μπαίνουν στο δωμάτιο η πόρτα κλείνει και τη καθηλώνει πάνω της. Τη παγιδεύει ανάμεσα στα μπράτσα του και φέρνει τα χείλη του μια ανάσα από τα δικά της. Το ένα χέρι του ανεβαίνει στα μαλλιά της, τα χαϊδεύει και μετά ανασηκώνει το πιγούνι της. Τα χείλη του αγγίζουν τα δικά της σαν πούπουλο. Δε φιλιούνται. Ανταλλάσσουν ανάσες. Το στήθος της φουσκώνει καθώς αναπνέει την ανάσα του και ύστερα χαμηλώνει καθώς τη βγάζει. Η Ανδρομάχη έχει ανατριχιάσει. Πιέζει δυνατά τις παλάμες της στην πόρτα για να συγκρατηθεί και να μην αρχίσει να του σκίζει τα ρούχα. Από μέσα της αρχίζει να μετράει για να ηρεμήσει. Ένα. Δύο. Τρία. Τέσσερα.. Πέντε. Έξι. Εφτά. Οχτώ. Εννιά. Δέκα. Πάνω σε μια έξαρση της επιθυμίας της, τα χέρια της τυλίγονται γύρω από το σβέρκο του, τα πόδια της γύρω από τη μέση του και τα χείλη της πιέζονται πάνω στα δικά του. Εκείνος κολλάει το σώμα της στο δικό του και η πλάτη της πιέζεται πάνω στην πόρτα. Τη πιάνει από τα οπίσθια. Το σώμα της συνεχίζει να είναι γαντζωμένο πάνω του. Η Ανδρομάχη αναστενάζει ξέπνοα μέσα στο στόμα του και η γλώσσα του εισχωρεί μέσα στο στόμα της επίμονα ηδονικά και αμέσως η αναπνοή της κόβεται, εκτοξεύοντας την στα αστέρια. «Είσαι πολύ όμορφη» ψιθυρίζει και τα δάχτυλα του πιάνουν τρυφερά το μάγουλο της. Για μια στιγμή χάνεται μέσα στο μελένιο χρώμα των ματιών του και νιώθει τη καρδιά της να σφυροκοπάει. Στέκεται μπροστά του με την ανάσα της να βγαίνει κοφτή κοιτάζοντας την αρρενωπή μορφή του. Τα καστανά μαλλιά του να είναι όλα προς τα πίσω, οι έντονες γωνίες του προσώπου του και έπειτα τα σαρκώδη χείλη του στο χρώμα του ροδάκινου είναι εκείνα που την προκαλούν να μπει και να χαθεί στην αγκαλιά του. Εκείνος δεν έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω της. Η Ανδρομάχη αργά ξεκουμπώνει τα κουμπιά του λευκού πουκάμισου του και το γεροδεμένο στέρνο του κάνει την εμφάνιση του. Τα δάχτυλα της ξεκινάνε το ταξίδι πάνω στο στιβαρό του στήθος και στο τέλος πάνω στο σφιχτό στομάχι του όπου και σταματάνε και χαζεύει το σταρένιο κορμί του. Του ελευθερώνει τη ζωστήρα και βάζει το χέρι της μέσα από το παντελόνι και το μποξεράκι του και του πιάνει το πούτσο πλέον κανονικά, έναν πούτσο σκληρό σαν πέτρα και τεράστιο. «Εσύ θα κάνεις οπωσδήποτε χαρούμενη την οποία κοπέλα σου…» εντυπωσιασμένη από αυτό που πιάνει. 
«Απόψε είναι όλος δικός σου, Μωρό μου».ψιθυρίζει αυτός πάνω στο στόμα της. Ξεροκαταπίνει και αφήνεται ανήμπορη μέσα στα χέρια του και στα φιλιά του. «Θέλω να μπω μέσα σου και να σε νιώσω!» πρόσθεσε με τα χέρια του να πιάνουν και να σφίγγουν δυνατά τη μέση της. Την πιέζει με το σώμα του έτσι ώστε να κάτσει πάνω στο κρεβάτι. Απομακρύνεται λίγο από πάνω της και σηκώνει τα πόδια της βγάζοντας τις γόβες της. Ξεκινάει να βγάζει το καλτσόν της με το βλέμμα μου καρφωμένο μέσα στο δικό της. Γέρνει  προς τα πίσω στηρίζοντας το κορμό της με τους αγκώνες να ακουμπούν πάνω στο κρεβάτι. Αφού της έβγαλε το καλτσόν, τα χέρια του χαϊδεύοντας αισθησιακά τα άκρα της ανηφορίζουν προς τα πάνω αργά και αισθησιακά. Τα χέρια του δεν αργούν να φτάσουν πάνω στους μηρούς και κάτω από τη το φόρεμα της και ανάμεσα στους μηρούς της ώσπου φτάνει στη άκρη της μικροσκοπικής κιλότα της. Παραμερίζοντας το στη άκρη, τα δάχτυλα του ακουμπάνε τη σχισμή του αιδοίου της κάνοντας με να αναστενάξει από προσμονή. 
Παραδομένη λοιπόν η Ανδρομάχη του - στο έκτακτο με εχεμύθεια one night stand- σε μιας ιδιαίτερης περίπτωσης ερωτικής συνεύρεσης απέθεσε το διψασμένο για σεξ κορμί της στις αχαλίνωτες σεξουαλικές ορμές του νεαρού άνδρα και της μιας νύχτας γαμιά της ο οποίος έχει όλα τα στοιχεία εκείνα που καλύπτουν και ικανοποιούν όλες τις σεξουαλικές απαιτήσεις της, αποδεικνύοντας της ότι είναι ανεξάντλητος αφού τα επίπεδα τεστοστερόνης του χτυπούν κόκκινο και της προσφέρει μια σεξουαλική σχέση με καυτό ανεξάντλητο σεξ και τρελά ερωτικά παιχνίδια σε μία ακραία έκλυση πόθου, που η κυρία αφού του προκαλεί ερωτικά ανατριχιάσματα τον θέλει με λύσσα ανάμεσα στα σκέλια της να γίνει κομμάτια για χάρη της.!
Αυτά σκέφτηκε φευγαλέα ο Αλκιβιάδης αλλά το άφησε να περάσει ασχολίαστο. «Δεν χρειάζεται ν’ αναρωτιέμαι!  Είναι μικρή η ζωή μπροστά σε κάτι τέτοια ασφυκτικά διλήμματα που τίθενται και το κέρατο είναι από εκείνες τις καταστάσεις που έρχονται όταν δεν τις περιμένεις η τουλάχιστον δεν έχεις ποτέ σκεφτεί ή φανταστεί πως θα μπορούσε να χτυπήσει και τη δική σου πόρτα, αφού στη σχέση σου όλα μοιάζουν να κυλούν ρόδινα. Και ο ρασοφόρος εξομολογος της και κολλητός του που χάθηκε την ώρα που τον είχε ανάγκη το κορίτσι τους; Ε!, Θα του τα ψάλει όταν συναντηθούν.»
Κατά τ' άλλα όμως το Σαββάτο του είχε ξεκινήσει φυσιολογικά, με όλες τις συνήθειες του, τους εξαναγκασμούς και τις μικρές απολαύσεις του. Καθώς είχε τελειώσει το σκάλισμα στα παρτέρια του κήπου καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας με το laptop μπροστά του και με καλή διάθεση και με τα ακουστικά στα αφτιά, είχε συνδέσει στο YouTube τη Σινέντ Ο' Κόνορ στο Nothing Compares 2 U, και ταυτόχρονα είχε ανοίξει το blog του στο ιντερνέτ και προσπαθούσε να σπαταλήσει έτσι το ελάχιστο ταλέντο του δημιουργώντας και χρησιμοποιώντας λέξεις που να χαϊδεύουν τα αφτιά των αναγνωστών που καταβροχθίζουν τις ιστορίες στο ιντερνέτ και κάπως έτσι η μέρα του κύλησε γρήγορα και δημιουργικά. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκε τι θα προτιμούσε για μεσημεριανό γεύμα. Η σκέψη να βγει έξω για φαγητό δεν τον ενθουσίαζε. Άλλωστε ήταν αρχή του να μη πλησιάζει εύκολα καταστήματα ταχυφαγίας ή καντίνες. Το ψυγείο στη κουζίνα τους, ήταν φίσκα, δεν έλειπαν ποτέ τα τρόφιμα. Τη προοπτική όμως να φάει κάτι κατεψυγμένο την απέρριψε. Το θρεπτικό, ισορροπημένο, περιορισμένο σε λίπος γεύμα θα ήταν το ιδανικό! Η υγιεινή και γευστική διατροφή του ανέβαζε το ηθικό! Σήμερα αποφάσισε να πεταχτεί στο super market της περιοχής με τα βιολογικά προϊόντα που έχει γεύματα όμορφα τοποθετημένα μέσα σε  κουτιά φαγητού, θα ήταν το «γεύμα του στο πόδι». Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να βγει λίγο έξω οπότε γιατί όχι; Πήγε στο δωμάτιο του και ετοιμάστηκε να βγάλει τα πρόχειρα ρούχα που φορούσε και να βάλει ένα τζιν και ένα πουκάμισο καθαρό. Έκανε αρκετή ζέστη οπότε το σκέφτηκε και δεν άλλαξε. «Εντάξει στο super market πηγαίνω όχι στο μέγαρο μουσικής» και ξεπόρτισε βάζοντας και κάτι ξεφτισμένα ανδρικά Μοκασίνια College που ήταν έξω από την κυρία είσοδο. Σαν σκιά, μέσα στην αντηλιά, είδε τον εαυτό του στη μεγάλη τζαμαρία της μπαλκονόπορτας, είχε κάνει και ένα σχετικά βαθύ κούρεμα τελευταία, αποφάσισε πως από εμφάνιση ήταν να τον κλαίνε οι ρέγγες. 
Ενώ έκανε μια βόλτα στο κατάστημα αναμένοντας να εκτελέσουν τη παραγγελία του στο βιολογικό τμήμα του εστιατορίου βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με μια γυναίκα ιδιαίτερα ελκυστική που τον μαγνήτισε. Ο Αλκιβιαδης λίγο έλειψε να μη την αναγνωρίσει. Από μακριά το μόνο που έβλεπε ήταν οι μακριές γάμπες της, που διαγράφονταν ανάγλυφα κάτω από το ύφασμα μιας υπέροχη σικάτης φούστας. Ξαφνικά το θέαμα της ομορφιάς της τον πανικόβαλε. Ήταν ψηλή λεπτή και ένα διακριτικό μακιγιάζ συμπλήρωνε την εικόνα αυτής της γυναίκας. Στην αρχή μπερδεύτηκε με μια παράξενη σύμπτωση. Του φάνηκε φτυστή η Μία Γουάλας, η ηρωίδα του Πάλπ Φίξιον, που την υποδυόταν η Ούμα Θέρμαν. Όμορφη τρομερά αισθησιακή. Την αναγνώρισε ήταν η Βαλερία που προχωρούσε προς το τμήμα με τα ψάρια και τα κατεψυγμένα θαλασσινά του καταστήματος! Ήταν αυτόπτης μάρτυρας μιας εξαιρετικής ομορφιάς και έμεινε άναυδος με την σέξι και ιδιαίτερα ελκυστική παρουσία της. Εντυπωσιακή, ψηλή καλοφτιαγμένη χάρμα ιδέσθαι. Η επιδερμίδα της σαν ώριμο στάχυ, το αγέρωχο ύφος της και οι ιδανικές αναλογίες της θύμιζαν αρχαίο άγαλμα της Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου. Τα μαύρα μαλλιά της, πολύ ωραία, άφηναν κάποιες τούφες να πέφτουν ατημέλητα και να αγκαλιάζουν το πρόσωπό της. Το βήμα της γοργό, η περπατησιά της λυγερή, σφιχτοί μηροί, που σίγουρα τους διατηρούσε με τζόκινγκ και καθημερινό γυμναστήριο! Μία θύελλα τεστοστερόνης! Ένα λαχταριστό κορμί που άναβε φωτιές. Τέρψη των ματιών και ξύπνημα των πόθων. Στο ρυθμό της μουσικής των τακουνιών της που κοπανούσαν στα πλακάκια του καταστήματος, η σιλουέτα της, ελισσόταν ανάμεσα στους πελάτες και οι πιο αδιάκριτοι από αυτούς έστρεφαν το κεφάλι στο πέρασμά της. Τα αίματα άναβαν, οι καρδιές επιτάχυναν και το μυαλό τους κατακλυζόταν από ένοχες σκέψεις. Η Βαλερία όπως τη βλέπει σήμερα στα τριάντα πέντε της χρόνια ήταν μια μελαχρινή γυναίκα πιο όμορφη από τότε που τη γνώρισε ο Αλκιβιαδης. 
Το χαριτωμένο μουτράκι της και η σκανταλιάρικη μύτη της της έδιναν ναζιάρικο ύφος. Κοιτούσε τον κόσμο με ορθάνοιχτα μάτια, κατάμαυρα, χρώμα που προίκιζε το βλέμμα της με μεγάλη γκάμα εκφράσεων. Πάντα στην τρίχα! Η αλήθεια ήταν πως ο Αλκιβιαδης αν και είχε εκπλαγεί τα πρώτα δευτερόλεπτα, δεν είχε ξαφνιαστεί ωστόσο. Ελεημόνησε τον εαυτό του αμήχανος! Δεν ήξερε που να κρυφτεί με το θέαμα που παρουσίαζε. Καταστροφή! Έμοιαζε να καταριέται τον εαυτό του, βλαστήμησε δις! Πρώτον γιατί δεν έβαλε το τζιν και το καθαρό πουκάμισο! Τα παπούτσια ας πούμε πως τρώγονται.  Αμ! το άλλο με το κοντοκουρεμένο κεφάλι! Και του γκρίνιαζε η Ανδρομάχη! «Κούκλε» μου να σε χαρώ εγώ! Σαν ηλίθιος είσαι μ αυτό το κούρεμα! Τι μύγα σε τσίμπησε και κουρεύτηκες έτσι! Αχ βρε Ανδρομάχη μου πως γίνεται να έχεις πάντα δίκιο.! Μην αμελείς ποτέ την εξωτερική σου εμφάνιση του τόνιζε πάντα! Το σαν ψαράς ντύσιμο μπορεί να είναι δελεαστικό για σένα, αλλά σίγουρα όχι και για τους γύρω σου!  
Γοητευμένος από το θέαμα μπροστά του, με ένα μείγμα θαυμασμού και επιθυμίας εμφανές στα μάτια του είχε μια στιγμή δισταγμού πριν μαζέψει το κουράγιο του και τη πλησιάσει να τη χαιρετήσει!Χαιρετήθηκαν αλλά δεν μπορούσε να το χωνέψει ακόμα και τυμπάνιζε νευρικά τα δάχτυλά του πάνω στο παντελόνι του.  Δίπλα του η Βαλερία με άψογο χτένισμα και σικάτο ντύσιμο και αυτός, σαν συνοδός που έχει βγάλει το σκύλο βόλτα στα χώματα του γειτονικού πάρκου. Ακόμα και στη θλιβερή κατάσταση που ένιωθε ότι βρισκόταν του ήταν δύσκολο να μη σκάσει ένα χαμόγελο βλέποντας την υποδοχή που του είχε επιφυλάξει με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Βαλερία με τη χαρούμενη όψη της, μ' ένα εγκάρδιο και πλατύ χαμόγελό και το χέρι προτεταμένο για χειραψία, ήταν το έναυσμα για μια πολύ ευεργετική επίδραση στα συναισθήματα του Αλκιβιάδη. Τώρα ένιωθε πολύ πιο χαλαρωμένος για την ασουλούπωτη εμφάνιση του. Ακόμα κι η στιγμιαία ψιλοκουβέντα που έπιασε με τον υπάλληλο στο πάγκο με τα ψάρια τον είχε ηρεμήσει και ξαναβρήκε για λίγο την καλή του διάθεση. Της χαμογελούσε ευγενικά, με την ιδιαίτερη συστολή που τον κατείχε. Εντάξει δεν ήταν και γελοίο το θέαμα του μα αυτός αντικειμενικά πίστευε, πως η σημερινή αμφίεση του δεν ταίριαζε και πολύ στη φυσιογνωμία του.
Ο Υπάλληλος απευθυνόταν με κάτι μακρόσυρτα «κυρία μου! σε ψιλές φέτες θέλετε το σολομό», καθώς οι κλεφτές ματιές του όλο ξέφευγαν προς τις ωραίες γάμπες της Βαλερίας πέρα από το να βεβαιωθεί ότι της είχε φανεί χρήσιμος.
«Μη μου πεις πως συχνάζεις κι εσύ στο βιολογικό τμήμα του super market;» ήταν αναμενόμενο, το σχόλιο της.
«Όχι συχνά μα σήμερα που είμαι εργένης προσπαθώ να αντλήσω έμπνευση για το δείπνο μου! Ακολουθώ το συρμό που λέει πως τα βιολογικά προϊόντα είναι hot τάση, κι οι συνταγές τους είναι ισορροπημένες και δεν παχαίνουν.» 
«Ναι, έχεις δίκιο! Πώς και Σαββατοκύριακο, είσαι εργένης; Η Ανδρομάχη;»
«Είναι Θεσσαλονίκη με τη φίλη σας τη Ναυσικά.»
«Με τι Ναυσικά; Επαγγελματικό ή ταξίδι αναψυχής;»
«Στο  πλαίσιο ενός συνεδρίου, που συμμετέχει η φίλη σας η Ναυσικά, βρήκαν ευκαιρια και απέδρασαν ένα τριήμερο παρέα!»
«Τι συνέδριο;»
«Κάτι με Ηλεκτρονική Μάθηση νομίζω! Ξέρεις τη Ναυσικά. Λογικά της ταιριάζει!» 
«Καλά λες! Τα παιδιά; Στο χωρίο με παππού και γιαγιά;»
«Ναι! η τελευταία τους εβδομάδα των διακοπών.» 
Απορροφημένοι έλεγαν πολλά και διάφορα, όταν ο υπάλληλος τη πληροφόρησε πως είναι έτοιμα τα φιλέτα του φρέσκου σολομού που είχε παραγγείλει η Βαλερία, και αμφότεροι ξεκίνησαν για τα ταμεία του καταστήματος. Ο Αλκιβιάδης όμως κοίταζε τη Βαλερία αχόρταγα, με ένα απροσδιόριστο βλέμμα. Έδειχνε αδιάφορος, ή μάλλον ήθελε να το παίξει αδιάφορος γιατί μέσα του σκεπτόταν πως αυτός ο λαχταριστός κορίτσαρος θα γινόταν ιδανικός παρτενέρ στο κρεβάτι του. Αυτό το πανέμορφο αψεγάδιαστο κορμί με τις αρμονικές καμπύλες και τα ατέλειωτα πόδια! . Η Βαλερία έριξε μια κλεφτή ματιά και το κατάλαβε ότι τη κοιτάζει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν φάνηκε να πειράχτηκε. Ίσως να κολακεύτηκε κιόλας από την εμφάνιση της.
Η Βαλερία ήταν ο τελευταίος κρίκος της παρέας τριών κοριτσιών από το δημοτικό σχολείο. Η Ανδρομάχη, η Ναυσικά και η Βαλερία. Ήταν κι οι τρεις μια χαρά γκόμενες, η Βαλερία όμως ήταν η πιο εκκεντρική και ανεξάρτητη της ομάδας, ήταν πολύ καλή με τα μικρά παιδιά. Το περιπετειώδες ταμπεραμέντο της διασκέδαζε πολύ τις φίλες της, που τρελαίνονταν για τις θεοπάλαβες ιστορίες της.
Τη θυμάται από τα εφηβικά της χρόνια μαθήτρια του λυκείου! Απλή ζωή ζούσε και ζει η Βαλερία ακόμη και σήμερα από όσο γνωρίζει. Ήσυχα τα εφηβικά της χρόνια, συνετές σπουδές, γάμο µε άντρα που την ερωτεύτηκε και την αγάπησε! Και τα κατάφερε τελικά και έγινε καθηγητρια και αποδείχτηκε ότι ήταν πλασμένη γι’ αυτή τη δουλειά. Η επικοινωνία, η ζεστή ατμόσφαιρα, οι αιχμηρές συζητήσεις, αυτός ήταν ο δρόμος της! Ατενίζοντας την σήμερα, μετά από μερικά χρόνια που είχε να τη δει, τόσο όμορφη, τόσο ζωντανή του αγγίζει όλες τις αισθήσεις του μυαλό του, το οποίο λειτουργεί στιγμιαία και αναρωτιέται! Άραγε μήπως πίσω από αυτή τη σταθερή ζωή, καταφέρνει να κρύβει απαγορευμένες επιθυμίες και ένοχα μυστικά όπως όλοι μας. 
Τίποτα δεν προανήγγειλε και τίποτα δεν προμήνυε ότι μια απλή ουρανοκατέβατη συνάντηση με μια οικογενειακή φίλη από τα παλιά ανάμεσα στα ράφια ενός super market θα του πυροδοτούσε ένα τόσο έντονο αίσθημα κάψας που στο πέρασμα της ώρας άρχισε να απλώνεται χαμηλά στην κοιλιά του και ο ίδιος ολόκληρος να φλέγεται από πόθο που ζητούσε ικανοποίηση.
Ο Αλκιβιαδης δεν μπορούσε παρά να γοητευτεί από τη γοητεία της Βαλερίας που ξυπνούσε μέσα του μια πρωτόγονη λαχτάρα αλλά σαν άνδρας δεν είχε ταμπεραμέντο πιτ μπουλ που ορμάει σε ό,τι γυναικείο ποδόγυρο κινείται και του αρέσει, αλλά ήταν υπομονετικός και επίμονος, κάτι που πολλές φορές είχε αποδειχτεί εξίσου προσοδοφόρο με το θράσος που του έλειπε. Δεν είχε αυτή τη σπίθα της διαφθοράς, ώστε να δείξει τον απόκρυφο πόθου του στην ηρωίδα του με εμμονή και χωρίς ενοχές εγκαταλείποντας κάθε κοινωνικά θεμιτό, για να ικανοποιήσει τον ανικανοποίητο πόθο του εισβάλλοντας μέσα στο ασφαλές οικογενειακό της λιμάνι. Διάβολε! Αλήθεια πόσο ανόητος άραγε να της φαίνεται με τους δισταγμούς του! Η λογική του έλεγε ότι δεν μπορούσε να κάνει εκείνος το πρώτο βήμα. Η Βαλερία είναι το «κλειδί», ακόμη κι ένα ζεστό χαμόγελο της μπορεί να βοηθήσει πολύ στο να σπάσει ο πάγος!
Ο κόμπος στο στομάχι του γινόταν όλο και πιο σφιχτός όσο περπατούσαν ο ένας διπλά στον άλλο. Μόλις βγήκαν από την αυτόματη πόρτα του καταστήματός στο υπαίθριο πάρκινγκ, οι δυο τους ήταν σιωπηλοί. Ο Αλκιβιάδης στενάζει βαριά. Ένας τέλειος στεναγμός απίστευτης καύλας. Αλλά με μια δόση αθωότητας και ενοχής μαζί. Σαν να ομολογεί στον εαυτό του πως ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρέπει να το σκέφτεται αυτό. Ότι είναι απαγορευμένο. Αλλά και ότι δεν μπορεί να σταματήσει να το σκέφτεται. Ότι ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος για να μπορέσει ν’ αντισταθεί. Πήρε μια γεμάτη ανάσα και προσπάθησε να συντονιστεί με το περιβάλλον. Την παρακολουθούσε που πήγαινε στο αυτοκίνητο της. Είχε ένα απίστευτο βάδισμα. Κάτι στους γοφούς της θύμιζε αιλουροειδές και έδινε την αίσθηση ότι βάδιζε σε αργή κίνηση. Έπρεπε να σταματήσει να την κοιτάζει. Αν κοίταζε συνέχεια τα οπίσθια της κινδύνευε να στραβολαιμιάσει. Πλάθει «σενάρια» που ανάβουν την ερωτική του φλόγα. Η σεξουαλική επιθυμία τείνει να σχετίζεται με τις φαντασιώσεις του και του ζητά να πάρει την πρωτοβουλία και να αφήσει τη συστολή του για λίγο στην άκρη.
Έπειτα, καθώς ο Αλκιβιάδης ετοιμαζόταν να πάρει το αυτοκίνητο, στάθηκε μπροστά στη πόρτα του και βλέποντάς την Βαλερία έτοιμη να μπει στο αυτοκίνητο της, αμφιταλαντεύτηκε για μερικά δεύτερα  και κοιτάζοντας τη στα μάτια ξεφούρνισε: «Συγγνώμη που σε κοιτάζω επίμονα, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι δεν το περίμενα μετά από τόσα χρόνια που είχαμε να ιδωθούμε να αντικρίσω μια τόσο όμορφη και σέξι γυναίκα!» Ο Αλκιβιαδης σαν σωστός που ήταν τζέντλεμαν κατά τη διάρκεια της επαφής τους της την έπεφτε μεν παιχνιδιάρικα, αλλά όχι πολύ περισσότερο του επιτρεπτού.
«Μην το πάρεις στραβά! Αν δεν είχες αυτοκίνητο θα δεχόσουν να σε πάω σπίτι σου; Έτσι, για να θυμηθούμε τα παλιά τότε που είμασταν γειτόνοι...» 
«Εε!, ναι, γιατί όχι», ψέλλισε η Βαλερία αιφνιδιασμένη. 
«Ωραία! χάρηκα πολύ που σε είδα. Προτείνω να κανονίσουμε, με την πρώτη ευκαιρία ένα φιλικό δείπνο να έρθουν και πάλι οι«Μην το πάρεις στραβά! Αν δεν είχες αυτοκίνητο θα δεχόσουν να σε πάω σπίτι σου; Έτσι, για να θυμηθούμε τα παλιά τότε που είμασταν γειτόνοι...» 
Απλώνεται μεταξύ τους μια παύση.
Μετά από κάμποσα δευτερόλεπτα της λέει, «είπα κάτι που δεν έπρεπε;»
«....»
«Βαλερία;»
«Μμμ;»
«Είπα κάτι κακό;»
«Σκέφτομαι.»
«Τι σκέφτεσαι;»
«Εε!, ναι, γιατί όχι», ψέλλισε η Βαλερία αιφνιδιασμένη. 
«Ωραία! χάρηκα πολύ που σε είδα. Προτείνω να κανονίσουμε, με την πρώτη ευκαιρία ένα φιλικό δείπνο να έρθουν και πάλι οι οικογένειες μας πιο κοντά.
Η Βαλερία τον λοξοκοίταξε κι έπειτα κούνησε το κεφάλι της θετικά. Του Φάνηκε πως προσπαθούσε να επιλέξει με προσοχή τα λόγια της.
Η κίνηση στην έξοδο του super market αυξανόταν διαρκώς και ο Αλκιβιαδης τη περιεργαζόταν μέσα από τα σκούρα τζάμια του αυτοκινήτου και από τη θέση του οδηγού όπου στρογγυλοκάθησε στο σκιερό πάρκινγκ! Σαν ένας περίεργος που κατασκοπεύει από κάποιο παράθυρο, μπορούσε να παρακολουθεί την Βαλερία χωρίς να είναι σίγουρος αν εκείνη ξέρει ότι ήταν αντικείμενο παρατήρησης του. Παρατηρούσε σχολαστικά κάθε της μορφασμό, επιζητώντας να εισβάλει λαθραία στις σκέψεις της και να αποκτήσει πολύχρωμο περιεχόμενο απ' τη προσωπική της ζωή. Όμορφη, προσεγμένη γυναίκα πραγματικό θηλυκό η όποια ξέρει με μαεστρία ν’ αναδεικνύει τα δυνατά της σημεία που της χάρισε η φύση. Τη θυμήθηκε πώς ήταν νεαρή δεκαοκτάχρονη, όταν τους σύστησε η Ανδρομάχη και πρωτογνωρίστηκαν. Κάτω από το σκανταλιάρικο βλέμμα της, το χαρούμενο γέλιο της κρυβόταν μια θερμή νεαρή γυναίκα πάντα έτοιμη να βοηθήσει τους φίλους της.
Η Βαλερία το κατάλαβε ότι ο Αλκιβιαδης είχε προσηλωθεί πάνω της επίμονα και διεκδικητικά και κινείτο ανέμελα, σχεδόν απρόσεκτα. Το ψηλό κορμί της ήταν ελαφρώς σκυφτό, το πρόσωπό της χαλαρωμένο, με μια μόνιμη ρυτίδα ανησυχίας στο χαμόγελο της. Το φως του μεσημεριανού ήλιου στο εσωτερικό του αυτοκινήτου της έπεφτε στο πρόσωπό της κι εκείνος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το βλέμμα του από πάνω της. Ανεβαίνοντας στο αυτοκίνητο την είδε να κάθεται στο κάθισμα να τον κοιτά και του φάνηκε πως του χαμογέλασε με μια λάμψη σκανταλιάς στα μάτια της. Χαμογέλασε κι αυτός και χαιρέτησε κουνώντας ελαφρά το κεφάλι του. Μπορεί να ήταν η λαχτάρα του, που έκανε το κορμί του να κινηθεί, γιατί εκείνη έστρεψε απότομα τη προσοχή της στην έξοδο του πάρκινγκ! Επιλέγει από ένστικτο, τη στιγμή που θα του ρίξει μία και μοναδική ματιά, λίγο πριν αποχωρήσει απ’ το σκηνικό. Ο Αλκιβιαδης, έχοντας περάσει τη βασανιστική δοκιμασία της αδιαφορίας, νιώθει το ακαριαίο κοίταγμα της να μαγνητίζει την προσοχή του και να καρφώνεται σαν κεντρί στην καρδιά του. Η Βαλερία αποχωρώντας αυτοκρατορικά, έχει ήδη θέσει τους κανόνες της. Εκείνη βασίλισσα στον θρόνο, εκείνος πιστός ιππότης αφιερωμένος στη γοητεία της. 
Έμεινε να τη βλέπει να ξεμακραίνει ασάλευτα, βουβά. Τα βλέμματά τους ενώθηκαν τελευταία φορά. Ο Αλκιβιάδης. έκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να τιθασεύσει τις αισθήσεις του και με τη σκέψη στραμμένη στο τελευταίο χαμόγελο της. Αυτό το χαμόγελο! Πόσο λαχταρούσε ν΄ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά της, φιλώντας τη στοργικά στα κερασένια της χείλια, ενώ θα τη κρατούσε προστατευτικά στην αγκαλιά του. Ο πειρασμός ήταν μεγάλος, ο σφυγμός του είχε αφηνιάσει και το φούσκωμα ανάμεσα στα πόδια του δεν έπαυε να του υπενθυμίζει τη διέγερσή του με σουβλιές. Προσπάθησε μάταια να αντισταθεί στις ανήθικες σκέψεις του επικαλούμενος τη κοινωνική ηθική του που επιτάσσει σεβασμό και να μην εμπλέκεται σε παράνομες ερωτικές υποθέσεις! Ωστόσο, όπου υπερχειλίζει το συναίσθημα, είθισται να ωχριά η πειθώ του μυαλού. Πως το λέει ο μεγάλος δάσκαλος ο Φρόιντ! «Το σεξουαλικό ένστικτο, δεσπόζει κάθε άλλου, ακόμα και του ενστίκτου τής αυτοσυντήρησης.»
Έτσι, του Αλκιβιάδη, παρά τις ενστάσεις του αυτό το σαββατόβραδο η Βαλερία εντελώς ξαφνικά, από το πουθενά είχε εισβάλει στο συναίσθημα του σαν μια γλυκιά αμαρτία η παρουσία της. Μια αμαρτία κρυμμένη στο πάθος του. Αυτό είναι. Ένα πάθος. Ένα ανομολόγητο πάθος που είχε γίνει η βραδινή του ερωτική πρέζα στη μοναξιά του! Αυτό το βράδυ σκέφτεται με τη ψυχή και το συναίσθημα κι όχι με τη λογική, και είναι κι αυτό το δάγκωμα που νιώθει σαν τη σκέφτεται! Στο μυαλό του τη φαντάζεται, ότι είναι ερωτικό ζευγάρι και αυτή η διαπίστωση του προκαλούσε μια συναισθηματική κατάσταση στην οποία βιώνει για κάτι που θα ήθελε να συμβεί στο εγγύς παρόν ή στο μέλλον!
..Έξω είχε αρχίσει να σουρουπώνει η πιο λατρεμένη του ώρα της ημέρας και ενώ ο ήλιος προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από το οροπέδιο της Πλάτωσης και το Θριάσιο πεδίο, είχε φτάσει η στιγμή για την πιο χαλαρωτική απόλαυση. Ο Αλκιβιαδης διάλεξε από το έπιπλο ένα μπουκάλι Mandarin Napoleon αυτό το εξαιρετικό βελγικό κονιάκ ηλικίας δέκα ετών ακούμπησε ένα ποτήρι στον πάγκο της κουζίνας πάνω στη μαρμάρινη επιφάνεια.  Σέρβιρε προσεκτικά κονιάκ στο ποτήρι, δεν ήθελε λεκέδες στη λευκή επιφάνεια του μαρμάρου. Φέρνοντάς το στο στόμα, έκλεισε τα μάτια του απολαμβάνοντας τις αρωματικά αλκοολούχες γεύσεις του cognac που άρχισαν να ρέουν στις φλέβες του, και σε αρμονική συντροφιά να δένουν με τις γεύσεις του μαλακού ganache εσπρέσο και τις γεύσεις από κομποτέ μανταρίνι. Το συνηθισμένο του εκρηκτικό μείγμα ξύπνησε τις αισθήσεις του, και ένα αίσθημα ευεξίας και πληρότητας τον κατέλαβε μονομιάς. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, θεωρούσε ένα απολαυστικό άρωμα μια από τις πραγματικά απλές απολαύσεις της ζωής. Έκλεισε τα φώτα πήρε το ποτήρι με το λικέρ και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο όπου ήταν το γραφείου του. Το λάτρευε το μικρο του δωμάτιο. Ο χώρος σε συνδυασμό με το φως που έμπαινε από τα παράθυρα του δημιουργούσαν την αίσθηση ότι βρισκόταν σε μπαλκόνι. Το δωμάτιο το είχε διακοσμήσει η Ανδρομάχη όπως και το υπόλοιπο σπίτι. Είχε διαλέξει ταπετσαρίες, βιβλιοθήκες, γραφείο, φωτογραφίες και πίνακες για τους τοίχους. Και ο Αλκιβιαδης ήταν ενθουσιασμένος με ό,τι είχε κάνει. Ποτέ δεν αμφισβήτησε το γούστο της, μάλιστα, ένιωθε πολύ περήφανος! 
Βούλιαξε στην καρέκλα του γραφείου πίσω από τον υπολογιστή, έκανε μισή στροφή και βρέθηκε να κοιτάζει απ΄το παράθυρο ατενίζοντας στον ορίζοντα το νυχτερινό ουρανό λες και αναζητούσε εκεί τη μορφή της που θα ήθελε να βρίσκεται απόψε μαζί του. Ο Αλκιβιαδης  ανοιγόκλεισε τα μάτια, όρθωσε το κορμί του στην καρέκλα και έκανε πάλι μισή στροφή, ώστε να βρεθεί αντίκρυ στην οθόνη του δεκαεφτάρη TOSHIBA Notebook. Κούνησε το ποντίκι και η οθόνη απέκτησε ζωή. Ήταν αργά, είχε ήδη πάει μεσάνυχτα, αλλά ο Αλκιβιάδης δεν είχε καμιά όρεξη να κοιμηθεί, ήταν πολύ νευρικός. Αν πήγαινε για ύπνο, θα αναμάσαγε τα ίδια και τα ίδια... Καλύτερα να απασχολούσε το μυαλό του. Άνοιξε τον πλοηγό ιντερνέτ, πληκτρολόγησε το κωδικό του blogger και άνοιξε νέα ανάρτηση..
Η ανάρτηση, αναμφίβολα, όταν θα ήταν πιο νηφάλιος θα κατέληγε στη «διαγραφή» ή στα «πρόχειρα», αλλά του άρεσε και η ιδέα να φλερτάρει με τον κίνδυνο να το ανεβάσει στο blog του και να στείλει το link με MSN στη Βαλερία να το διαβάσει. 
Η γυναίκα απόψε είναι συνεχώς στο μυαλό του σε σημείο που νιώθει μπερδεμένος και δεν μπορεί να ελέγξει τη σεξουαλική του ισορροπία!. Στη θύμηση της επιταχύνονται όλα: οι χτύποι της καρδιάς του, η ανάσα του, οι σκέψεις του. Τους φαντάζεται να βρίσκονται οι δυο τους σ΄ ένα μέρος και έναν χώρο απόλυτης ηρεμίας, αυθεντικής φιλοξενίας, αδιαπραγμάτευτης ποιότητας και διακριτικής πολυτέλειας.  Σ΄ ένα πεντάστερο ξενοδοχείο μέσα στη φύση, δίπλα στο κύμα, να μοιράζονται μαζί μοναδικές ερωτικές στιγμές. Έχει κατά νου και την μεγάλη έγκυρη πανεπιστημιακή έρευνα που πραγματοποιήθηκε και αναφέρεται για την απιστία μεταξύ συζύγων, να θέλει τις γυναίκες καθηγήτριες να είναι επιρρεπείς στην απιστία και οι πιο ευάλωτες στους πειρασμούς που θα εμφανιστούν στο δρόμο τους. Ταυτόχρονα όλο και κάτι είχε πάρει το αυτάκι του στα συνήθη γυναικεία κουτσομπολιά της Ανδρομάχης με την Ναυσικά για την πρώην μελαχρινή με μεγάλα όμορφα μάτια, καλοσχηματισμένο σώμα με όμορφες καμπύλες, φιλενάδα τους! Η Βαλερία είχε εξελιχθεί σε προσωπικότητα, που απέπνεε αυτοπεποίθηση. Οι περισσότεροι μάλιστα την θεωρούσαν ότι είχε πρωτοποριακές, ενδεχομένως και εκκεντρικές, απόψεις, θέσεις ή συμπεριφορές, αφού μεταξύ των άλλων ντύνονταν κομψά, βάση των επιταγών της εποχής και ήταν φιλική με τους μαθητές. Με δυο λόγια είναι ένα γοητευτικό πλάσμα για τη μικρή κοινότητα του σχολείου. Τόσο για τους μαθητές που οι περισσότεροι ονειρεύονται να «πηδήξουν» μία τέτοια «μουνάρα» καθηγήτρια, όσο και για πολλούς καθηγητές που επίσης θα ήθελαν να την ρίξουν στο κρεβάτι τους.
«Ανδρομάχη έχεις μάθει για τα ερωτικά κατορθώματά της φίλη μας της Βαλερίας;»
«Της Βαλερίας; όχι δεν ξέρω κάτι! Πάει πολύς καιρός που έχω να μάθω νέα της. Έχουμε χαθεί. Εσύ τι έχεις μάθει;»
«Να οι φήμες και οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει ανακαλύψει ότι το απαγορευμένο πόσο μάλλον το παράνομο είναι πιο γλυκό και το απολαμβάνει με έναν παίδαρο.»
«Δηλαδη; Όταν λες απαγορευμένο και γλυκό; Τι εννοείς; ότι τα φοράει στον άνδρα της;»
«Εσύ τι λες να εννοώ; Ότι ρίχνει άχνη στη μπουγάτσα;»
Στην αρχή η Ανδρομάχη ξαφνιάστηκε γιατί θυμάται τη φιλενάδα τους από το λύκειο! Την είχε για συμμαζεμένη κοπέλα και δεν το περίμενε να ακούσει τέτοια σχόλια για το άτομο της. «Τι να σου πω ρε Ναυσικά! Εγώ πάντως την έκοβα σεμνή και μετρημένη. Μεταξύ μας το πιστεύεις ότι μπορεί να είναι αλήθεια τα κουτσομπολιά πως η Βαλερία πέφτει σε παράνομο κρεβάτι;.»
«Αυτές οι σεμνές φιλενάδα μου είναι οι μεγαλύτερες καριόλες, να ξέρεις.»
«Για λεγε τι έχεις μάθει! Είμαι όλη αυτιά.»
«Έμαθα από έγκυρη πηγή ότι το «πνίγει το κουνέλι» στην αγκαλιά του νεαρού γυμναστή του λυκείου που εργάζεται.»
«Έχει μαθευτεί δηλαδή ότι έχει επιλέξει να ανοίξει την πόρτα στο σεξ που της χτύπησε ο νέος νοικάρης χωρίς να διώξει τον προηγούμενο νοικοκύρη;»
«Ε ναι! Όπως συμβαίνει συχνά με κάθε μυστικό, που από στόμα σε στόμα τελικά γίνεται μουσικό όργανο κι ο ήχος του μπορεί να φτάσει πολύ μακριά.»
...Φαντάζεται τον εαυτό του και τη Βαλερία ότι είναι ήρωες σε ερωτική νουβέλα που έχουν βρει καταφύγιο σε παραλιακό ξενοδοχείο στην αγκαλιά του Μυρτώου πελάγους και του Πάρνωνα και η Βαλερία να τον περιμένει ξαπλωμένη στο κρεβάτι ανάσκελα, με τα πόδια ανοιχτά, συλλογίστηκε χαμογελώντας, καθώς φανταζόταν ήδη τον εαυτό του να τη γαμάει δυνατά με το έμβολο του.
Η μπαλκονόπορτα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν μισάνοιχτη, και ο μαΐστρος, το δροσερό αυτό θαλασσινό αεράκι συμβολίζει την απαλλαγή τους από τα προβλήματα που τους βασανίζουν, έκανε τις τραβηγμένες κουρτίνες να ανεμίζουν ελαφρά καθώς δυνάμωνε προμηνώντας μιαν φθινοπωρινή μπόρα. Είχε πέσει το σούρουπο, ο ουρανός είχε πάρει ένα χρώμα βαθύ μενεξεδί. Η θάλασσα ήταν όμοια με ζωγραφιά από λάδι, μα υπήρχε κάτι δυσοίωνο έτσι όπως φούσκωνε ο αφρός και τα κύματα έσκαγαν με μανία στη στεριά, στη μικρή προβλήτα και στα βράχια κάτω από το ξενοδοχείο. Εκεί νιώθουν προστατευμένοι και ασφαλείς σε κάθε στιγμή τους από περίεργα βλέμματα. Η Βαλερία ένιωθε όμορφη και δεν χρειαζόταν να αμφιβάλει ότι ο Αλκιβιάδης την ήθελε. Την κοιτούσε όλη την ώρα μ΄ ένα άπληστο βλέμμα. Επιτέλους μπορούν να αγκαλιαστούν. Οι κινήσεις τους έχουν τόση φυσικότητα, που δίνουν την εντύπωση ότι γνωρίζονται από πάντα. Για μια στιγμή, μια μικρούλα στιγμή, επέτρεψε στον εαυτό του να φανταστεί ότι ήταν στην αγκαλιά του τα μακριά, λεπτά δάχτυλά της να χώνονται μέσα στα σκούρα μαλλιά του, το σώμα της να λυγίζει στα δυνατά χέρια του που τη χάιδευαν και την άγγιζαν, τα χείλη της να σμίγουν με τα δικά του και τα βογκητά της να αντηχούν στον νυχτερινό αέρα από τα χάδια του. Τον κοίταξε καθώς το χέρι του ταξίδεψε στο λείο περίγραμμα του μπούστου της και στο στητό της στήθος το ελεύθερο στη νυχτερινή δροσιά. Τα δόντια του άστραψαν στο πονηρό χαμόγελό του, καθώς εκείνος κοίταξε προς τα κάτω τον ερεθισμένο μαστό και ψέλλισε «πανέμορφη», προτού χαμηλώσει τα χείλη του στη σκοτεινή κορυφή που είχε σκληρύνει από τον δροσερό αέρα και τη θερμή αγκαλιά του. Η Βαλερία άφησε το κεφάλι της να πέσει προς τα πίσω σε έκσταση, ανίκανη να ελέγξει την ευχαρίστηση που ένιωθε στα χέρια του, και απόμεινε ακίνητη, νιώθοντας τις θηλές της να σκληραίνουν καθώς το χέρι του τη χάιδευε και το στόμα που περνούσε ξανά και ξανά τη γλώσσα του πάνω από το στήθος της! «Αλκιβιάδη…» Το όνομά του, που ξέφυγε από τα χείλη της  με ένα βαθύ βογκητό, έσκισε τη σιωπή.Τα χέρια τους γλιστράνε παντού, σαν σε κατακτημένα εδάφη. Τα δικά του είναι πιο βιαστικά από τα δικά της. Η Βαλερία ανατρίχιασε καθώς το χέρι του χάιδεψε την πλάτη της.
Ο Αλκιβιαδης δεν έδινε σημασία, δεν άκουγε το σφύριγμα του αέρα, ούτε τον άγριο βόμβο του νερού καθώς, για εκείνον, τίποτα έξω από το δωμάτιο δεν υπήρχε εκείνη την ώρα. Το μόνο θρόισμα που έφτανε ως τα αυτιά του και τον μεθούσε ήταν εκείνο των σεντονιών, ήταν το θρόισμα από τα ρούχα της που έπεφταν στο δάπεδο με ένα ρυθμό γαλήνιο και παθιασμένο ταυτόχρονα, σε τέλειο συντονισμό με τις κινήσεις των χεριών του. Ακόμη και το πιο απαλό του άγγιγμα έκανε το κορμί της να τυλίγεται στις φλόγες.
Η Βαλερία άφησε ένα σιγανό βογκητό ηδονής και σήκωσε τα χέρια στον αέρα, βοηθώντας τον να της βγάλει το αέρινο φουστάνι που είχε φορέσει νωρίτερα εκείνο το πρωί. Πολύ γρήγορα, ένας μικρός σωρός από ρούχα σχηματίστηκε γύρω από τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της, το μεταξωτό μαντίλι που είχε δέσει στο λαιμό, το φουστάνι, τα λευκά μικροσκοπικά εσώρουχά της.
«Κάνε μου έρωτα, θέλω να με λατρεύεις ως το ξημέρωμα, να γίνεις δικός μου σαν να μην υπάρχει ξημέρωμα…» μουρμούρισε ξέπνοα, έγειρε προς τα πίσω το κεφάλι και αφέθηκε στα χάδια του.
Οι άκρες των δαχτύλων του διέσχισαν απαλά τις καμπύλες της και η Βαλερία ένιωσε ρευστή, σαν να την έπλαθε ο Αλκιβιαδης με το χάδι, με το άγγιγμα του.
«Μη σταματάς, φίλα με, νιώσε με…» ψιθύρισε η Βαλερία, που δεν μπορούσε, πια, να ακούσει ή να ελέγξει τον εαυτό της.
Υπήρχε απελπισία στις ανάσες, στο λαχάνιασμα της, στη μαύρη πείνα που έκανε να στάζουν οι χυμοί του κορμιού της, να τρελαίνεται, να αγριεύει ο πόθος της και να τη σέρνει σε τοπία αχανή, απάτητα. Τα δάχτυλά της μπλέχτηκαν στα πυκνά καστανά του μαλλιά και η τυραννία της απόλαυσης εξακολούθησε για κάμποση ώρα, σχεδόν την έφερε στο απόγειο, μα η Βαλερία πρόλαβε να απομακρύνει τον εραστή της. Εκείνος χαμογέλασε, ανέβηκε στο κρεβάτι και την τράβηξε πλάι του.
Οι ανάσες τους, κοφτές, απεγνωσμένες, σαν να υποψιάζονταν ότι στ’ αλήθεια δε θα υπήρχε ξημέρωμα, έσμιξαν με τον ήχο του ανέμου και της θάλασσας, ακολούθησαν ασύνειδα τις κινήσεις και τις ενώσεις των νεφών οι στεναγμοί τους ήταν οι πρώτες βροντές, η κυοφορία της βροχής του φθινοπώρου, της λυσσασμένης μπόρας που μόνο αυτή θα μπορούσε, ίσως, να μετρηθεί, να συγκριθεί με τη δική τους μανία, με τη δική τους δίψα για έρωτα όσο ακόμα μπορούσαν, όσο υπήρχε ακόμα λίγος απατηλός, κλεμμένος χρόνος στο κρεβάτι τους. Την κοιτάζει στα μάτια και η ανάσα του γίνεται πιο έντονη. Κάθε στιγμή κρατά μία αιωνιότητα και έχει τη δική της σημασία. Η ένταση του πόθου ολοένα και μεγαλώνει. Τα χείλη του μόλις που την ακουμπούν. Η φωνή του είναι σιγανή και αισθησιακή καθώς της ψιθυρίζει: «Σε θέλω».. Και την ένιωθε σαν να ήταν πιο γεμάτη από ό,τι ήταν ποτέ και θα μπορούσε ποτέ να είναι. Αλληθώριζε από την έντονη ηδονή! Ο Αλκιβιάδης είχε ξαναδεί αυτό το βλέμμα και στην Ανδρομάχη του τόσο καυλωτικά παρανοϊκό.  
Τώρα ενωμένοι και από πάνω και από κάτω και τυλιγμένοι στο ενδιάμεσο, φιλήθηκαν. Ο Αλκιβιάδης ένιωσε τη Βαλερία να ξεκλειδώνει τα πόδια της από τη μέση του και παρακολούθησε τα γόνατά της να πέφτουν ανοιχτά σε κάθε πλευρά του
Λαχανιασμένη πια έπεσε πάνω του και την πήρε ο ύπνος εκεί… πάνω του. Ξύπνησε αργότερα και δεν πίστευε ότι είχε κάνει κάτι τέτοιο. Ήταν γυμνή πάνω σε έναν άλλο άνδρα εκτός από το σύντροφο της ο οποίος είχε ακουμπήσει τα χέρια του στα κωλομέρια της.
Και στο σημείο αυτό ο Αλκιβιαδης συνειδητοποιεί ότι είναι μόνος του στο άδειο δωμάτιο του χωρίς τη Βαλερία το πρόσωπο του ερωτικού του συντρόφου στην ονειροφαντασία του. Καθώς η ταινία της φαντασίας του  ξαναπερνάει από το μυαλό του, αντιλαμβάνεται ότι ουδέποτε θα του δοθεί η ευκαιρία να την δει ζωντανά στην αγκαλιά του. Κι όμως την ποθεί ακόμα, κι ας έχει συνέλθει από την ονειροφαντασία του. Είναι σαν να την ήθελε από πάντα. Είναι αυτή η πρόστυχη φωνή που του μιλάει στο αφτί από τότε που την πρωτογνώρισε έφηβη, και ο εσωτερικός δαίμονας που τροφοδοτεί τις φαντασιώσεις του Και τι δε θα 'δινε την ονειροφαντασία του να τη ζούσε στη πραγματικότητα! Αποχαυνωμένος όπως ήταν, αποδεικνύοντας εν τέλει -έστω και μεταφορικά- πως οτιδήποτε δε βγαίνει από μέσα του, τελικά καταλήγει να τον φέρνει σε κατάσταση νωθρότητας και πλήρους αδράνειας, παραλύοντας τις σωματικές και διανοητικές δυνάμεις του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντιδράσει. Του πήρε λίγα λεπτά για να βγει από τους φανταστικούς αισθησιακούς μαιάνδρους της αφήγησης του. Οι κρόταφοι του χτυπούσαν μισόκλεισε τα μάτια κι αναστέναξε ζαλισμένος από το ονειρικό σεξουαλικό του ταξίδι με τη Βαλερία να είναι εκεί παρούσα στο ταξίδι του για
μεγάλα χρονικά διαστήματα, και να κατέχει τις σκέψεις του, όπως μια μεραρχία έχει υπό την κατοχή της μια αλλοτριωμένη εδαφική έκταση. Τα αφτιά του βούιζαν με τις ανήθικες σκέψεις που είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του. Απόμεινε να κοιτάζει την οθόνη με βαριά βλέφαρα. Διάβασε και ξαναδιάβασε το κείμενο που ήταν αποθηκευμένο στο πρόχειρο προτού κλείσει τον υπολογιστή. Κράτησε το κεφάλι του με τα δυο του χέρια και βάλθηκε να καταλάβει τι του είχε συμβεί παραδομένος σε έναν κυκεώνα συλλογισμών που υποτίθεται ότι θα του δώσουν το κλειδί της λύσης στις επιθυμίες του. Συλλογίζεται σαν τον Σπαρτιάτη στρατηγό που εξετάζει τα έντερα των ζώων πριν τη μάχη. Ναι, είναι πολύ σημαντική μια μάχη (το μέλλον ενός λαού) Δε μπορούμε να την αφήσουμε στην τύχη. Εκείνο το βράδυ έμεινε πολλές ώρες καθισμένος επάνω στην καρέκλα του γραφείου. Έβαλε ένα δεύτερο πότο το έπινε ήσυχα αφήνοντας τη φαντασία του να ταξιδέψει μέσα στον λαβύρινθο της αβεβαιότητας που νιώθει. Έβαλε ένα δεύτερο πότο το έπινε ήσυχα αφήνοντας τη φαντασία του να ταξιδέψει. Έβλεπε τα φώτα από τα αυτοκίνητα να περνούν απέναντι στη γέφυρα του περιφερειακού της Αττικής οδού. Το διασκέδαζε να μαντεύει από πού έρχονται και που πηγαίνουν. Δεν είχε καμιά διάθεση να πάει να ξαπλώσει και η μοναχική ατμόσφαιρα στο γραφείο του, του φαινόταν ιδανική συντροφιά για την όντως παράξενη διάθεση του. Κάπως έτσι ένιωθε τις βραδινές εκείνες ώρες πριν κοιμηθεί. Συνειδητοποιεί πως οι ώρες αυτές, που γύρω επικρατεί ησυχία και ηρεμία, του δίνουν χρόνο να αναλογιστεί, να σκεφτεί, να κρίνει και οι επιθυμίες του ζητάνε πλέον τη λύση τους. Τα πρόβλημα που τον απασχολεί έρχεται για να του υπενθυμίσει πως πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό ώστε να αμβλυνθεί.Οι φαντασιώσεις του επιστρέφουν απρόσκλητες κι εκείνο το συναίσθημα που προσπαθει να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ανύπαρκτο, φροντίζει να ενισχυθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να το περάσει ανεπαίσθητα. Αυτά που φοβάται δεν μπορούν παρά να είναι όσα του έρχονται στο μυαλό! Είναι οι πιο ενδόμυχες, οι πιο δικές του σκέψεις. Το πορτρέτο της Βαλερίας του προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, μελαγχολία ανάμεικτη με ελπίδα. Μελαγχολία και ελπίδα που μοιράζονται τον ίδιο χώρο! Με μια ελπίδα που καίει μέσα του σαν άλυτο σταυρόλεξο που λέγεται επιθυμία πως να κατακτήσει το ζωντανό πορτρέτο. Ονειρευόταν να γευτεί με θέρμη την αποδοχή της. Και εκεί που ετοιμάζεται για ακόμα μια φορά να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, πως να ξεπεράσει το συναίσθημα του ανεκπλήρωτου ερωτικού απωθημένου που του προκάλεσε η τυχαία συνάντηση με τη Βαλερία, η μορφή της Ανδρομάχης εισβάλλει ανάμεσα στις σκέψεις του. Έπεσε σε λογισμούς να τη σκέφτεται στη Θεσσαλονίκη στο δικό της σενάριο! Ελεύθερη κι απενοχοποιημένη, σαφώς ανανεωμένη, μ’ αυτοπεποίθηση σε μια χαλαρή έξοδο μια ανέμελης βόλτας, για ένα ποτό σε ένα μπαρ, που σίγουρα θα της προσφέρει πολλές ευκαιρίες για ενδιαφέρουσες ανδρικές γνωριμίες με αποτέλεσμα οι παλμοί της να ανεβαίνουν κι η αδρεναλίνη της να χτυπάει κόκκινο, που την βάζει σε μια διαδικασία να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της παρουσιάζεται να ζήσει έντονες ερωτικές στιγμές, σε μια άλλη ανδρική αγκαλιά που θα εκτοξεύσει στα ύψη το σε ύπνωση σεξουαλικό της πάθος. Ίσως της καλλονής η αίγλη της να της θύμισε μέσα της παροπλισμένα συναισθήματα, ερωτικές επιθυμίες και ανάγκες, που αυτός είναι  συγκρατημένος και ανίκανος να τα εκτιμήσει και «παγωμένα» μένουν ανικανοποίητα και υποτιμούνται στη σχέση τους;.  Κρυφογέλασε. «Ίσως αύριο που θα έρθει να μου διώξει τα φαντάσματα της νύχτας. Όλα μες στης ζωής τα βήματα είναι», ψιθύρισε και κάπου εκεί χάθηκε στην αγκαλιά των σεντονιών.
Το επόμενο πρωί ξύπνησε πιασμένος από έναν άσχημο ύπνο. Όλα τα χθεσινά του ξανάρχονταν στο νου, τριγύριζαν στο μυαλό του και τον απασχολούσαν. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και χασμουρήθηκε. Έριξε μια ματιά στο ξυπνητήρι που βρισκόταν πάνω στο κομοδίνο. Έκανε ένα μορφασμό βλέποντας το είδωλο του στον απέναντι καθρέπτη της κρεβατοκάμαρας. Αυτό που έβλεπε ήταν γένια τριών ημερών κύκλους γύρω από τα μάτια και μερικά ατίθασα ανακατεμένα μικρά τσουλούφια από τα κοντοκουρεμένα μαύρα μαλλιά του, ξανάπεσε πίσω στο κρεβάτι. Ένιωθε ένας άλλος εαυτός του. «Σκατά! Είσαι αξιοθρήνητος!» Παραδέχθηκε συνοφρυωμένος. «Πρέπει να κάνεις ένα χλιαρό ντους να συνέλθεις» μονολόγησε. Ύστερα από αρκετή ώρα μέσα στο ντους βγαίνοντας στο μπαλκόνι καλημέρισε τη πρωινή αύρα! Προσπαθεί να επανέλθει στην κανονικότητα του και να αφήσει πίσω του τις νυχτερινές ονειροφαντασίες του, ν΄ αφήσει πίσω το γεγονός, ότι η ανάμνηση της Βαλερίας «στοιχειώνει τη σκέψη του». Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να αναζητήσει μέσα του τις απαντήσεις στο πως θα προχωρήσει παρακάτω κλείνοντας τη πόρτα στις σφοδρές ερωτικές επιθυμίες του για τη Βαλερία και ακολούθησε το κλασικό του πρωινό σύστημα στις αργίες και στις μοναξιές του. Βόλτα το σκύλο στο πάρκο, περιποίηση στο παπαγάλο και σήμερα να μη ξεχάσει το καναρίνι και να καθαρίσει την λεκάνη της άμμου για την υγιεινή του γάτου τους. Η επερχόμενες ώρες ήταν απολύτως προβλέψιμες μιας συνηθισμένης Κυριακής.
....Στο δρόμο της επιστροφής Κυριακή απόγευμα! Τέλος Αυγούστου πρώτες μέρες φθινοπωρινές, λαμπερές, κρυστάλλινες! Οι Τελευταίες ακτίνες του ήλιου πέφτουν πλάγια, φωτίζοντας με μύριες αποχρώσεις τον κόσμο, γλυκαίνοντας ακόμη περισσότερο τους απαλούς όγκους του Ολύμπου και τον απέναντι το Κίσαβο όταν το λεωφορείο μέσα από ένα δαίδαλο των στενών των Τεμπών με το φιδίσιο δρόμο, κατευθύνεται στο κάμπο της Λάρισας. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και είχαν ήδη φτάσει στις λίμνες της Υλίκης, άναβαν τα φώτα σιγά σιγά και ο τόπος ήταν πλημμυρισμένος από έντονα χρώματα. Η Ναυσικά απολαμβάνει να παρατηρεί το πρώτο φεγγάρι. Είναι όμορφο της προσφέρει ηρεμία, αλλά ταυτόχρονα μαγεύεται εγείρει τη φαντασία της και όμορφες σκέψεις της έρχονταν στο μυαλό. Ένιωθε πολύ γεμάτη και μόνο υπέροχα συναισθήματα ξεπηδούσαν από τη ψυχή της, ήταν σε καλή διάθεση και η χθεσινοβραδινή ιδέα δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό της.
«Που αρμενίζει το μυαλουδάκι σου Ναυσικά;»
Η Ναυσικά κοίταξε την Ανδρομάχη. Κοκκίνισε ελαφρά από τις ενοχές της ονειροφαντασίας της.
«Το μυαλό αρμενίζει σαν καράβι στο πέλαγος Ανδρομάχη, με πάει πολλές φορές σε στιγμές υπέροχες σχεδόν ψεύτικες.»
«Μόνο με ευχές δεν αρμενίζουν τα καράβια. Θέλουν νερό, αέρα και καπετάνιο. Έτσι και το μυαλουδάκι μας Ναυσικά, γι΄ αυτό κάνε ποδήλατο με σπασμένα φρένα στις όμορφες σκέψεις σου!»
Η Ναυσικά Χαμογέλασε, πήρε μια βαριά ανάσα και άρχισε ήρεμα τη διήγηση στο που ταξιδεύει το μυαλό της!
«Ρε φιλενάδα το νιώθεις και εσύ ότι το ταξίδι της επιστροφής μας, μετά από την τριήμερο εκδρομή μου φαίνεται πιο σύντομο απ’ ότι αυτό που κάναμε για να φτάσουμε στον προορισμό μας αρχικά;»
Αν και πολύ κουρασμένη, το μυαλό της δεν ξεκολλάει από τη συζήτηση που είχανε με την φιλενάδα της στη βραδινή ερωτικής τους περιπλάνηση.
«Μωρό μου γλυκό το σκέφτηκα. Όλα θα ξεκινήσουν στο νησί της Τήνου. Πριν ανοίξουν τα σχολεία ξέρω ότι πηγαίνεις για προσκύνημα κάθε χρόνο και σε συνοδεύει ανελλιπώς και ο κούκλος σου. Αλήθεια πες μου πως το καταφέρνεις αυτό; 
«Ποιο;»
«Να! να τρέχει προθύμως μαζί σου στις σταυρό-προσκυνήσεις και ο κούκλος σου; Λοιπόν προσπάθησε να κάνεις μια ανάλαφρη συζήτηση μαζί του την ώρα που είστε και οι δύο χαλαροί, έτσι ώστε να τον παροτρύνεις να πάμε μαζί παρέα. Κράτα και λίγο σεξουαλικό μυστήριο στη συζήτηση, ώστε να προετοιμάσεις το έδαφος, με πρόθεση να τον διεγείρεις και να αφεθεί στα σεξουαλικά μας ερεθίσματα, προκειμένου να ευχαριστηθεί. Έτσι και αλλιώς δεμένο στο βρακί σου τον έχεις, και εκεί θα κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν.  Πιστεύω να συμφωνείς και συ να καλέσουμε και το ρασοφόρο ώστε σ’ ένα τόσο σημαντικό γεγονός όπως η σχεδιασμένη αναχώρηση του να έχει τον θερμό αποχαιρετισμό μας, θα χαρεί πολύ να ταξιδέψει μαζί μας. «Χμμ μάλλον πιο πολύ θα χαρεί που θα είναι και ο Αλκιβιάδης μαζί μας.» Σκέφτεται, με το γνωστό της ελαφρώς πρόστυχο ύφος, ρίχνοντας ένα χαμόγελο κατανόησης στην Ανδρομάχη.  Η Ανδρομάχη δεν κατάλαβε. Δεν είδε το πονηρό χαμόγελο που έσκασε η Ναυσικά. Δεν πονηρεύτηκε.  
«Θα χαρεί και ο κούκλος σου! Άλλωστε κολλητοί φίλοι είναι με το ρασοφόρο και η σχέση δυο κολλητών φίλων είναι από τις πιο δυνατές οπότε θα χαρούν και οι δυο τους πιστεύω και που ξέρεις: τότε όλα μπορούν να συμβούν. Φίλοι αυτοί, αλλά και εμείς μεταξύ μας ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να καταλήξουμε φιλενάδα τη σχέση μας. Να  ξεκινήσουμε μια νέα εποχή στη σχέση μας και να αναπτύξουμε στενό δεσμό που «ξεθυμαίνει» τους κοινωνικούς κανόνες. Και οι άνδρες άλλαξαν τα τελευταία χρόνια. Αποδέχονται τον ανοιχτό γάμο και την εκτός γάμου ερωτική δραστηριότητα των γυναικών τους. Μερικοί μάλιστα, όχι μόνο την υπομένουν, αλλά ηδονίζονται, ζητώντας από τις συζύγους τους, να τους περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια, την ερωτική τους συνεύρεση με τον εραστή τους. Τέλος, υπάρχει κι ένα ποσοστό ανδρών, που θέλουν να απολαμβάνουν τη γυναίκα τους, όταν αυτή ερωτοτροπεί, ή κάνει έρωτα με τον εραστή της, με την δική τους παρουσία! Πολλές φορές μάλιστα της το ζητούν, και συμμετέχουν και οι ίδιοι. Κάτι ξέρω από παρτούζες μωρό μου! Αποφάσισα λοιπόν, να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Ήδη φαντάζομαι τις σκηνές που θα δίνουν σάρκα και οστά στις ερωτικές φαντασιώσεις μας στην σουίτα ενός ξενοδοχείου και να ανεβάζουν τις θερμοκρασίες και την ηδονή να φωλιάζει μέσα μας. Θα έχουμε δυο άντρες στο κρεβάτι οι οποίοι θα δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να μας ικανοποιήσουν και να μας βγάζουν τα κρυμμένα τρόπαια της ηδονής….
...Ο Αλκιβιάδης, περασμένη ώρα εκεί που αρχίζει να φθίνει η μέρα και ο ήλιος κοντεύει να βασιλέψει, βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της μικρής εκκλησίας τους αναμένοντας την επιστροφή της Ανδρομάχης με την κολλητή της φίλη τη Ναυσικά από τη προσκυνηματική εκδρομή τους.
Εκεί στο μεγάλο προαύλιο χώρο συνάντησε και τον ιερέα ο οποίος είχε επιστρέψει νωρίς το απόγευμα από την Θεσσαλονίκη αεροπορικώς και ανέμενε ομοίως το σεβαστό ποίμνιο της ενορίας ου.
Οι δύο άντρες που στέκονταν ο ένας απέναντι από τον άλλον μέσα στον προαύλιο χώρο του ναού, και είχαν ακριβώς το ίδιο ύψος. Ο ζεστός αέρας γύρω τους μύριζε λιβάνι και ρετσίνι των πεύκων.
Του ιερέα η εμφάνισή του ήταν περιποιημένη σε σχεδόν ασύλληπτο βαθμό, φορούσε ελαφριά και λίγο πιο μοντέρνα ράσα για ορθόδοξους ιερείς γιατί εδώ και πάνω από έναν μήνα είχε κάθε μέρα λιακάδα και τις βραδινές ώρες η ζέστη γινόταν αφόρητη.
Μετά από μια θερμή υποδοχή με μια εγκάρδια χειραψία, ο ιερεας έσκυψε προς το μέρος του για θερμό εναγκαλισμό και ασπασμό, τον οποίο ο Αλκιβιαδης δεν μπόρεσε να αποφύγει! Ο ιερεας γέλασε και κούνησε το κεφάλι του στυλ «Δεν παίζεις εσύ, αλλά εγώ θα σε κανονίσω κάποια μέρα».  Γύρω τους η μέρα αποτραβιόταν το βράδυ ξεκινούσε. «Πως και έτσι σε εκκλησιαστικό χώρο; Κατά λάθος ξεπέζεψες εδώ μέσα;», τον ρώτησε  πειρακτικά, περισσότερο σαν προσπάθεια να χαλαρώσουν.
«Κάθε άλλο! Τα εκκλησιαστικά πανηγύρια, και οι εκκλησιαστικες εκδρομές είναι ο κρυφός καημός μου». Του απάντησε επίσης πειρακτικά ο Αλκιβιάδης.
Στη συνέχεια αναλώθηκαν σε φιλική συζήτηση με θέμα το ταξίδι του ιερέα στο Άγιο Όρος.
«Αν και είναι πολύ δύσκολο κανείς να εκφράσει με λόγια τις εμπειρίες του απ’ αυτό το μοναδικό ταξίδι, την μνημειακή του διάσταση, το μεγαλείο του.
Ένα ταξίδι στο μύθο, στην πραγματικότητα και στην ιστορία. Φίλε μου κάλε! Μες στο μυαλό μου ήσουνα συνεχώς! Γιατί δεν ήρθες; Θα περνούσαμε καλά, είμαι σίγουρος»
«Την επομένη φορά άγιε πατέρα θα πάμε παρέα.»
«Ναι, το θέλω κι εγώ πολύ!Θα είναι πολύ καλύτερα όταν θα είμαστε μόνοι μας χωρίς αυτή τη μόνιμη μιζέρια των ενοριτών. Μη μου στερήσεις τη συντροφιά σου, και αυτή τη χαρά! Εγώ είμαι πάντα διαθέσιμος και το γνωρίζεις ότι πάντα την αναζητώ τη συντροφιά σου άλλα εσύ διστάζεις και όταν με αποφεύγεις  με κομματιάζεις.»
«Καλοσύνη σου πάτερ! Κάπου με αδικείς! Με τα εκκλησιαστικά δρώμενα ίσως έχεις ένα δίκιο! Το υπόσχομαι θα είμαι παρών την επόμενη φορά.»
Εκεί το έφερε και η κουβέντα με τους κολικούς της Ανδρομάχης.
«Πάτερ σαν φίλος από καρδιάς, τολμώ να σου μιλήσω ανοικτά. Η Ανδρομάχη μου παραπονέθηκε για κάποιο περαστικό πρόβλημα υγείας. Με πληροφόρησε ότι είχε αρχίσει να νιώθει άβολα ήδη από το μέσον του ταξιδιού! Ότι είχε βαρύ κεφάλι, είχε αρχίσει να υποφέρει από εντερικούς κολικούς όλο το βράδυ, και μια ιδιαίτερη δυσκολία να φροντίσει τον εαυτό της. Και εσύ ο αγαπημένος πνευματικός της που της εμπνέεις εμπιστοσύνη στις ψυχικές αναζητήσεις της, με πόνο μου παραπονέθηκε φίλε μου, ότι δυστυχώς δεν της έδειξες τη δέουσα προσοχή σου που τόσο πολύ είχε την ανάγκη της και το πήρε κατάκαρδα.
Να! Είναι ψυχή ευαίσθητη και οι ευαίσθητες ψυχές σαν την Ανδρομάχη μας Πάτερ αισθάνονται πολύ βαθιά συναισθήματα. Νομίζει ότι κάτι τρέχει μεταξύ σας, και τη προβληματίζει και νιώθει στεναχωρημένη που εσύ δεν έκανες κάτι προκειμένου να της συμπαρασταθείς στις οδυνηρές ενοχλήσεις της. Έχει την εντύπωση σαν βαθιά θρησκευόμενη που είναι, ότι δεν εισπράττει την ανάλογη αγάπη και τρυφερότητα από τον πνευματικό της. Αισθάνεται ότι την αποφεύγεις. Ένιωσε την αφόρητη μοναξιά να την κυριεύει, συναισθηματική απογοήτευση, ανίσχυρη, παραμελημένη και σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα, αναζητώντας τον φωτισμένο πνευματικό της. Τον εξομολόγο της και έμπιστο σύμβουλος της, και εσύ ήσουν ο καταλληλότερος άντρας και αρσενικό για την ψυχολογική υποστήριξη της και να της φέρεις τη γαλήνη που έψαχνε στη φουρτούνα της.
Η αλήθεια είναι ότι όπως μου εξέφραζε τα παράπονα της για την εν γένει συμπεριφορά σου, κάτι για ένα «νυμφίδιο» μια ξεδιάντροπη φοιτήτρια που σαλιάριζε, έλεγε. Εγώ δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσε. Συνέβη κάτι συγκεκριμένο;» 
«Ξέρεις πως υπάρχει  γυναικεία αντιζηλία. Ακούς για πισώπλατες μαχαιριές, για κουτσομπολιά, για ανασφάλειες που βγαίνουν στην επιφάνεια, για αντιζηλίες και πολλά άλλα! Σαν πνευματικός και εξομολόγος σε συμβουλεύω μην ακούς ποτέ τέτοια παράπονα! Νομίζω να συμφωνείς μαζί μου.»
«Σωστά-σωστά σύμφωνα και με την προσωπική μου πείρα έχεις δίκιο. Οι γυναίκες είναι μέσα στη φυσιολογία τους, μέσα στην ιδιοσυγκρασία τους εύκολα να παραπονιούνται. Έχω την ταπεινή γνώμη καμιά φορά γίνεται, χωρίς να το καταλαβαίνουν απλά θέλουν να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος και δεν βρίσκουν άλλον τρόπο καλύτερο και χωρίς να το συνειδητοποιούν, πέφτουν στο παράπονο..»
«Όπως καλή ώρα η Ανδρομάχη μας;.» Συμπληρώνει ο ιερεας γελώντας πλατιά.
«Αλλά και η Ανδρομάχη φίλε μου έχει και αυτή τα δίκια της, να έχει παράπονα μαζί σου. Στενή φιλία έχεις εκτός από έμενα και με την Ανδρομάχη, χάθηκε να της διαβάσεις μια χαλαρωτική προσευχή, κάπως ιδιαίτερα και σε προσωπικό επίπεδο! Με την Ανδρομάχη τολμώ να πω είναι ιδιαίτερος ο δεσμός σας και γνωρίζεις πως δρουν καταλυτικά επάνω της οι προσευχές σου και η θεία της λατρεία όταν υποφέρει. Να της πεις δυο παρηγορητικές ευχές, αδελφέ μου, σε λέω αδελφέ μου γιατί σε αισθάνομαι αδελφό μου, να της περάσεις το μήνυμα ότι η αγκαλιά σου είναι ο μοναδικός τρόπος να νιώσει την αίσθηση της στοργής και το νοιάξιμο σ' αυτά που ταλαιπωρούν το ξαναμμένο κορμάκι της. 
Η Ανδρομάχη μας πάτερ είναι σαν τις ναζιάρικες γάτες!. Θέλει σαν πνευματικός της να την αγκαλιάζεις στοργικά και μέσω υμών να αισθάνεται τη χάρη του θεού να της κατευνάσει τις αδυναμίες και τους φόβους της, ώστε να χαλαρώσει από την ένταση της ημέρας, να ηρεμήσει τους χτύπους της καρδιάς της, να νιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη μέσα στην αγκαλιά σου.
Στην ανάγκη σαν κολλητός μου φίλος μπορούσες μείνεις και να διανυκτερεύσεις στο ίδιο ξενοδοχείο και να φροντίσεις να κοιμηθείς το βράδυ μαζί τη στο κρεβάτι, ώστε να της διώξεις την ανία και τη μοναξιά να της τονώσεις την αυτοπεποίθηση, και θα της θύμιζες ότι υπάρχουν γύρω της άνθρωποι που την αγαπούν και την υπολογίζουν στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να πάψει να είναι ευάλωτη και αδύναμη και να νοιώθει ασφαλής με την παρουσία σου και αφού εκτελούσες το χρέος σου μαζί της, σε μια ολονυχτία την επόμενη να αναχωρούσες για τον άγιο προορισμό σου.
Ώ! τι θαλπωρή! Τι οικεία ευχάριστη ατμόσφαιρα ζεστασιάς και τρυφερότητας που θα ένιωθε εάν τρύπωνες μαζί της κάτω από τα σεντόνια μέσα στο ζεστό κρεβατάκι της. Να νοιώσει τη γλυκιά μαγική ζέστη από το σώμα σου και αυτή να διαχέεται γλυκά στο κορμί της, να νιώσει όμορφα, να νιώσει αγάπη καθώς τις εξαφανίζει τις φοβίες και τους δισταγμούς της και τη λυτρώνει απ' τα καθημερινά επίγεια προβλήματα της. Υπήρχε καλύτερο αναλγητικό από την αγκαλιά σου όταν υπέφερε; Με ποιο παυσίπονο μπορούσε να συγκριθεί η ζεστή αγκαλιά του πνευματικού της και εξομολόγου της; Όσο κι αν πονούσε, όσο κι αν υπέφερε, όταν εσύ ο πνευματικός της την κρατούσες στην αγκαλιά σου και τη χάϊδευες απαλά, ο πόνος της θα μειωνόταν,  θα γαλήνευε και θα ένιωθε ανακούφιση παραδομένη στην θαλπωρή και τη γαλήνη από τις ευεργετικές ικανότητες που μπορεί να προσφέρει η αγκαλιά σου!
Πάτερ στα μέρη μας για τους κολλητούς φίλους ισχύει ο κανόνας ότι ο κολλητός σου μπορεί να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με την σύντροφο σου και να μη συμβεί τίποτα για πέντε χρόνια συνεχόμενα.» Τουλάχιστον τίποτα από τη μεριά του κολλητού σου.
Από τη μεριά της Ανδρομάχης;! Ο Αλκιβιάδης τη φαντάζεται κύματα ηδονής να ξεχύνονται στο κορμί της και να νιώθει την ευχαρίστηση να χτίζεται χαμηλά στην σπονδυλική της στήλη. Σαν Ιέρεια του έρωτα να ξεδιπλώνει το πάθος και τον πόθο της και να αναζητά να τον απολαύσει. Να σαν ν' ακούει, τα βογκητά και τα πνιχτά παρακάλια της ενώ κουλουριάζεται και κολλάει πάνω στο κορμί του ιερέα από ηδονική ευχαρίστηση. 
«Το κορμί μου έχει πάρει φωτιά. Καίγομαι! Έλα λοιπόν! Μην αργείς! πάρε με μωρό μου!! Έλα λοιπόν!  Γάμα με!! Γάμα με!» Αυτά δεν τα του τα είπε του ιερέα ο Αλκιβιάδης, αλλά τα σκέφτηκε! 
«Και με τις προσευχές σας καλέ φίλε θα ηρεμούσε το κορίτσι μας στο κρεβάτι του πόνου. Τα θαύματα γίνονται βράδια, που τα βρίσκει το ξημέρωμα άγιε πατέρα. Εγώ θα στα μαθαίνω;»
Το σκοτάδι έχει πέσει, μικρές δέσμες φωτός περιμετρικά του προαυλίου της φρεσκοβαμμένης εκκλησίας φωτίζουν το χώρο. Το φεγγάρι στο καθαρό ουρανό μοιάζει με ένα δίσκο από νεφρίτη. Το σεληνόφως που ξεχύθηκε τους βρίσκει αναπαυτικά καθισμένους στο ξύλινο παγκάκι κάτω από ένα μεγάλο πεύκο. Η εκκλησία είναι σχετικά μικρή, με ωραίο όμως και πολύ μεγάλο περιβάλλοντα χώρο, με πολλά δέντρα. Η γυναίκα που φροντίζει την εκκλησία τους μεταφέρει την πληροφορία πως υπάρχει καθυστέρηση στην άφιξη των εκδρομέων και αν ο ιερέας δεν τη χρειάζεται κάτι άλλο να πάει μέχρι το σπίτι της που είχε κάποια δουλειά και θα γύριζε και πάλι αργότερα. Ο ιερέας της λέει θα κλείσει αυτός την εκκλησία, δεν είναι απαραίτητο να ξανάρθει. Τους είχε συνεπάρει η συνομιλία τους και φρόντιζε να μείνουν ανενόχλητοι.
Η γυναίκα ήταν γύρω στα σαράντα πέντε μελαχρινή ψηλή, του Αλκιβιάδη του έμοιαζε για νότια Ιταλίδα, σφριγηλό κορμί, όντας γεροδεμένη κράτα το κεφάλι ψηλά και την πλάτη ίσια προτάσσοντας το στήθος, διατηρούσε έναν αέρα σιγουριάς. Το εφαρμοστό τζιν που φορούσε της αναδείκνυε τις καμπύλες και το λίκνισμα των γοφών της. Διασχίζοντας αγέρωχη με αργό βήμα τον προαύλιο χώρο εμπρός τους κουνώντας όσο πρέπει τους γοφούς, στη κίνησή της υπήρχε κάποια νωχέλεια που φάνταζε να εκπέμπει ερωτικό λίκνισμα και σεξουαλική αύρα που ταυτόχρονα δήλωνε αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Τον άφησε άναυδο. Το βλέμμα του κόλλησε πάνω στα κουνιστά καπούλια της μαντάμας γεμάτο λαγνεία και χυδαιότητα και στο μυαλό του ξυπνάει η μορφή της Βαλερίας χαμένος ακόμη στη χθεσινή τυχαία συνάντηση τους και διχασμένος ανάμεσα στους ακατανίκητους ερωτικούς πειρασμούς του για εκείνη. Το τυχαίο είναι που κάνει τέτοια μάγια, όχι το αναγκαίο. «Χμμ!» μουρμούρισε μια στιγμή αναστενάζοντας. Ανάθεμά τη τη ζωή, που δεν έχει η άτιμη τελειωμό!» σκέφτεται χαμογελώντας.
 Η γυναίκα που έφευγε έδειχνε να είναι σοβαρή αλλά είχε κλάση και σίγουρα ήξερε πως να καυλώσει τους άνδρες και μετά να ζητήσει το δικό της. Την είδε να βγαίνει από τη θύρα του ναού και την κοίταζε να κατηφορίζει ώσπου χάθηκε στη στροφή  του  διαδρόμου. Άκουσε την εξωτερική μεγάλη καγκελόπορτα του προαυλίου της εκκλησίας να ανοίγει και να ξανακλείνει. Με την εικόνα  του  λικνιστικού περπατήματος της γυναίκας ακόμα στα μάτια του, έφερε και πάλι στη μνήμη τη Βαλερία και τη χθεσινή απρόσμενη συνάντηση τους στο super market. Μ΄ ένα σκίρτημα τσιγκλίζεται η καρδιά του, μα το μυαλό του για λόγους ηθικούς – που πάντα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν-φέρνει αντιρρήσεις. Φύσηξε, ξεφύσηξε, μέχρι που άρχισε να βρίσκει και πάλι το φυσιολογικό ρυθμό της αναπνοής του. 
Η κουβέντα κυλούσε αβίαστα, σχεδόν ανάλαφρα και ο ιερέας χαμογελούσε αινιγματικά, αόριστα! Ερημιά και το σκοτάδι άρχισε να πέφτει γύρο τους όταν έμειναν μόνοι οι δύο τους. Ο ιερέας δήθεν αυστηρά τον επιπλήττει και ζύγωσε δίπλα του κόλλησαν οι μηροί τους.. 
«Τι είναι αγόρι μου; Φουσκοθαλασσιές; Τι βλέπω; έπαθες την πλάκα σου με τον πισινό της κυράς;».
«Μμμμ…» συνέχισε ο ιερέας κοιτάζοντας με πονηρό χαμόγελο το φούσκωμα στο παντελόνι του φίλου του. «Η κυρία είναι βέβαια της παλιάς σχολής γυναίκα αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι για την ηλικία της έχει ασύλληπτα όμορφο και σφιχτό κώλο. Είναι και η φύση έτσι που ο άνδρας βλέπει μια γυναίκα με ωραία τα οπίσθια και την θέλει. Φαντάζεται κατευθείαν πως θα ήταν αν κάνανε πρωκτικό ή τέτοια πράγματα... πάει μόνο του το μυαλό! Λέει πω-πω μια κουκλάρα και εννοει τον κώλο της!»
«Η κυρία έρχεται συχνά στην εκκλησία;» Τον ρωτάει ο Αλκιβιαδης.
«Ναι σήμερα είχε έρθει από νωρίς για να καθαρίσει την εκκλησία. Να τακτοποιήσει τα κεριά, να γυαλίσει τις εικόνες, να απλώσει το αρωματισμένο πανί στα ιερά μάρμαρα. Όπως κάθε νοικοκυρά που τακτοποιεί και αγαπάει το σπίτι της, το φροντίζει σαν παιδί που έχει ανάγκη, έτσι και η κυρία Ελένη την αγαπά την εκκλησία του Αϊ – Γιάννη. Εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε, εδώ ένιωσε. Καθόλου παράξενο λοιπόν που η εκκλησία για εκείνη να είναι συνδεδεμένη τόσο έντονα με τις ανέμελες στιγμές των παιδικών της χρόνων.»
Ο Αλκιβιάδης καθώς στεκόταν σιωπηλός και βυθισμένος στις σκέψεις του, τη ροή τους διέκοψε ένα άγγιγμα. «Μη παίρνεις αυτό το ύφος φίλε μου. Τι σκέφτεσαι και χαμογελάς, μακάρι να ήξερα.»
Ο Αλκιβιαδης δεν του απάντησε.  Έκλεισε νωχελικά τα μάτια του αφήνοντας την καλοκαιρινή μυρωδιά να ποτίσει τα ρουθούνια του. 
Ήταν το χέρι του ιερέα που τον ξάφνιασε. Στην αρχή ζάρωσε προσπαθώντας να αποφύγει το άγγιγμα του, μόλις είδε ότι ο ιερέας είχε απλώσει το χέρι του σαν καμουφλαρισμένο ερωτικό χάδι. Από τη μία ξαφνιάστηκε, για να πει το παραμικρό, αλλά δεν έκανε και καμία κίνηση να αλλάξει θέση, από την άλλη ένιωσε σαν κάπως να του αρέσει το άγγιγμα που και τόσο ανάλαφρο είναι κι ας κουβαλάει πάνω του φόβο, αμηχανία, μα και πάθος αλλιώτικο. Ανατρίχιασε καθώς η ατμόσφαιρα είχε γίνει καυτή.
«Όλα μπορούν να συμβούν μ' ένα άγγιγμα.» Σκέφτηκε και έδειχνε έκπληκτος.
Ο ιερέας άρχισε να του ανοίγεται περισσότερο. Έψαχνε να βρει τρόπους, ομαλής προσέγγισης χωρίς να φέρει σε άβολη θέση το φίλο του αλλά να φτάσει και στον επιθυμητό του στόχο.
Γελώντας του λέει. «Κοκκίνισες; Ντρέπεσαι ε;  Μετά τις αμαρτωλές και έκφυλες σκέψεις έρχεται η ντροπή;. Τι βλέπω;! Έτσι και το πουλί σου βρει ακόμη μία αφορμή και καυλώσει και άλλο θα σκίσει το παντελόνι σου! Μ’ αρέσει που έχεις βρώμικο μυαλό και προικισμένο εργαλείο.  Εργαλείο να σου ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου». Συνέχισε ο ιερέας.
«Μπορεί να έχω ένα βρώμικο μυαλό, αλλά τουλάχιστον δεν είμαι ο μόνος.» λέει ο Αλκιβιάδης. 
«Αυτό είναι αλήθεια. Μια αθώα, και χαρούμενη καντηλανάφτισα, αποδεικνύει πόσο βρώμικο μπορεί να μετατραπεί το μυαλό μας.» 
Τον Αλκιβιάδη την ώρα εκείνη απορίες τον βασάνιζαν. Είναι μια πανάρχαια ιστορία. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι μέχρι σήμερα ο ιερέας εκδήλωνε πολύ συγκρατημένα τον ερωτισμό του και η επαφή τους έμενε σε επίπεδο με σεξουαλικά υπονοούμενα χωρίς τολμηρές αισθησιακές χειρονομίες. Απόψε η φιλική του σχέση είχε περάσει σε άλλο επίπεδο. Και πλέον οι ηθικές άμυνες του Αλκιβιάδη έχουν ατονήσει επικίνδυνα....
Ενώ η συζήτηση γινόταν πιο έντονη o Αλκιβιαδης φαινόταν πολύ προβληματισμένος.
«Τι έγινε; Όλα καλά; Τι έπαθες και είσαι ξαφνικά σκεφτικός;» του λέει ο ιερέας. 
«Θα μου περάσει...κάτι σκεφτόμουν» απαντά ο Αλκιβιαδης.
«Πάντως ότι σε προβληματίζει μπορείς να μου πεις…» Τον κοιτάζει με ένα βλέμμα αφοπλιστικά φιλικό  του χαμογελάει και το χέρι του συνέχιζε τώρα πιο επίμονα τα χάδια του, γλίστρησε προς τα πάνω και συνεχίζει να του χαϊδεύει το φούσκωμα. Ο Αλκιβιάδης ταλαντεύτηκε για λίγο, δεν αντιστέκεται και του φαίνεται περίεργο. Από τη μία καύλωνε έτσι όπως τον χάιδευε ο ιερεας, από την άλλη ένοιωθε κάποιες ενοχές. Η ιδέα και μόνο τον τρόμαζε αλλά και τον εξιτάρισε ταυτόχρονα. Είναι οι φορές που καταλαβαίνει ότι ο άνθρωπος αφήνεται στα ένστικτα του αυτά τα αρχέγονα. Του Αλκιβιάδη η ιδέα και μόνο να κάνει έρωτα μ' έναν άλλο άνδρα τον παραξενεύει, αφού δεν το είχε ξαναζήσει. Και το περίεργο είναι ότι η  φαντασία του έγινε δημιουργική. Ποτέ του μεχρι εκείνη την ώρα δεν είχε φανταστεί τον πούτσο του να παραβιάζει το άδυτο ανδρικού σώματός. Κι όμως τώρα ήταν καυλωμένος.
«Οι ανθρώπινες σχέσεις, με όλη τους την ομορφιά και όλη τους την αγριότητα, ξεκινούν από ένα άγγιγμα και χάνονται μέσα στο βάθος της ψυχής μας.» Συλλογίστηκε.
Καταλαβαίνοντας τις ενστάσεις του Αλκιβιάδη ο ιερεας αυθόρμητα του λέει:«Νιώθεις πως σε ενοχλώ;» Δεν απαντάει ο Αλκιβιαδης μα ούτε μαζεύεται.
«Ούτε να σε φέρω και σε δύσκολη θέση θέλω.»
«Γιατί να με φέρεις σε δύσκολη θέση;»
«Ούτε να σε προβάλλω, σε προσβάλλω;» συνεχίζει ο ιερέας και το χέρι του έχει χουφτώσει για τα καλά το φούσκωμα του παντελονιού. Κοιτάζονται. Ήταν αρκετά έντονη η στιγμή! Ο ιερεας του είπε: «Μ' αρέσει πάρα πολύ αυτό που βλέπω και χαϊδεύω κι επειδή όπως είπα δε θέλω ούτε να σε ενοχλήσω, ούτε να σε προσβάλλω, άσε τουλάχιστον μόνο να το χαϊδεύω.»
«Και όταν σου αρέσει κάποιος τι κάνεις;»
«Τι κάνω;»
«Μόνο τον χαϊδεύεις;» και του δείχνει με νόημα το καβάλο του! «Δεν κάνεις τίποτ’ άλλο;»
Ο ιερεας σήκωσε το κεφάλι, τον κοίταξε καλά, σα να θελε να ξεκρίνει τι ιδέες έχει ο Αλκιβιαδης μα φαίνεται δεν μπόρεσε να καταλάβει πολλά πράματα και κούνησε με περίσκεψη το κεφάλι του.
«Λοιπόν;» ρώτησε ο Αλκιβιάδης.
«Δυστυχώς, αν ο άλλος δε θέλει, απλά μένω εκεί»
«Κακό αυτό!» Είπε γελώντας ο Αλκιβιαδης εκτός και αν ασκητεύεις. «Τη ξέρεις την ιστορία με τον ασκητή Πάτερ;»
«Όχι για λεγε!»
Τα συναξάρια λένε πως ένας ασκητής μια φορά, είδε μια γυναίκα, σκανταλίστηκε, πήρε ένα μπαλτά και ξέρεις τι έκανε…
Παύση και οι δύο.
Σαν πολύ Καζαντζάκη μου διαβάζεις φίλε μου. Δίκιο είχε ο Ζορμπάς που έλεγε  «Τον κακό του τον καιρό! που μάντεψε τι θα λεγε ο γραφιάς. Αυτό να κόψει! να χαθεί ο κουτεντές! Μα αυτό το βλογημένο ποτέ δεν εμποδίζει…»
«Πώς! επέμεινε ο Αλκιβιαδης παίρνοντας το μέρος του γραφιά. Εμποδίζει, και πολύ μάλιστα.»
«Σε τι;» αντιλέγει ο ιερεας σαν άλλος Ζορμπάς.
«Να μπεις στη βασιλεία των ουρανών.» Επιμένει ο Αλκιβιάδης σαν άλλος γραφιάς.
Ο ιερέας σαν άλλος Ζορμπάς τον λοξοκοίταξε κοροϊδευτικά.
«Μα αυτό, είπε, κουτέ, είναι το κλειδί για τον Παράδεισο, και πίστεψε με, οι αυθεντικές Πύλες του Παραδείσου, είναι ο ανδρικός κώλος που παραμείνει μακριά από τη δημόσια θέα!»
Πίσω από τον ψηλό φράχτη ακούστηκαν κορναρίσματα παρατεταμένα, φωνές και φασαρία, το λεωφορείο με τους εκδρομείς είχε αφιχθεί......
....... Απολαμβάνοντας τα αξιοθέατα και τα προσκυνήματα που επισκέφθηκαν, το λεωφορείο με τους εκδρομείς επέστρεψε από αυτή τη προσκυνηματική εκδρομή στον ευρύτερο προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού με τους εκδρομείς, μέσα σ' ένα κλίμα ψυχικής ευφορίας από την πολύ πετυχημένη εκδρομή, όλοι τους ήταν σαν μια οικογένεια.
«Κατεβαίνει!»  Ο ιερέας τον πληροφόρησε που την είδε πρώτος την Ανδρομάχη να κατεβαίνει από το γεμάτο λεωφορείο.
Αυτή χαρούμενη με τον Αλκιβιάδη που την περίμενε να επιστρέψει, κάλυψε τα τελευταία λιγοστά εκατοστά που τους χώριζαν και τον αγκάλιασε τόσο σφιχτά λες και έλειπε μήνες.
Η όλη παρουσία της έχει μια χάρη. Κομψότητα. Είναι ένα πλάσμα elegant από κορυφής έως ονύχων.
«Μια χαρά σε βλέπω αγάπη μου». Της είπε ο Αλκιβιάδης κοιτώντας το όμορφο πρόσωπο της και τα ζωηρά της μάτια.
Έχει τα μπράτσα της τυλιγμένα γύρω του, και η μύτη της χώνεται στο λαιμό του. «Αγάπη μου σε αναζήτησα. Θέλω να σε μυρίσω, μου έλειψε η μυρωδιά σου, πόσο μου έλειψες και εσύ. Να ξέρες πόσο σ' αγαπώ.» Του λέει μουρμουρίζοντας.
«Ω! Μυρίζεις τόσο ωραία μωρό μου ! Κι εμένα μου έλειψες.» Της λέει κι αυτός.
Στη συνέχεια τον αφήνει αφού του ζήτησε συγνώμη, τον προσπερνά νωχελικά με βήμα λικνιστό να συναντήσει στο βάθος του προαυλίου χώρου τον ιερέα.
Έσκυψε ευλαβικά να τον ασπαστεί.
Το πρόσωπο της είχε πέσει μέσα σε μια κηλίδα φωτός και ήταν φωτισμένο.
Στα σαρκώδη και άλικα χείλη της, και στο χαμόγελο της που ανθούσε υπάρχει μια εικόνα ερωτική.
Τις θολές του σκέψεις τις διέκοψε η Ναυσικά, ζωηρή, με ζουμερές καμπύλες, τσαχπίνικα σκιρτήματα και πλούσια ξανθοκόκκινα μαλλιά, σε μπούκλες. Οι ματιές τους έσμιξαν για αρκετά δευτερόλεπτα.
Το βραδινό αεράκι της χάιδευε το πρόσωπο που του χαμογελούσε πλατιά. «Αχ, επιτέλους ήρθαμε, σου λείψαμε;» είπε ναζιάρικα, μ' εκείνη την ελαφρά ειρωνική χροιά στη φωνή της.
«Καλώς ήρθατε!» Της λέει χωρίς η Ναυσικά να σταματήσει να του χαμογελάει.
Τα όμορφα γλυκά της μάτια ερωτοτροπούσαν παιχνιδιάρικα όταν τον αγκάλιασε, κόλλησε το στήθος της πάνω στο σκληρό του στήθος προκαλώντας ηλεκτρισμό στο σφριγηλό του σώμα και ηδονικές δονήσεις. Αισθάνθηκε, λίγο έκπληκτος η αλήθεια. Την άκουσε να αναστενάζει ηδονικά και ένιωσε ευχαριστημένος.
Την κοιτάει κι εκείνος γλυκά μόνο που το χαμόγελό του έχει υποχωρήσει και στη θέση του έχει μείνει ένα μειδίαμα, μια υποψία χαμόγελου μαζί με κάτι άλλο. Κάτι που καθώς το μυαλό της Ναυσικάς το επεξεργάζεται νιώθει πολλές μικρές καρδιές να χτυπάνε σε διάφορα σημεία του σώματός της. 
Της ανοίγει το πορτμπαγκάζ του αυτοκίνητου και την αφήνει να βάλει το σακίδιο της μέσα. Στέκεται πίσω της με το χέρι στην πόρτα του πορτμπαγκάζ. 
«Η γυναίκα με πιασίματα είναι δυο φορές γυναίκα.» Της είπε με πονηρό χαμόγελο.
Εκείνη τον κοίταξε ξαφνιασμένη. Δεν το περίμενε. Ήταν η ευκαιρία της.
«Με δουλεύεις τώρα, έτσι δεν είναι;» τον ρώτησε μισό-γελώντας χαριτωμένα.
«Δεν φταίω εγώ Κυρία μου. Το κορμί σας φταίει που είναι τόσο ερωτικό και επιθυμητό!»
«Εντάξει τώρα τα παραλές! Είσαι τελικά ένας παμπόνηρος κόλακας και γαλίφης!» του είπε ρίχνοντας του ένα βλέμμα όλο γλύκα. Μέλι και σιρόπι έσταζε.
Αυτός ο άνδρας την αναστάτωνε και δεν το έκρυβε. Δεν της έδινε τη σημασία που θα ήθελε, αλλά δεν του περνούσε κι αδιάφορη τουλάχιστον απόψε καθώς έδειχνε. Λάτρευε το χαμόγελό του. Το χιούμορ του και την κοινωνικότητα του. Είχαν αποκτήσει ένα πολύ παράξενο δέσιμο. «Φίλοι» δήλωναν. Κι αυτό ήταν,πρακτικά
Ξενέρωνε που ήταν πιασμένος.
Ανοίχτηκε για λίγο έριξε το βλέμμα της στο κορμί του, προς τα κάτω, με ένα ύφος καυλωμένο και ναζιάρικο ξανά κόλλησε επάνω του και κατευθύνει το χέρι της στο φούσκωμα του παντελονιού του να το χαϊδεύει. Ήδη του την είχε κάνει πέτρα ο ιερέας.
«Μα, μα τι κάνεις εκεί, σοβαρέψου μας βλέπουν» της λέει.
«Γιατί αγορίνα δε γουστάρεις; Αφού το εργαλείο σου άλλα λέει.»
«Ρε τρελή» της λέει «θα σε δει η φιλενάδα σου και θα γίνει χαμός, ηρέμησε…»
«Είμαι η πιο τίμια στο κρεβάτι κούκλε μου και το ξέρεις.» Του ψιθύρισε με πονηρό χαμόγελο και με τη μνήμη της γεμάτη αναμνήσεις, εκείνης της πρώτης τους ερωτικής τους πράξη στο εξοχικό της.
«Απόψε είσαι απόλυτα Εε! χμμμ! Είσαι απόλυτα ερεθιστική. Σκέτη καύλα κυρία μου!»
Τους άρεσε πολύ απόψε αυτή η σωματική επαφή και δεν το έκρυψαν ο ένας από τον άλλο.
Η Ανδρομάχη τον πληροφόρησε ότι με τον ιερέα και τον αγιογράφο είχαν να διευθετήσουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες και θα καθυστερούσε.
Η εκκλησία τελούσε υπό αναπαλαίωση και οι εργασίες ήταν σε εξέλιξη.
Του πρότεινε ν' αναλάβει τη μεταφορά της φιλενάδας στο σπίτι της, και να γυρνούσε για να την πάρει.
Η Ναυσικά έλαβε την ευκαιρία πήρε παράμερα την φιλενάδα της το συζήτησαν και άλλαξαν το πλάνο.
«Τα παιδιά μας λείπουν στην έξοχη με τους παππούδες και τις γιαγιάδες εγώ είμαι μόνη στο σπίτι από ότι γνωρίζω το ίδιο και εσείς λοιπόν θα πάμε με τον κούκλο σου σπίτι μου να με βοηθήσει να ετοιμάσουμε το δείπνο, και εσένα μόλις τελειώσετε με τις αγιογραφίες σε φέρνει ο ιερέας. Α και που είσαι, τον καλούμε και αυτόν στο δείπνο.»
Κάτι ακόμη της ψιθύρισε συνωμοτικά, της έκλεισε πονηρά το μάτι την ώρα που η Ναυσικά κάτι της έβαλε στο χέρι της Ανδρομάχης.
«Καλή διασκέδαση κι αν προλάβετε ετοιμάζετε και το δείπνο.» Τους φώναξε φεύγοντας προς το εσωτερικό του ναού.
Αυτός κοίταξε περίεργα τη Ναυσικά, αφού η Ανδρομάχη είχε μπει ήδη στο ναό και τη ρώτησε.
«Τι εννοούσε με αυτό η φιλενάδα σου; Τι μουρμουρίζατε συνωμοτικά εσείς οι δυο εκεί πέρα;» Ρώτησε χαμογελώντας.
«Δεν ξέρω του λέει, κάτι πρόστυχο μάλλον με εσένα και εμένα. Τι να σου πω, σύντροφος της είσαι, δεν κατάλαβες;»
Αυτός σήκωσε ερωτηματικά τους ώμους του.
Ο ιερέας τους δήλωσε ότι ευχαρίστως και πρόθυμα θα μεταφέρει την Ανδρομάχη, αλλά ο ίδιος παρά όλο που θα το επιθυμούσε από καρδιάς έχει κάποια ανειλημμένη υποχρέωση απόψε και δεν θα μπορέσει να έλθει στην παρέα τους. Πρότεινε δε μια από τις επόμενες ημέρες να δειπνήσουν όλοι μαζί, είναι καλεσμένοι του.
Καθώς, μπαίνουν στον αυτοκινητόδρομο γυρίζει να κοιτάξει τον Αλκιβιάδη που οδηγεί ήρεμα και αποφασιστικά. Το βλέμμα του είναι σταθερό, αλλά με τόσες κρυφές υποσχέσεις. Ένα μειδίαμα ευχαρίστησης και προσμονής εξακολουθεί να στολίζει το γλυκό του πρόσωπο και οι χτύποι της καρδιάς του είναι ελαφρώς αυξημένοι αλλά ελέγξιμοι, όπως και οι δικοί της. Νιώθει ικανοποίηση καθώς η διαίσθησή της τη επιβεβαιώνει ότι βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος και μετράνε αντίστροφα μέχρι την στιγμή που θα σβήσει η μηχανή του αυτοκινήτου.
Τότε είναι που η Ναυσικά είχε ένα προσωπικό ξέσπασμα μαζί του.. Οδηγώντας στο δρόμο, βρέθηκε αντιμέτωπος, με μια αρκούντως θυμωμένη αντίδραση της. 
Άρχισε σε έξαλλη κατάσταση να του επιτίθεται λεκτικά μ' ένα ατέλειωτο συναισθηματικό ξέσπασμα διαμαρτυρόμενη για την συμπεριφορά του..
«Θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι' αυτό που κάνεις. Με πούλησες! Πρόστυχε άνδρα που είναι οι υποσχέσεις σου για ατέλειωτα γαμήσια;
Οι μέρες περνούσαν, και ούτε φωνή ούτε ακρόαση, το τηλέφωνο σου κλειστό.
Σε σκεπτόμουν και έβραζα στο ζουμί μου και ένιωθα, πώς να σ' το εξηγήσω; Ε, να, τη στιγμή εκείνη που έσκαγα, ένιωθα... ένιωθα ...»
Τελείωσε τόσο απότομα που μπέρδεψε τα λόγια της κι αναστέναξε ανακουφισμένη που είχε τελειώσει..
Ο Αλκιβιάδης δεν της έκανε καμία νύξη για το οτιδήποτε μεταξύ τους. Αρχικά παρέμεινε σιωπηλός, σκεφτικός. Περίμενε να τελείωση η έκρηξη, που δεν θ' αργούσε.
Στη συνέχεια ξεκίνησε μια απολογητική απάντηση στο ξέσπασμα της λέγοντας :
«Ναυσικά! Δε θα πλήγωνα ποτέ κάποιον επίτηδες.» Της λέει
«Αν ήξερα ότι αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα, προφανώς δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο.
Ένιωθα τόσο χαζός. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να σε προσβάλλω ή να σε πληγώσω .. Αλλά δυστυχώς.» Και εκεί έμεινε μετέωρη η απολογία του.
Η λεκτική επίθεση καταλάγιασε εύκολα, και γρήγορα άλλαξε και η διάθεση, γιατί η σπίθα και το ερωτικό υπήρχε από την πρώτη στιγμή.
Εξομολογήθηκε το πόσο πολύ τον ήθελε, να τον κάνει δικό της.
Ο Αλκιβιάδης προσπερνώντας διπλωματικά τον σκόπελο να απαντήσει, άρχισε να την ευχαριστεί θερμά για την συμπαράσταση στην σύντροφο του, και θα επιθυμούσε να μεταφέρει τις ευχαριστίες του και στη ξαδέλφη της στην Θεσσαλονίκη.
Η Ναυσικά ξενερωμένα του είπε, «τόσο κολλημένος είσαι που δεν μπορείς να δεις ερωτικά άλλη γυναίκα;» Πείσμωσε. Τον ήθελε. Έκατσαν έτσι οι συγκυρίες λοιπόν που απόψε θα έκανε τα πάντα για να τον πάει και πάλι στο κρεβάτι. Είχε μάθει ότι θέλει, να το διεκδικεί. Και όλα απόψε έδειχναν πως και αυτός τη θέλει.
«Το ότι είσαι παντρεμένος με ξενερώνει απίστευτα και είναι πολύ τυχερή η φιλενάδα μου αλλά πραγματικά αν και ξέρω ότι δεν είναι σωστό να φλερτάρω με παντρεμένο άνδρα, δεν ξέρω τι είναι αυτό μέσα μου που με κάνει να μην μπορώ να σταματήσω μαζί σου. Θέλω να σου κάνω τον πιο τρελό έρωτα.»
«Κορίτσι μου! Το κορμί μου σε θέλει, σε ζητά, αλλά τα μυαλό μου αντιστέκεται στον πειρασμό.»
«Κούκλε το σεξ και ο έρωτας θέλουν φαντασία, χωρίς «πρέπει» και στερεότυπα. Αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Όταν μιλάει το κορμί ξέχνα τα πρέπει και τα μη. Πώς αλλιώς να στο εξηγήσω… να στο ζωγραφίσω;… σε θέλω για εραστή κι όχι φίλο ή πατρική φιγούρα.»
«Ναυσικά! Μωρό μου! Προς Θεού δεν πρέπει να απασχολείς τον οδηγό.»
Ήδη είχαν παρκάρει στην αυλή του σπιτιού της...Όταν ο Αλκιβιάδης έκλεισε την πόρτα πίσω του, η Ναυσικά είχε ήδη αφήσει τα πράγματα της στην κουζίνα και βρέθηκε μπροστά του να τον βοηθήσει με τους ταξιδιωτικούς σάκους
«Άστα αυτά τα πάω μόνος μου μέσα!»
Φόραγε ένα πουκάμισο άσπρο από δαντέλα, και χωρίς να περιμένει κουβέντα ξεκουμπώνει το πουκάμισό της το βγάζει, και τα στητά υπέροχα βυζιά της τ’ αφήνει ελεύθερα στη θέα. Η Ναυσικά είχε αποφασίσει τον τελευταίο καιρό να ασχοληθεί εντατικά με το σώμα της και πήγαινε γυμναστήριο. Έτσι, είχε γίνει όντως κορμάρα και ο Αλκιβιάδης την τρώει με τα μάτια.
«Μη μου το κάνεις αυτό! Η κολλητή σου με άφησε να σε προσέχω.»
«Μα όντως με προσέχεις αγόρι μου .»
«Ναυσικάααα! Σύνελθε! Θα βρούμε τον μπελά μας! Το ξέρεις ότι σε λίγο έρχεται η φιλενάδα σου; Θέλεις να μας πιάσει στα πράσα;»
Γυρίζει αυτή, τον κοιτάει, χαμογελάει γλυκά και του λέει ναζιάρικα. «Μην ανησυχείς μωρό μου έχουμε ώρα ακόμα. Δεν έχεις ιδέα από τον αγιογράφο.» και μ’ ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη συνεχίζει ατάραχη.
«Ακούραστος εργάτης, φοβερά λεπτολόγος, ευγενέστατος αλλά και συνάμα αυστηρός στη δουλειά του με ακρίβεια, και ευαισθησία. Είναι τόσο λεπτολόγος που ελέγχει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Δεν έχω δει άλλον άνθρωπο να αγαπά τόσο τη δουλειά του. Είναι ικανός λοιπόν να τους ξενυχτίσει.»
Από κάτω φορούσε μία μπλε φούστα με ένα σκίσιμο στο πλάι, αθλητικά εκδρομικά παπούτσια με κοντές βαμβακερές κάλτσες που της έδιναν μια εφηβική σεξουαλική αθωότητα.
Φθάνοντας στο σαλόνι της, άφησε τους ταξιδιωτικούς σάκους σιγά σιγά στο δάπεδο και την κοίταξε.
Η Ναυσικά έλυσε τη φούστα της και την άφησε να πέσει στο πάτωμα, έμεινε τελείως γυμνή με το βρακί της και τα παπούτσια της.
Το φιλήδονο κορμί, οι καμπύλες και το κοριτσίστικο χαμόγελο της του κόβουν την ανάσα!
Αυτή η αποκάλυψη του αμοιβαίου πάθους τους συνήγειρε. Τους αναθέρμανε τον πόθο και τη σωματική έλξη, που από πάντα υπήρχε και αποφάσισαν να ξαναρριχτούν με ορμή σ’ ένα νέο γύρο σεξουαλικής πανδαισίας. Σαν συνέχεια μετά από καιρό από εκείνο το πρώτο βράδυ στο ειδυλλιακό αγροτόσπιτο, με ένα υποχρεωτικό και άκομψο διάλειμμα με υπαιτιότητα του.
«Πάμε μέσα στο κρεβάτι δεν αντέχω άλλο! Tώρα!»
«Όπως θέλετε κυρία.» 
Χωρίς ν’ ανακοπεί η ερωτική τους μέθη κίνησαν αγκαλιασμένοι και περπατούσαν με συνεχή σκουντουφλήματα στο διάδρομο που οδηγούσε στην κρεβατοκάμαρα της, ενώ είχε αρχίσει να βγάζει τα ρούχα του προκειμένου να σμίξουν τα κορμιά τους το γρηγορότερο δυνατόν.
Το σμίξιμο τους δίχως ενοχές μαρτυρά τα πια κρυφά, τα πιο ανομολόγητα πάθη που κρύβουν βαθιά μέσα τους. όταν ξαφνικά ένα δυνατό παρατεταμένο χειροκρότημα και μια γνώριμη φωνή με μια ομοβροντία από επιδοκιμασίες θαυμασμού δόνησαν την ατμόσφαιρα του σαλονιού.
«Άξιος!, άξιος!, άξιος!.»
Είναι η στιγμή που η Ανδρομάχη τους έπιασε  στα πράσα να γαμιούνται. Για μια στιγμή έπεσε βαθιά σιωπή... και μετά άρχισε ο χαμός.
«Με την φιλενάδα μου γαμιέσαι ρε σάτυρε!! Άτιμε θα σε σκίσω!! Και συ μωρή φιλενάδα γαμιέσαι με τον άνδρα μου, δε σου φτάνουν οι γκόμενοι.. Για κοίτα την πουτάνα απόλαυση! Που να το πω και ποιος να με πιστέψει. Σκρόφα εσύ είσαι έτοιμη να βγεις και στο πεζοδρόμιο…!» Της λέει. «Κι εσύ καριόλη δεν ντρέπεσαι να πηδιέσαι με την φιλενάδα μου; Δεν φταις εσύ, η πουτάνα η φιλενάδα μου φταίει που σε παρέσυρε.» Φώναζε και χειρονομούσε μεν, αλλά τον παραξενεύει που γενικά από τις αντιδράσεις της δεν του φαίνεται και ιδιαίτερα εξαγριωμένη μ' αυτό που συμβαίνει. Τουναντίον θα έλεγε ότι για το χαρακτήρα της γυναίκας του, του φαίνεται σα να είναι υπερβολικά ήρεμη. Ο Αλκιβιάδης κάνει πέτρα την καρδιά του και περιμένει για τα χειρότερα που τους είδε με τα μάτια της να γαμιούνται πίσω από την πλάτη της, αλλά ταυτόχρονα τον παραξενεύει που από τις αντιδράσεις της δεν του φαίνεται και ιδιαίτερα εξαγριωμένη μ' αυτό που συμβαίνει.
«Τι να κάνω βρε φιλενάδα, ήταν κατεπείγουσα η περίπτωση μας, του δείχνω του άνδρα σου πως γίνεται το σωστό γλυφομούνι και το σωστό γαμήσι. Εξάλλου μωρό μου το γνωρίζεις από πρώτο χέρι, οι πουτάνες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές, κι εγώ είμαι τόσο άτυχη που και ούτε πουτάνα και ούτε τρελή, τυχαίο;»
Ο Αλκιβιάδης μ' αυτά που άκουγε είχε μείνει άφωνος. Στεκόταν ακίνητος σαν άγαλμα κοιτώντας πότε τη Ναυσικά και πότε την Ανδρομάχη με ένα βλέμμα χαμένο.
Διαισθανόμενη την παγωμάρα του Αλκιβιάδη η Ανδρομάχη, κοιτάει την Ναυσικά με νόημα, και γυρίζει με ένα καυλιάρικο ύφος, και του λέει.
«Κούκλε μου, κοίταξε, εσύ είσαι μοντέρνος άνθρωπος παρότι πουρό (σιγά το πουρό.... ακόμη δεν έκλεισε τα σαράντα) με τα extreme σου όπως μου έχεις διηγηθεί, τις σπουδές σου στην ακαδημία, τις εφηβικές σου παρτούζες τα καλοκαίρια στα Καμένα Βούρλα την εποχή του βασιλιά 'Ιντρις....   θα μας καταλάβεις και δεν θα κομπλάρεις.  Με τη Ναυσικά τα έχουμε βρει στο κρεβάτι τώρα τελευταία.
Κόκαλο ο Αλκιβιάδης!
«Δηλαδή;» Ψελλίζει..  .  
«Δηλαδή, γουστάρουμε και οι δυο μας τρελά και αρέσουμε η μια στην άλλη.  Από το να χαλάσουμε την οικογένεια μας και να μας μείνουν και απωθημένα αποφασίσαμε να τα φτιάξουμε και οι τρεις μαζί!» 
«Για σιγά βρε κορίτσια,  για σιγά !» λέει ο Αλκιβιάδης. «Τι σημαίνει τα φτιάξουμε και οι τρεις; Ποιος κοιμάται με ποιόν και πότε;»
«Όταν είμαστε και οι τρεις μαζί κοιμόμαστε μαζί,  εννοώ πηδιόμαστε μαζί.....  τρίο.... Έλα που κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Τριολέ;.. τρίγωνο;.. Ίψεν; Και για να μην έχεις παρεξηγήσεις εμείς οι δύο κάνουμε έρωτα μεταξύ μας και εσύ κάνεις έρωτα και στις δυο μας»
Άφωνος ο Αλκιβιάδης. Έμεινε κάγκελο από την προσέγγιση της Ανδρομάχης. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβαινε απόψε..... αυτό που από όταν παντρεύτηκε δεν είχε τολμήσει να το ζήσει ούτε στις ερωτικές του φαντασιώσεις. Η μήπως είχε τολμήσει;
«Όπα Μωρό μου» λέει ο Αλκιβιάδης. «Μετά από δέκα πέντε χρόνια γάμου πολύ προχωρημένη σε βρίσκω!»
«Αχ κούκλε μου» του λέει. Το ξέρεις ότι σ' αγαπώ πολύ. Εμείς οι δυο είμαστε ένα μοντέρνο ζευγάρι με απίστευτη σχέση, ανοιχτοί και αποενοχοποιημένοι άνθρωποι σήμερα στα σεξoυαλικά θέματα. Κατανοούμε πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να περάσουν όλη τους τη ζωή, κάνοντας έρωτα με έναν μόνο άνθρωπο. Είναι και κρίμα, δηλαδή. Οπότε, δίνουν και παίρνουν τα κρεβατώματα, και σε πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς για να κάνουν παιχνίδι. Αποφασίσαμε λοιπόν εγώ και η Ναυσικά και με τη δική σου συμμετοχή ότι το σεξ θα είναι για εμάς απόλαυση! Θα το χαρούμε όσο μπορούμε, χωρίς ζήλιες, χωρίς αποκλειστικότητες. Όχι πες μου πρέπει να ζηλεύει ο ένας την απόλαυση του άλλου;»
«Μάλιστα!» Δήλωσε ο Αλκιβιάδης κολακευμένος που εκτός τη σύζυγό του θα κουτούπωνε και τη Ναυσικά ένα τέτοιο τεφαρίκι. Λογική από τα κορίτσια τετράγωνη.... ή μάλλον «τρίγωνη».
«Ναυσικά! Μωρό μου! Υπάρχει κανένα ουίσκι Jack Daniels στο σπίτι να το εμπεδώσω.... διπλό το θέλω!.... μην πω «τριπλό»! και είναι και κακή λέξη!»
«Αφού το γνωρίζεις αγόρι μου όταν δυο κορίτσια αρχίζουν και κάνουν παιγνίδι, ο άνδρας με το που τις βλέπει φτιάνεται τρελά και μπαίνει και αυτός στο παιχνίδι. Έτσι λοιπόν τόσο εσύ όσο κι εγώ με την συνδρομή της Ναυσικάς θα ζούμε μαζί τις μικροπεριπέτειες μας που κατά κάποιο τρόπο θα νοστιμίζουν τη ζωή μας και κύριο μέλημά μας θα είναι, να μη πάθει ζημιά το αγκυροβόλι μας..» λέει η Ανδρομάχη. 
«Άσε που η Ναυσικά είναι αχόρταγη, και μας θέλει και τους δυο στο κρεβάτι» συμπληρώνει. 
«Με κάνετε και κοκκινίζω!» λέει η Ναυσικά. «Είναι κακό που μου αρέσει τόσο;!» Και δώστου γελάκια χαρούμενα. «Eσένα Αλκιβιάδη δεν σου αρέσει το τρίο;» Τον ρωτάει.
Με την ξαφνική παρουσία της Ανδρομάχης, η ατμόσφαιρα για τον Αλκιβιάδη αρχικά ηλεκτρίστηκε, γιατί αυτό που συνέβη, να τους πιάσει καβάλα στο κρεβάτι, του ήταν πολύ αναπάντεχο, ήταν κάτι που δεν το περίμενε, του προκάλεσε έκπληξη και αμηχανία το ότι πρώτη φορά, ένιωθε κάτι σαν πρωταγωνιστής σε σεξουαλικό σενάριο με πλοκή .
Αφού μ' αυτά και μ' αυτά η ατμόσφαιρα πλέον είχε χαλαρώσει ευχάριστα ο Αλκιβιάδης άρχισε να συναρμολογεί στο μυαλό του τα τελευταία γεγονότα και δεν άργησε να βγάλει συμπεράσματα πως και είχε τα κλειδιά του σπιτιού η Ανδρομάχη.
Τα συνωμοτικά τους ψου - ψου που έλαβαν χώρα στο προαύλιο της εκκλησίας, τα υπονοούμενα καλά να περάσετε... Το κάτι της έδωσε στο χέρι… τι άλλο από το κλειδί του σπιτιού, αλήθεια!.
Σκηνοθεσία και σενάριο μ ολόκληρη πλοκή, με μια σειρά από γεγονότα που έχουν ενδιαφέρον και όχι μόνο μου στήσανε οι καριόλες… Η μια γαμιόταν μαζί μου και η άλλη έβλεπε ζωντανή τσόντα μ’ εμένα πρωταγωνιστή. Αλήθεια πόση ώρα να βρισκόταν μέσα στο σπίτι η Ανδρομάχη αναρωτήθηκε .
«Ρε φιλενάδα μου φαίνεται περίεργο γιατί τέτοια καΐλα, για πες μας τι έγινε. Δεν στο περιποιήθηκε ο ρασοφόρος το μουνάκι σου;  Δεν κάνατε «παιχνίδι» απόψε; Απότιστη κι ανάλλαγη σαν έρημη εκκλησιά σ' άφησε. Δεν στο πότισε το περιβόλι και διαμαρτύρεσαι ότι έχει πάρει φωτιά!» Τη ρώτησε η Ναυσικά.
«Άστα που να σας θα στα λέω φιλενάδα, έχω βγει από τα ρούχα μου με αυτή την ανέραστη κυρά. Αυτή η σιτεμένη η επίτροπος όταν μας μυρίστηκε ότι μείναμε πίσω εγώ και ο ιερέας, μας κουβαλήθηκε δίπλα και μας κόλλησε βδέλλα αγάπη μου. Τι βδέλλα δηλαδή. Σαν μέλι στο σαχάνι κόλλησε. Ανάγκασε τον ιερέα να μας αφήσει νωρίτερα. Για να την ξεφορτωθεί είπε πως είχε επείγουσα συνάντηση με τον επίσκοπο και μας άφησε με την κυράτσα να μιρλιάζει δίπλα μου σαν κλαμένο μουνί.
Και όπως βλέπεις με έφερε νωρίτερα ο αγιογράφος. Να είναι καλά ο χριστιανός.» Τους πληροφόρησε μ' έναν αναστεναγμό.
«Στα έλεγα εγώ! Η σιτεμένη βλέπει τον ιερέα μας σαν παίδαρο βαρβάτο, και της γυαλίζει το μάτι γιατί είχε πήξει στην αγαμία. και της έχουν γίνει τα μουνόχειλα σα ξεραμένα σύκα. Δεν θέλει όμως η δολοπλόκος ενορίτισσα αν είναι μαθημένη σαν επίτροπος να ψωνίζεται με τον παπά της ενορίας μας να το πιστέψει ότι μπορεί να χάσει έναν τέτοιο βαρβάτο ρασοφόρο παίδαρο μέσα από τα χέρια της. Πάντα ελπίζει σ' ένα θαύμα σαν επίτροπος και «ευσεβής» χριστιανή και αν είναι αυτό που λένε οι παλιοί βρομοθήλυκο, δεν θα αργήσει να σας εκδικηθεί για το χουνέρι που της κάνατε.» Της είπε η Ναυσικά.
«Δίκιο έχεις φιλενάδα, καριόλα πολύ καριόλα γυναίκα αυτή η επίτροπος με αποτέλεσμα εμένα το μουνάκι μου είναι ακόμη νηστικό απόψε και εσείς εδώ βλέπω περνούσατε τις ώρες κάνοντας πολύ καλή παρέα. Ο άνδρας μου έκανε ότι μπορούσε για να σε ικανοποιήσει, και εσύ πουτάνα ξέρεις να τρελαίνεις έναν άνδρα και να τον κάνεις να σε θέλει σαν τρελός.  Πιστεύω να έχετε όρεξη για ένα γύρο με γαμήσια ακόμη. Η καύλα μου είχε χτυπήσει κόκκινο δηλαδή αυτό το αφιόνι το αποψινό πρώτη φορά! Πως να το πω, είμαι σε μια κατάσταση να τα βλέπω μπλε!». Όλα αυτά τ' άκουσε έκπληκτος ο Αλκιβιάδης να τους τα λέει!... Ποια;! η καλή και τρυφερή του σύντροφος, η όμορφη σύντροφος του, μα κυρίως η υπέροχη μανούλα των παιδιών τους.... Εεειιμην!»
Του Αλκιβιάδη ήταν μια από τις πιο αμήχανες στιγμές στην ζωή του, ερωτικά σκιρτήματα, πάθη ανομολόγητα τον κατακλύζουν και καύλες πολλές και η αλήθεια είναι πως απόψε τις θέλει και τις δυο γυναίκες.
Στην κουζίνα ο Αλκιβιάδης  απολαμβάνει το ουίσκι Jack Daniels με την εξαιρετική γεύση και δεν ντρέπεται να το πει ότι έχει περίεργο σφίξιμο στο στομάχι. 
«Όχι! Όχι!..  ότι θα επακολουθήσει στην κρεβατοκάμαρα δεν πρέπει να το χάσω!» μιλάει μόνος του κρατώντας το ποτήρι στο χέρι. Η καρδιά του κτυπούσε σαν τρελή από την προσμονή. Αγχώδεις σκέψεις περνούσαν σαν αστραπή από το μυαλό του. «Λες να κλείσανε την πόρτα και να με άφησαν έξω από το χορό τα παλιοκόριτσα; Δεν είναι να σου κτυπάει κάθε μέρα την πόρτα η τύχη να σου προσφέρει το τζακπότ στο ερωτικό κρεβάτι κι εσύ να λες «μισό λεπτό να απολαύσω το ουίσκι μου!»  
Με το ποτήρι στο χέρι γλιστράει μέσα στο δωμάτιο ακροπατώντας σαν τη γάτα και κάθεται στον καναπέ. Δεν νομίζει να αντιλήφθηκαν ούτε την απουσία του ούτε την παρουσία του καθώς οι δυο φιλενάδες έχουν παρασυρθεί σε ερωτικές περιπτύξεις γυμνές στο κρεβάτι. Το βλέμμα του είχε κολλήσει πάνω στα γυμνά κορμιά τους σαν να ‘ταν μαγνήτης.
Καθώς η ώρα του δείπνου είχε πάει περίπατο, τα κορίτσια ξαναγίνονταν νοικοκυροπούλες, πήγαν στην κουζίνα να ετοιμάσουν κάτι πρόχειρο να δειπνίσουν.
Αυτός τις ακολούθησε. Συγχρόνως αυτή η αβεβαιότητα της υποψίας που πλανάται τον έτρωγε. Κι ας μη νομιστεί ότι ζήλευε. Δεν ήταν διόλου ζηλότυπος. Δεν είχε κτητικές τάσεις.
«Οι αριθμοί όμως δεν λένε ποτέ ψέματα..» Μουρμούριζε.
Και μια ανάλυση αυτού του τριάντα πέντε τον έκαιγε: Αν οι μισές είπαν ψέματα;
Πιστές μένουν το δεκαοκτώ τα εκατό. Αυτές πρέπει να είναι είτε άσκημες, είτε θεοσεβούμενες που τρέμουν την αμαρτία, είτε..... είτε…..
Η Ανδρομάχη είναι  μεν δραστήρια και δυναμική, παράλληλα είναι πολύ ευσεβής και  θεοσεβούμενη.  Αγαπάει να πηγαίνει τακτικά στην Εκκλησία, νηστεύει Τετάρτη και Παρασκευή.
Αλλά άσκημη δεν είναι. Τουναντίον η Ανδρομάχη  κολάζει, το είδος της γκόμενας που μπαίνει σ' ένα χώρο και γυρνάνε κεφάλια!
Γιε μου του έλεγε στην εφηβεία του, ο σοφός παππούς του...... «Ο έρωτας της γυναίκας είναι σαν τ΄ Απριλιού το χιόνι, πρωί πρωί απλώνεται το μεσημέρι λιώνει.»
Ααα!, την πονηρή αλεπού, τον γλυκό μου και μελιστάλαχτο ρασοφόρο, μου έκανε και τον κολλητό ο μπάσταρδος. Ο θεομπαίχτης.
Αλά έλα όμως που τον αγαπώ πάντα σαν φίλο και αδελφό μου τον μπαγάσα και η φαντασίωση να σκέφτομαι ότι η Ανδρομάχη μου θα μπορούσε να κάνει σεξ μαζί του ήταν μια ερωτική εμπειρία που δεν είχε φανταστεί μέχρι τότε αλλά περίεργα ένιωθε αυτή την πτυχή της σεξουαλικής ζωής της πολύ πιο ανώδυνα από όσο μπορούσε να φανταστεί.
Τα πέντε χρόνια στο κρεβάτι, τα έκανε σκάρτα πέντε μήνες ο καυλιάρης ιερέας......!!!
Βέβαια εδώ που τα λέμε έχει κι ένα δίκιο.
Όταν η σκρόφα σου κουνάει τα οπίσθια... «κόλαση» προκαλώντας αλλεπάλληλες σεισμικές δονήσεις και ο Όσιος Συμεών ο Στυλίτης να 'σαι, θα σε στείλει από τον Παράδεισο στην Κόλαση!!!
Αστραπιαία πέρασαν απ' το μυαλό του χίλιες σκέψεις, χαμογέλασε πονηρά, πόσο ακραία ηδονικό θα ήταν τελικά, ένα πήδημα του ρασοφόρου!!! Να τον γαμήσει τον κολλητό του τον ιερέα που το ζητούσε ο πισινός του.
Όχι βέβαια για την εκδίκηση. Δεν μπορεί η εκδίκηση να είναι επιλογή: Στον πόλεμο κανείς δεν κερδίζει, μόνο η μια πλευρά είναι που χάνει πιο αργά... αλλά γιατί υπάρχει μια εύφλεκτη αύρα που τον περιβάλλει και έχει κάτι αλήτικα ελκυστικό, περιμένοντας μονάχα μια σπίθα.
Είναι έτοιμος να ..
Και… και.. είναι και αυτά τα σημάδια και αυτό το ένστικτο κάτι που σημαίνει ότι μπορείς να καταλάβεις πράγματα χωρίς καν να ειπωθούν..
Όπως οι αναλαμπές της μνήμης από τις τελευταίες συναντήσεις τους υπήρχε μια παιχνιδιάρικη διάθεση του ρασοφόρου να του ανάβει την σπίθα του σεξουαλικού πάθους, καθώς του παρατριβόταν πάνω του, σημάδι ότι ο κώλος του ήθελε χάδια.
Αυτός απλά έμενε να κάνει το βήμα που χρειαζόταν….. καθώς αμφιταλαντευόταν μεταξύ της να αποδεχθεί η να απορρίψει την πρόκληση.....
Θυμάται ακόμη πως ο ρασοφόρος έδειχνε μεγάλη κατανόηση..... και οι αντιλήψεις του όσον αφορά την αποδοχή της ερωτικής σχέσης δυο ανδρών ήταν άκρως θετικές, παρά το γεγονός ότι είχε τα ερωτικά πάρε-δώσε του με χυμώδεις υπάρξεις....
«Φίλε!» του έλεγε «Ας αφήσουμε τις όμορφες γυναίκες για τους άντρες που δεν έχουν φαντασία.» Και τριβόταν επάνω του εμ, κάπως και, ναι, του προκαλούσε στύση.
Όλα αυτά ήταν μια διανοητική εικόνα, που σχηματίστηκε στο μυαλό του σαν πράξη, από μια σκέψη μερικών δευτερολέπτων ...Είναι αργά!  Μία περίεργη, αλλά και δυνατή σε ερωτικές συγκινήσεις βραδιά με την πρώτη τους τριγωνική ερωτική τους συνεύρεση, είναι η αφετηρία που ξεκινά ένα εξαίσιο και απίστευτο γαϊτανάκι γλυκιάς παραζάλης με τις ερωτικές επιθυμίες που τους κατακλύζουν.
Ήταν η Ναυσικά που τον ξύπνησε από τις σκέψεις του.
Τι θωρείς ακίνητος πού τρέχει ο λογισμός σου; Τι στέκεις έτσι άφωνος, μες την αχλή γερμένος; Τι συλλογιέσαι;
«Ότι τα κεράσια και οι φράουλες που τρώτε κάνουν το μουνί της γυναίκας να έχει υπέροχη γεύση.» Σχολίασε αυτός.
«Κούκλε μου αυτό ήταν η προθέρμανση. Ετοιμάσου για την πιο σεξουαλική, παθιασμένη ερωτική υπόλοιπη βραδιά μωράκι μου. Για καυτές στιγμές έντονου πάθους με την σύντροφο σου και την φιλενάδα της.» Τον προετοιμάζει για τη συνέχεια η σύντροφος του.
«Κορίτσια τάιμ άουτ. Εγώ είμαι μέχρι το βήμα 3 στην κλίμακα του 5...... Για παραπάνω, σβήνουμε τα φώτα και πάμε για ύπνο»
«Δηλαδή;» του λένε και οι δυο με μια φωνή…
Και τους λέει μια ιστορία..
Μια φορά ένας χωρικός πάει να αρμέξει την αγελάδα του στο στάβλο και τη βρίσκει νεκρή. Η στενοχώρια του μεγάλη. Πάνω στην απελπισία του κρεμάστηκε. Πάει η γυναίκα του στο στάβλο, βρίσκει την αγελάδα νεκρή και τον άνδρα της κρεμασμένο και στην απελπισία της κρεμάστηκε και αυτή. Πάει ο γιος στο στάβλο, βλέπει το θέαμα και αποφασίζει να πάει να πέσει στον ποτάμι να πνιγεί. Λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του ένα χέρι τον βγάζει από το νερό. Ήταν μια γυναίκα πανέμορφη.
«Είμαι η νεράιδα του ποταμού. Ξέρω τι σου συνέβη. Αν με ικανοποιήσεις πέντε φορές θα αναστήσω τους γονείς σου και την αγελάδα.» Τη βάζει κάτω ο νεαρός… μια, δυο, τρεις, τέσσερις φορές αλλά στην πέμπτη φορά τα 'φτύσε.
«Άντε πνίξου» του λέει και τον αφήνει να πνιγεί στον ποταμό.
Πάει στο στάβλο και ο δεύτερος αδελφός,.......... Πάλι η νεράιδα ........ Αν με ικανοποιήσεις  δέκα φορές .........Τη βάζει κι αυτός κάτω αλλά την  δέκατη τα 'φτύσε. «Άντε πνίξου κι εσύ.»
Πάει και ο τρίτος αδελφός, βλέπει τι συνέβη και πάει κι αυτός να πνιγεί. Πάλι η νεράιδα .Αν με ικανοποιήσεις είκοσι φορές θα αναστήσω τους γονείς σου, τα αδέλφια σου και την αγελάδα.
«Μόνο είκοσι θες; Εγώ σε ικανοποιώ και σαράντα» της λέει ο τρίτος αδερφός.
Αρχίζει, λοιπόν 1..2..5..20..25... ξαφνικά σταματάει και της λέει:
«Δε φαντάζομαι μετά το τριακοστό να πεθάνεις κι εσύ όπως η αγελάδα…»
Γέλασαν και οι δυο τους, γέλασε κι αυτός......
«Ουφ.... ούτε εγώ είμαι σίγουρος πως θα καταφέρω ν' αντεπεξέλθω να ικανοποιήσω τις προσδοκίες σας» Τους τόνισε.
«Κούκλε μου! κουκιά μετρημένα…. έχουμε τελειώσει τη δεύτερη και πάμε για την τρίτη ικανοποίηση.... χωρίς πρόβλημα το γνωρίζω από πρώτο χέρι γλυκέ μου διάβολε... όσο για την τέταρτη.... θα σου στήσει κώλο η φιλενάδα και σε βλέπω να την ικανοποιείς αγάπη μου.» Τον καθησύχασε η σύντροφος του. «Τώρα να προκύψει και πέμπτη..... χλωμό το βλέπω... πριν δεκαπέντε χρόνια θα στοιχημάτιζα ναι!»
Το πρόχειρο δείπνο ήταν έτοιμο.....Δείπνησαν με τρόφιμα από τις προμήθειες που είχε η Ναυσικά στο ψυγείο, μέσα σε μια πολύ ζεστή κ όμορφη ατμόσφαιρα απολαμβάνοντας και από ένα δροσερό ποτήρι λευκό κρασί.
Τελικά υπήρχε μια καθαρή σεξουαλική χημεία, λες και ήταν φτιαγμένοι οι τρεις τους για να ικανοποιεί ο ένας τον άλλον... Τα κορίτσια αναχώρησαν για την κρεβατοκάμαρα. 
«Μωρή φιλενάδα αν δει τον κώλο σου έτσι που στον έχει ανοίξει ο ρασοφόρος τι του λες; Αλήθεια γιατί του φουκαρά δεν του δίνεις κώλο;»
«Τρελή είσαι; Δίνουμε στο στεφάνι μας κώλο; Εσύ έδινες; Τι θέλεις να μας περνάνε για πουτάνες;»
Το μεθεπόμενο πρωινό, η Ανδρομάχη του έπιασε το χέρι και κοιτώντας τον στα μάτια σκεπτική του λέει: «Λέω να μην πάμε με την παρέα στην Τήνο! Μόνο να πάμε οι δυο μας όπως κάνουμε πάντα.»
«Γιατί; Μωρό μου! Ωραίες οι φαντασιώσεις αλλά με μέτρο;»
«Αυτό που έγινε προχθές, δεν λέω αν και ήταν υπέροχο, ωστόσο τώρα που ηρεμήσαμε νοιώθω περίεργα, δεν ξέρω αν θέλω να προχωρήσει. Δύσκολα αφομοιώνονται όλα αυτά θέλω να πω…. »
«Μωρό μου ήδη έχουμε κάνει τα πρώτα βήματα ζώντας το σεξουαλικό σκηνικό που μας ερεθίζει και βγαίνει έξω από τα όρια, του καθώς πρέπει, του ......σωστού...., του ηθικού και του κοινωνικά παραδεκτού. Λογικό οι ακραίες καταστάσεις να μας προβληματίζουν. Λογική συνέχεια ότι δε θ' αργούσαμε να έρθουμε αντιμέτωποι και με πιο ακραίες φαντασιώσεις στον έρωτα. Θα το τολμήσουμε; Η απάντηση μου είναι .....αφήνω την εκλογή σε σένα!!... Στο ερωτικό παιχνίδι όλα επιτρέπονται...... Το μυαλό ξεφεύγει.... Οι σεξουαλικές φαντασιώσεις βρίσκονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο του μυαλού μας, προκαλώντας μας μεγάλη ψυχική και σωματική ηδονή.
Άλλωστε ξεκίνησες πρώτη. Εγώ ακολουθώ. Αυτό είναι κάτι μεταξύ μας......» Συνέχιζε να τον κοιτά στα μάτια σκεπτική…. «Υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ μας νοιώθω ασφάλεια μαζί σου. Ξέρω ότι αν σου πω ….φεύγουμε τώρα…., θα φύγουμε.» Του είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Κι έτσι εντέλει συμφώνησε, και αποδέχτηκε την πρόκληση υπό έναν όρο.... «Αν μ' αγαπάς ......ζευγάρι εμείς.... ζευγάρι και η φιλενάδα με τον ρασοφόρο μας.. Και το ταξίδι με το ταχύπλοο της γραμμής........όχι καμπίνες, πολυτέλεια, άνεση και μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία με όνειρα τρελά για ερωτικές ιστορίες που φαντασιώνεται η φιλενάδα μου.»
«Μωρό μου! Σ' αγαπώ! και το ξέρεις χρόνια τώρα. Μην την μαλώνεις τη φιλενάδα σου...... την ξέρει την αλήθεια.....αλλά μη της χαλάς τα όνειρα της….. Το ταξίδι, όπως και ο έρωτας, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα. Κάποιος έχει πει ότι ο καλός ταξιδευτής δεν έχει σταθερά σχέδια και δεν έχει καμιά πρόθεση να φτάσει κάπου.»
Τελικά η Ναυσικά προσβλήθηκε από εποχιακό αλλεργικό άσθμα, αδυνατούσε να ταξιδέψει.... ο ρασοφόρος είχε κάποια προβλήματα που τον έτρεχαν με την ταξιδιωτική βίζα..... έβαλε ο και διαβολάκος την ουρά του..... και όλα τα σχέδια τους έμειναν μετέωρα και ανεκτέλεστα.
«Μωρό μου! Κάποιος άλλος έχει πει: Τα ταξίδια, όπως οι καλλιτέχνες, γεννιούνται δε γίνονται. Το δικό μας ήταν γραπτό να κοπεί στην κυοφορία του....»
Έτσι και αυτό το ταξίδι με τους τέσσερις….. ποτέ δεν έγινε..... αργότερα πήγαν οι δυο τους όπως τόσα χρόνια το συνηθίζουν....
Πάντα συνοδεύει την Ανδρομάχη στο ταξίδι της στη Μεγαλόχαρη της Τήνου και στη θεία λατρεία της.... Του το αναγνωρίζει...... Έχουν καταφέρει να έχουν μια υπέροχη σχέση………….
.................................................. Έχει μπει ο Σεπτέμβριος για τα καλά και ο ιερέας ετοιμάζεται για αναχώρηση με προορισμό το πατριαρχείο στα νέα καθήκοντα του. Ήδη την ενορία την έχει αναλάβει ο αντικαταστάτης του.
Η Ανδρομάχη θεωρούσε αδιανόητο να μην κάνουν μια αποχαιρετιστήρια γιορτή, ένα τραπέζι…. κάτι ….., με αφορμή το τέλος της συνεργασίας του ιερέα με την ενορία τους. Της φαινόταν γρουσουζιά, αλλά και μόνο στη σκέψη να το συζητήσει με τον σύντροφο της την έπιαναν ενοχές...
Περίμενε ότι ο Αλκιβιάδης θα δίσταζε ή θα συνοφρυωνόταν, εκείνος όμως την κοίταξε σκεπτικός. Κατόπιν, πήρε τα χέρια της συντρόφου του μέσα στα δικά του και εξέτασε τα νύχια της, όπως έκανε στα πρώτα χρόνια της γνωριμίας τους, και μετά την κοίταξε κατάματα.
.«Ένα τραπέζι» είπε. «Πράγματι. Ωραία ιδέα».
«Ένα πολύ ιδιαίτερο, αποχαιρετιστήριο, τραπέζι, με μοναδικούς καλεσμένους τον ιερέα μας και τη φιλενάδα σου την Ναυσικά μας και κύριο πιάτο τη συγκίνηση.» Της είπε με τρυφερότητα.
Το τραπέζι αποφασίστηκε να γίνει στη πίσω βεράντα του σπιτιού τους, τηρούσε τις καλύτερες προϋποθέσεις από άποψη περιβάλλοντος. Η μεγάλη βεράντα με την πέργκολα που την σκέπαζαν η κληματαριά και οι βουκαμβίλιες μεταμορφώθηκε σε τραπεζαρία. Το τραπέζι στρώθηκε με λευκό κεντητό τραπεζομάντιλο και οι μυρωδιές έκαναν την βεράντα σαν εξοχική ταβέρνα. Τα τζιτζίκια τερέτιζαν, στα απέναντι πεύκα πανταχού παρόντα αλλά αθέατα, η βραδιά ήταν ζεστή.
Η Ανδρομάχη χαιρόταν αυτή την επιλογή, της άρεσε που, ενώ ήταν στο σπίτι της, ένιωθε σαν να βρισκόταν εντελώς αλλού. Αν και είχε κάποιους φόβους για το επικείμενο εγχείρημα, τους έδιωξε γρήγορα πίνοντας μια ρακή ήδη από την κουζίνα.
Ως τότε, δεν έπινε ποτέ πάνω από ένα δυο ποτηράκια κρασί, έτσι όταν ήπιε μια ρακή, δεν ήξερε αν βούρκωσε εξαιτίας του ποτού ή αν έφταιγε η γλυκόπικρη βεβαιότητα ότι ο ιερέας έφευγε την επόμενη μέρα. Ακούμπησε το ποτήρι της στο τραπέζι με μια πομπώδη χειρονομία και έκανε αέρα στο πρόσωπό της πριν ξεσπάσει σε δάκρυα. Το αποχαιρετιστήριο τραπέζι τους είχε γαρίδες με σκορδάτη, μαγιονέζα με κρίταμα, φρεσκότατα ζουμερά σκουμπριά στη σχάρα, μαϊντανοσαλάτα με πλιγούρι, λεμονάτη καπνιστή μελιτζανοσαλάτα και μία δροσερή σαλάτα με αγγούρι πιπεριές και άνηθο. Όλα φτιαγμένα με μεράκι από τα χέρια της.
Τα θαλασσινά συνόδευε ένα κρασί με νεύρο και όγκο, ένα λευκό ξηρό κρασί από την ποικιλία Σαββατιανό …αρχίζοντας και τελειώνοντας το δείπνο με μια ρακή.
Δύσκολος ο αποχαιρετισμός σε μια φαντασιακή ερωτική σχέση που εξατμίζεται στο πέρασμα του χρόνου.
Ο ιερέας! Και η Ναυσικά! Δυο φαντασιακά πρόσωπα! Δυο υπέροχες υπάρξεις, δυο αέρινες παρουσίες, οι οποίες τους χαρακτηρίζουν και πολλές φορές ταυτίζονται μαζί τους.
Πρόσωπα τόσο οικεία που τον βασανίζει ένα ερώτημα! Θα μπορούσε να είναι αυτοί οι ίδιοι;
Αυτός πάντως τους αγάπησε και την ερωτική του ιστορία την διηγείται με τρυφερότητα. Είναι ίδια η δική τους ερωτική ιστορία, παθιασμένη, που αποκαλύπτεται ισορροπώντας ανάμεσα στο φαντασιακό και το πραγματικό, στην καθημερινή τους αλήθεια και στο ιδανικό παραμύθι. Ο πραγματικός του κόσμος σταμάτησε για λίγο, καθώς μπήκε κι ο ίδιος στον κόσμο του παραμυθιού του. Συνδέθηκε με τους ήρωες του μέσα από την αναζήτηση στις λέξεις, στα συναισθήματά τους, αλλά και με το διάβα του χρόνου. Μπορεί οι περισσότεροι έρωτες να εξατμίζονται στο πέρασμα του χρόνου, αυτό δεν συμβαίνει όμως με την περίπτωση του. Αυτός προτιμά να κρατήσει άσβεστο το πάθος του. Και την κάθε μέρα μέσα από το όνειρο του να το ξαναζωντανεύει.
Γι αυτό και σήμερα οι λέξεις του έχουν σκοινιά και οι προτάσεις σύρματα αγκαθωτά καθώς επιχειρεί  να τους αποχωριστεί. Είναι όμως η κατάλληλη ώρα να τελειώσει το παραμύθι του. Να αποσυνδέσει τον διακόπτη, να κλείσει απαλά την πόρτα, αφήνοντας απ' έξω τις μορφές τους, όσο και αν οι σκέψεις του δεν περιγράφονται με λόγια. Να σβήσει από τη μνήμη του τις φιγούρες τους και να φύγουν με τον ίδιο τρόπο όπως εμφανίστηκαν στο συναισθηματικό φαντασιακό του κόσμο. Η νύχτα ήρθε συμπονετική δροσερή άπλωσε σεντόνια σιωπής, μερικά σύννεφα ψηλά στον ουρανό έτρεχαν και άλλαζαν σχήμα σαν να κυνηγούσαν την ιδεατή μορφή τους.
Έκλεισε τα μάτια του και χαλάρωσε, έμεινε σιωπηλός και αφέθηκε στη ροή των σκέψεων του, ακολουθώντας τις αναμνήσεις του και άρχισε να ακούει με προθυμία όλα εκείνα τα πολύχρωμα παραμύθια με τα οποία ο πόθος και η φαντασία μάγευαν τις αισθήσεις του σαν Σειρήνες μες στο στήθος του που δεν μπορεί να τους αντισταθεί. Θυμήθηκε και του ήρθαν η εικόνες της πρώτης επαφής του με την Ανδρομάχη του σαν να ήταν φύλλα και κλαράκια που επέπλεαν σε ένα ποταμάκι. Ένα ποτάμι τον πλημμύρισε με εικόνες από την κοινή ζωή τους. Έτσι γεννήθηκε ο σπόρος του θαυμαστού φυτού της αγάπης τους. Και φύτρωσε, άφθονα και μεγάλωσε και θέριεψε, και αυτός δεν πρόκειται ποτέ, με κάποια ποταπή πράξη, να κλαδέψει τα φύλλα και τους μίσχους του! Θυμάται λεπτομέρειες πολλές, σημάδια και χνάρια της ζωής τους στο χρόνο, που δεν είχαν χαθεί! Τίποτα δεν έχει αλλάξει στη διάβα του χρόνου. Τι γλυκιά μελωδία που έχουν αλήθεια κάποιες αναμνήσεις. Τον έπνιξε μια τρυφερή νοσταλγία.
Απόψε σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη τρυφερότητα  οι δυο τους στη βεράντα, αυτός σύντροφος σταθερός αταλάντευτος, ζουν μαζί τις χαρές και τις λύπες τους. Και δεν υπήρξε ποτέ η εποχή που η ζωή τους να είχε μπροστά της δρόμους και μονοπάτια για πολλές επιλογές. Η διαδρομή τους ήταν πάντα μια, η εξαιρετική διαδρομή που οδηγούσε στα ιδανικά λημέρια της οικογένειας τους.
Κι αυτό δεν είναι ένα τραπέζι λύπης και θλίψης, αλλά ένα τραπέζι χαράς με πρωταγωνιστές τους δυο τους γιατί απόψε γιορτάζουν τα δέκα πέντε χρόνια συμβίωσης και ήταν τόσο χαρούμενοι που πραγματικά έλαμπαν στο γιορτινό τους τραπέζι.
Η ευτυχία είναι γύρω τους, κοντά τους, τους πολιορκεί από παντού και δεν έπαψε να τους χτυπά την πόρτα θέλοντας να φτάσει στην καρδιά τους με τον αέρα που αναπνέουν.
«Τι μεγάλη χαρά να βλέπω γύρω μου χαρούμενους ανθρώπους.» Του λέει, με τα μάτια της να λάμπουν ηδονικά.
«Και εγώ άγγελε μου! Κι όταν εμείς είμαστε ευτυχισμένοι και οι γύρω μας είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.»
Την αγκάλιασε και προχώρησαν προς την έσοδο του σπιτιού. Κάτω από τη μεγάλη πόρτα του σαλονιού, σταμάτησε. Τον κοίταξε παράξενα, ένιωθε κάτι περίεργο να πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Αισθάνθηκε τόσο περίεργα, ήταν αυτή και αυτός, κανείς άλλος. Ήταν μια γυναίκα έτοιμη να βρυχηθεί. Ήταν η στιγμή τους. Κρεμάστηκε στους ώμους του, ένιωσε τη ζεστασιά της να διαπερνά το κορμί του. Νιώθοντας πως ήθελε περισσότερα από εκείνη, αγκάλιασε τη μέση της με το χέρι του και τράβηξε το κορμί της να κολλήσει στο δικό του. Το πρόσωπό της βρίσκεται κάπου στο στήθος του, τα χείλη της φιλούν το λαιμό του, τα χέρια της έχουν αγκαλιάσει τη μέση του. 
Γλιστράνε στην άκρη του αναπαυτικού καναπέ καθώς αυτός γονατίζει στο πάτωμα, με το ένα του χέρι αγκάλιασε από τη μέση το καυτό κορμί της και το άλλο κατέβηκε από την κοιλιά της και έπιασε το σημείο ανάμεσα στο δαντελένιο εσώρουχό της. Βρήκε αυτό που αναζητούσε και το χάιδεψε ανελέητα με τις άκρες των δαχτύλων του.
Ακόμα και με τόσο λίγα προκαταρκτικά, εκείνη ήταν ήδη έτοιμη, ένιωσε την υγρή ζεστασιά της να τον τυλίγει. Την κράτησε σταθερά καθώς συνέχιζε να τη χαϊδεύει, ώσπου εκείνη τεντώθηκε σαν τόξο, τίναξε το κεφάλι της πίσω και τα νύχια της γαντζώθηκαν στους ώμους του, ενώ οι βρυχηθμοί της απλώθηκαν στις τέσσερις γωνίες του σαλονιού.
..Οι φαντασιώσεις τους κλείδωσαν στο συζυγικό τους κρεβάτι, εκεί ο ένας δίπλα στον άλλο, τα μάτια τους αντικρίζουν μόνο εκείνους. Ο χρόνος σταματάει. Οι λέξεις περισσεύουν η ανάσα τους κόβεται, μένουν μόνο τα βλέμματα τους να μιλήσουν και να καλύψουν όλα τα κενά που υπάρχουν μέσα τους. Οι ανάσες κι οι χτύποι της καρδιάς τους συντονίζονται, χαράζουν κοινές νότες ευτυχίας κι αισθάνονται «ένας» όπως δεκαπέντε χρόνια τώρα.
Σε μια ρουτίνα που δε μιλάνε τα χείλη αλλά τα βλέμματα. Καταργούνται οι λέξεις και απλά της φανερώνει την αγάπη του με πράξεις. Και μαζί ανταμώνουν τ’ όνειρο σ ’έναν κόσμο δικό τους κάτω απ’ την επήρεια εθιστικών αγγιγμάτων, κι αισθήσεων που συγκρούονται κι εκρήγνυται σε ένα ερωτικό παραλήρημα που δίνει ενέργεια στις σεξουαλικές φαντασιώσεις τους.
Ξάπλωσε δίπλα της άνοιξε τα καυτά χείλη του αιδοίου της, και άρχισε απαλά να γλείφει το θάμνο γύρω του. Η Ανδρομάχη αρχίζει να αναδεύεται ανήσυχα, αρχίζει να βογκά και να αναστενάζει γεμάτη λαγνεία.
Αμέσως μετά η γλώσσα του βυθίζεται και το κορμί της σφαδάζει φρενιασμένα. Όσο τη ρουφάει και τη πηδάει με τη γλώσσα του, νιώθει ηδονικό σκίρτημα παντού, σε όλο της το κορμί, δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμά του, τύλιξε τα πόδια της στο λαιμό του και τον κράτησε εκεί.
Της αρέσει αυτή η στάση. Δεν δέχονται όλες οι γυναίκες να πέσει ένας οποιοσδήποτε άντρας ανάμεσα στα σκέλια τους, πρέπει πρώτα να τις κερδίσει για να του δώσουν το σινιάλο. Με τη γλώσσα του διαχώρισε τα δυο χείλη και όταν τ' άνοιξε πια ήταν υγρά και έτριψε τη γλώσσα του πάνω κάτω ανάμεσα στα στρώματα της ευαίσθητης της σάρκας, πέρασε τα χέρια του κάτω απ' τα γόνατα της, έπιασε τους γοφούς της και τη κοιλιά της με της παλάμες του, την χάιδεψε και της άνοιξε τα πόδια. 
Όλα γίνονται απαλά, με ευγένεια, είναι μια προσευχή που θέλει την ώρα της.
Τον ικανοποιεί βαθιά το να φέρνει τη σύντροφο του σε σπασμούς έκστασης με τα φιλιά του.
Το πιστεύει βαθιά ότι μεταξύ δύο συντρόφων δεν υπάρχει καμία διαφθορά, ενοχή ή ντροπή, γιατί η σαρκική ανισότητα παύει να υπάρχει στο κρεβάτι. Υπάρχει μόνο η υπόσχεση της ευχαρίστησης και η εκπλήρωση των αμοιβαίων επιθυμιών.
Η θέα των χειλιών του αιδοίου και των αστραφτερών ρόδινων πτυχών έστειλαν όλο το αίμα από το σώμα του να ξεχυθεί σαν χείμαρρος στο πέος του. 
Εκείνη βόγκηξε απελπισμένα. «Σε παρακαλώ» είπε λαχανιασμένα, τον ικέτεψε να βάλει ένα τέλος στα ηδονικά βασανιστήρια που της έκανε με τη γλώσσα του.
Καθώς εκείνος ξεκίνησε να κινείται με αργές ωθήσεις, εκείνη ανασηκώθηκε για να τον συναντήσει, άρχισε να κινείται ρυθμικά μέσα της σ’ ένα ξέφρενο οργασμό που δεν μπορούσε να τον συγκρατήσει, οι απότομοι σπασμοί του ξύπνησαν μέσα της κύματα, σαν φλόγες, αστραφτερές σαν πυροτεχνήματα, που έκαναν τα σωθικά της να λιώνουν. Σαν καμπάνες που χτυπούσαν δυνατά, χαρμόσυνα. Η απελευθέρωσή του ήρθε καυτή, ο σφυγμός του σφυροκοπούσε στα αυτιά του και ούτε που κατάλαβε τις άναρθρες κραυγές της σαν πληγωμένο θηλυκό ζώο που δεν έβγαζαν κανένα νόημα, καθώς άλλος ένας οργασμός που την κυρίευσε της εξουθένωσε σώμα και ψυχή. Έμεινε να βαριανασαίνει με κλειστά μάτια για καμπόση ώρα και μετά τον έβγαλε απότομα από μέσα της, καθώς συνερχόταν σιγά σιγά.
Ο Αλκιβιάδης κατέρρευσε δίπλα της κατάκοπος και γαλήνιος. Και της ψιθυρίζει στο αυτί πως η χημεία τους όπως κι η μαγεία δε χάνονται. Μια όαση είναι που μέσα της παρασύρονται και χάνονται μέχρι να τους βρει το ξημέρωμα αγκαλιά.
Είχαν αγαπηθεί όπως ποτέ, και καμιά λέξη, κανένα βλέμμα δεν ήταν πιο εκφραστικό απ’ τα κορμιά τους που είχαν νιώσει τόσο έντονα την ηδονή. Ο Αλκιβιαδης κουλουριάστηκε σαν χαδιάρης γάτος πάνω στην Ανδρομάχη του. Τα κορμιά τους εφάρμοσαν φυσικά, το ένα θηλύκωσε στο άλλο, αυτός πίσω της. Το μυώδες στομάχι του κούμπωσε στην καμάρα της πλάτης της, οι μηροί του βρήκαν τη θέση τους στην κοιλότητα των λυγισμένων ποδιών της. Φωλιασμένη μέσα στα μακριά μυώδη μπράτσα του και νανουρισμένη από το απαλό λίκνισμα του, η Ανδρομάχη αποκοιμήθηκε πρώτη.
Και κάθε φορά του υπενθυμίζει πως όταν κοιμούνται μαζί, ν’ αφήνει το πνεύμα του στα χέρια της με ασφάλεια, και δε θα βγει ποτέ από τα δίχτυα της. Όχι ότι αυτός άλλωστε θέλει να ξεφύγει, από την ισόβια σύντροφό του, που τον σαγηνεύει με την άδολη χάρη της και τον φυσικό αισθησιασμό της. Φαινομενικά εύθραυστη, αλλά προικισμένη με τεράστια δύναμη επιβίωσης, ικανή να προσφέρει ασφάλεια και προστασία στην σχέση τους και την οικογένεια τους. Δεν θα δειλιάσει στιγμή να σταθεί στο πλευρό αυτών που αγαπά και να γυρίσει αν χρειαστεί για το χατήρι τους τον κόσμο ανάποδα.
Αυτή η μία και μοναδική που είναι το λιμάνι τους. Ο κυματοθραύστης τους και ο σηματοφόρος της χαράς τους που η παρουσία της πέφτει σαν τη σταγόνα του λαδιού στο νερό, σταγόνα που απλώνεται και γαληνεύει την υδάτινη επιφάνεια.
Είναι σημαντικό γι αυτόν μετά από τόσα χρόνια έγγαμου βίου, την αγάπησε από μέσα προς τα έξω, νοιάζεται για την Ανδρομάχη του, ξέρει ότι μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς να κυνηγάνε σκιές αναζητώντας το καλύτερο απ' αυτό που έχουν.
Μαζί λοιπόν προσπαθούν και ζουν με περίσσια αγάπη, με τις συμφωνίες αλλά και τις διαφωνίες τους, και με τις λιακάδες και με τις βροχές, πάντα δίπλα ο ένας στον άλλο, όχι απέναντι.
Αυτό είναι μια καλή συνταγή για μια σχέση τους που ξέρει να μαγειρεύει, αλλά και ξέρει να τρώει!
Ο δε παλιόφιλος καπετάνιος , αφού πρώτα τον κάθισε σε αναμμένα κάρβουνα, ερμηνεύοντας με σαφήνεια όσα οι έρευνες και οι αναλύσεις λένε, τρέχει τώρα τη φωτιά να σβήσει, ανήσυχος για μια εξέλιξη ανεπανόρθωτη στην οικογενειακή ζωή του φίλου του.! 
Πριν αναχωρήσει για τα μακρινά του ταξίδια, του τόνισε με έμφαση.....
Μιας και σίγουρα μετά από την συζήτηση μας η καχυποψία σου έχει φτάσει σε επίπεδα στρατόσφαιρας, καλό θα ήταν πριν καταδικάσεις τη σύντροφό σου ως μοιχαλίδα σε αναμονή, να μπεις στην ακριβώς αντίστροφη διαδικασία που λέει το εξής απλό: Αν μία γυναίκα περνάει καλά, δεν κάνει «σχέδια» παρά μόνο για τον άντρα στον οποίο οφείλει την ευτυχία της.
Ξέρεις, επομένως, τι πρέπει να κάνεις. Άλλωστε, φίλε μου καλέ, ποτέ σου να μην ξεχνάς ότι και η Πηνελόπη, με τον Οδυσσέα έμεινε.
Η μαγκιά είναι το ταίρι σου να είναι προορισμένο για σένα και με τη συμπεριφορά σου να το καλύπτεις τόσο και με τέτοιον τρόπο που να μη βρίσκει τρύπα να μπουκάρει ο δαίμονας.
Και τέλος μια χρήσιμη και βασική συμβουλή που πρέπει να έχεις υπόψη σου .
Το σεξ δεν επιβάλλεται, ούτε απαιτείται. Δεν είναι σωστό ή λάθος, είναι η ανάγκη σου για εκείνη, να τη θέλεις στο μυαλό και στο σώμα σου. Να γουστάρεις τη γυναίκα σου, να θες να κάνετε σεξ. 
Βασικός νόμος και απαράβατος! Η γυναίκα το σεξ το έχει στα σκέλια της. Είναι αυτή που κρατάει το κλειδί του σεξ στα χέρια της. Άμα θέλει, σε κάνει και τρέχεις. Μπορεί να σε φέρει από την άκρη του κόσμου, γιατί ξέρει καλά το κουμπί του άντρα που λέγεται πόθος.
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Υ.Γ.1: Το σεξ δεν είναι έγκλημα.... Η περιγραφή του γιατί πρέπει να είναι;
.......Θυμάμαι την εποχή που ο αέρας ήταν καθαρός και το σεξ βρώμικο .....Μπερνς Τζώρτζ..........
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Υ.Γ.2: Υπάρχει ο ιδανικός σύντροφος;
«Στο μυαλό μας μπορεί να υπάρχει. Αργά ή γρήγορα η πραγματικότητα θα μας χτυπήσει την πόρτα αφού ο ιδανικός άλλος είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος με διαφορετικά βιώματα και προσδοκίες.
Οι δύο πλευρές συναισθάνονται ότι ποτέ δεν θα γίνουν ένα σώμα αλλά θα είναι δύο ξεχωριστά άτομα. Η πρόκληση από εδώ και πέρα είναι να διατηρηθεί ένας κοινός κόσμος, αντιλήψεις και προσδοκίες.
Και τελικά αυτό το πρόσωπο που επιλέξαμε μπορεί να μην είναι το τέλειο ταίρι αλλά εμείς το επιλέξαμε και πάλι αυτό θα διαλέγαμε με όλα τα λάθη και τις αντιθέσεις. Ένας αληθινός άνθρωπος με πολλά χαρίσματα και πτυχές συμπεριφορών που ακόμη εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε και φυσικά να αγαπάμε. Οτιδήποτε άλλο, είναι συνέταιρος και η σχέση σύμβαση......γι αυτό τη σημερινή μας εποχή τόσες αποτυχημένες συμβάσεις καταγγέλλονται πλέον τόσο συχνά.»!

Click to Open
Ερωτική Μυθοπλασία Ι: (Μέρος .)....
 
Web Informer Button